پس از انتشار خبر دیوارکشی بتونی دور خاوران و نصب دوربین برای کنترل خانواده ها دادخواهان خاوران درخواستی در سایت «دادخواست» با عنوان ” تخریب و هر گونه دستکاری در گورستان خاوران را متوقف کنید” به چاپ رساندند. در این دادخواست از کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران در خواست شده تا از مکانیسم های بین المللی برای پیشگیری از آن تخریب گورستان خاوران به دست جمهوری اسلامی استفاده کنند . این پتیشن که به امضای بیش از ۷۰۰ تن رسیده است در اول اگوست برای جاوید رحمان و خانم میشل با چله فرستاده شد ه است.
متن پتیشن همراه با لینک آن برای اطلاع وامضا
لینک پتیشن : https://www.daadkhast.org/petition/235665
متن پتیشن
درخواست از
خانم میشل باشله، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل
رونوشت: آقای دکتر جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران
به آگاهی شما می رسانیم که جمهوری اسلامی ایران بیش از چهار دهه است که با نقض سیستماتیک و مستمر حقوق بشر، دستگیری، شکنجه، اعدام و قتل‌های دولتی فراقانونی دگراندیشان و مخالفان خود، تلاش کرده است پایه‌های حکومت استبدادی خود را مستحکم نماید.
جمهوری اسلامی ایران، کشتار دگراندیشان و فعالان سیاسی را در سال ۱۳۶۰ تشدید و در تابستان ۱۳۶۷ به اوج خود رساند. تنها در مدت دو ماه، زندانیان سیاسی که قبلا در دادگاه های غیرعادلانه، بدون داشتن وکیل و حق دفاع از خود، به حبس محکوم شده و در حال سپری کردن دوران محکومیت خود بودند یا حکم زندان آنها تمام شده بود را در تابستان ۱۳۶۷، بطور مخفیانه اعدام کرد. قتل عام زندانیان سیاسی به حدی سریع، وسیع و پرشمار بود که حکومت جمهوری اسلامی ایران برای پنهان کردن این جنایت، اجساد بسیاری از آنها را در گورهای دسته جمعی دفن کرد.
خاوران، یکی از گورستان هایی است که اجساد تعدادی از زندانیان سیاسی را از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷، در گورهای فردی و دسته جمعی مخفیانه بخاک سپرده اند. بیش از چهل سال است که حکومت جمهوری اسلامی به شیوه های گوناگون سعی کرده است تا آثار این جنایت ها را پنهان یا نابود کند. از جمله؛ بارها خاک خاوران و گورهای عزیزان ما را زیر و رو تخریب کرده یا خانواده های بهایی را مجبور کرده است که عزیزان از دست رفته خود را در این مکان بخاک بسپارند، ولی با اعتراض مادران و خانواده های خاوران و دیگر دادخواهان و جامعه بهایی روبرو شدند و متوقف شد. در طی این سال ها نیز بارها از ورود و تجمع خانواده ها در خاوران با تهدید، بازداشت و اذیت و آزار جلوگیری کرده.
خانواده ها بارها از مسئولین دولت در دوره های مختلف خواستار روشن کردن ابعاد این جنایت، چگونگی کشتن عزیزان شان و محل دفن آنها شده اند، ولی هیچگاه به این درخواست ها پاسخی داده نشده است.
جمهوری اسلامی ایران، در تداوم تهدیدات و فشارهای قبلی و ایجاد محدودیت های بیشتر برای ورود خانواده ها به خاوران به تازگی، اقدام به تخریب دیوار و نرده های قدیمی و کشیدن دیوار بتنی بلند و نصب چندین دوربین پایه بلند در داخل و اطراف خاوران، برای شناسائی و کنترل خانواده ها و جامعه بهایی کرده است.
ما جمعی از دادخواهان و خانواده های جان باختگان دوره های مختلف حکومت جمهوری اسلامی از کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد که تبلیغ و حفاظت از حقوق بشر با ضمانت قوانین جهانی را وظیفه خود میدانند، مصرانه در خواست می کنیم که صدای دادخواهی ما را شنیده و از حکومت جمهوری اسلامی بخواهد، تا تخریب و هرگونه دستکاری در گورستان خاوران را متوقف کند. ما هم چنین خواهان توقف اذیت و آزار و تهدید خانواده های داغدار هستیم.
