تهاجم وحشیانه نظام بربریت سرمایه اسلامی
هر روز حادثه دلخراشی را برای زنان می آفریند!
خبرها تکاندهنده، تصاویر دردآور و وحشیگری مزدوران رژیم نفرت انگیز
شلیر سلیمی زن ۳۶ ساله بعلت اینکه در معرض تجاوز قرار گرفت از طبقه دوم منزل متجاوز خود را پرتاب نمود و جان عزیزش را از دست داد. چند روز گذشته مهسا (ژینا) امینی دختر ۲۳ ساله اهل سقز در تهران به جرم بد حجابی دستگیر و در اثر ضرب و شتم اوباشان فاشیست جمهوری اسلامی در حالیکه چهار روز در کُما بود جان سپرد.
فاجعه زن ستیزی نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی از زمان سر کار آمدنش تا به امروز هر روز حادثه دلخراشی را به خانواده ها و مردم ستمدیده ایران تحمیل نموده است. آمار جنایات و سرکوب، زندان، شکنجه، اعدام، اسید پاشی و به قتل رساندن زنان در ملا عام آنقدر زیاد است که زبان از بازگوی آن قاصر است. شرایط بشدت نابرابر و تحمیلی بر زنان از مرز خشونت هم گذشته، در واقع جنایت است.جنایتی سازمانیافته و نهادینه شده با حمایت مزدوران و جیره خواران مجری سرمایه.
در کشوری مانند ایران که قوانین ارتجاعی سرمایه داری اسلامی حرف اول را میزند، خشونت هر لحظه در ابعاد مختلف زندگی زنان به شدیدترین شکل از استثمار و بردگی مضاعف گرفته تا متحمل شدن اذیت و آزار در محیط کار بدست کارفرماها تا سنگسار و اعدام و شلاق و تجاوز جنسی، قتلهای ناموسی، خودسوزی و اقدام به خودکشی و تحمیل حجاب اجباری خود را نشان داده و این خشونت به شنیع ترین شیوه هر روز تولید و باز تولید میشود.
نفی وجودی زنان از طریق حملات وحشیانه نیروهای مزدور جمهوری اسلامی دال بر حقانیت و نیروی لایزال زنان را دارد که نیمی از جمعیت هر جامعه و جنبشهای اجتماعی اند. مبارزه خستگی ناپذیر زنان بر علیه نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی بطور تعطیل ناپذیری تا به امروز ادامه داشته است. زنان بالاترین بهاء را برای حفظ موجودیتشان، برای کسب آزادی و احجافات و نابرابریها تا کنون پرداخته اند. زنان ایران در طول این سالها نه تنها مورد آماج حملات هستیریک و وحشیانه نیروهای انتظامی و امر به معروف و نهی از منکر و ارشاد قرار گرفته اند ، بلکه با تحمیل فقر و تهیدستی بر آنها برای حداقل امرار معاش در معرض بالاترین سوء استفاده های جنسی هم قرار دارند. در شرایط بشدت اسفناک اقتصادی امروزه این زنها هستند که برای تامین معاش خانواده از طرف همسران خود وادار به تن فروشی میشوند، در متروها زنان درصد بالایی از دستفروشان را شامل شده و داستان هم به اینجا ختم نمیشود، بلکه برای اجاره چند متر جا برای پهن کردن بساط خود باید به ماموران امنینی نظام گندیده رژیم اسلامی پاسخ مثبت داده و خود را برای هر بهره برداری جنسی در اختیار آنها قرار دهند، در غیر اینصورت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و تمام لوازم آنها مصادره خواهد شد. از دیگر معضلاتی که زنان با آن دست و پنجه نرم میکنند، بیکاری و تن فروشی، کودک همسری، اعتیاد است که به یک معضل اجتماعی برای میلیونها خانواده در ایران تبدیل شده است.
در طول سالهای سیاه حکومت جمهوری اسلامی زنان مبارز و کمونیستی که در وقایع هولناک دهه ۶۰-۷۰ زندانی شدند، مورد شدیدترین و کریه ترین شکنجه ها ی فیزیکی و روحی جلادان و شکنجه گران گرفتند آنها قبل از اعدام به زندانیان دختر کمونیست و مجاهد تجاوز نموده و بعد آنها را با گلوله می کشتند و فردای فاجعه، بازجو را به منزل دختران اعدامی می فرستادند و اعلام می داشتند که شب گذشته بازجو دخترشان را عقد ( بخوانید تجاوز) کرده است و با دادن پول اندکی می گفتند که این هم مهریه و حالا پول گلوله را از آن کم کنید.
منشاء همه‌ی اشکال زن ستیزی و خشونت بر زنان مالکیت خصوصی، استفاده‌ی ابزاری از زن برای تولید و بازتولید مناسبات سرمایه‌داری است. تحقیر جنس زن هم در کشورهای مدعی تمدن و هم در بربریت یک ویژگی ضروری است. سرمایه داری حاکم به حفظ رابطه برتر مرد نسبت به زن برای انباشت سرمایه نیاز دارد و این بدون فرودست قرار دادن زن امکان پذیر نیست، بنابراین، نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی هم از این قاعده مستثنی نیست.
طبقه حاکمه جمهوری اسلامی با ایدئولوژی مذهبی و عقب ماننده ترین شیوه ها زنان را مورد اذیت و آزار قرار میدهد، دستگیر می‌کند، شلاق میزند، سنگسار می‌کند، اعدام می‌کند، تحت بد حجابی به آنان اسید می‌پاشد، لایحه های پی درپی برعلیه آنان تصویب می‌کند. آری، ارتجاع در طول حکومت ننگین اش بر زنان یورش آورده، همین فاجعه شلیر و مهسا ( ژینا) که اخیرا رخ داده است از نمونه های بارز آن است، اما مبارزه زنان و تداوم آن بقوت خود باقی است.
اعتراضات و اعتصابات کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی که مدتها است در کف خیابان است و زنان در آن نقش بارز و برجسته ایی داشته اند، رژیم را به وحشت انداخته است، و طبق روال همیشگی برای به عقب راندن این حرکتها به سرکوب زنان دست میزند. طبقه حاکمه بخوبی میداند زنان ازهمان ابتدای حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی رنج ستم مضاعفی را تا به امروز بر دوش خود حمل نموده اند و به این نتیجه رسیده اند که می بایست نقطه پایانی بر آن نهاده شود .این کشمکش تاریخی و این معضل اجتماعی در تداوم مبارزه طبقاتی ایی قرار گرفته است که رو به جلو دارد، نقطه پیشرفت و تکامل اجتماعی هر جامعه ای را می توان به نسبت پس و پیشروی این میزان مبارزه که زنان پرچمدار آن هستند محک زد، زیرا که این جنبش با توجه به علل، انگیزه ها و واقعیت های مادی و مطالبات آن درکلیت خود از خصلت بسیارقوی طبقاتی برخوردار است. زنان راهی بجز این ندارند که برای کسب حقوق به شدت پایمال شده اجتماعی شان وستاندن حق آزاد زیستن و به رسمیت شناخته شدن هویت و شخصیت مستقل اشان در همه عرصه های اجتماعی برزمند.
فاجعه ایی که منجر به قربانی شدن شلیر و مهسا ( ژینا) شد جنبشی را بدنبال خود سازمان داده است، حرکت عظیم مردم مریوان برعلیه ستم بر زنان و حرکت خیابان آرژانتین برعلیه به قتل رساندن مهسا (ژینا) و امروز مراسم با شکوه خاکسپاری مهسا با شرکت اکثریت مردم سقز و حضور فعال زنان و خشم چهار دهه ستم جنیستی و طبقاتی آنها که با سر دادن شعارهای انقلابی، سخنرانی و برداشتن روسریهایشان نه تنها موجودیت واقعی و انقلابی خود را ثابت نمودند، به مزدوران نشان دادند که نمی توان نیمی ار نیروی جامعه را براحتی بزیر گرفت. آنها با این حرکت لرزه بر تن حاکمان فاشیست جمهوری اسلامی انداخته و زمینه را برای حرکتهای وسیعتر و قویتر رو به جلو آماده نموده اند. این جنبش ضمن اینکه باید سازمان یابد و متشکل شود، نیاز دارد که از حمایت دیگر جنبشهای اجتماعی بویژه جنبش کارگری برخوردار شود. در اتحاد با این جنبشها است که می توان سرکوب عریان و وحشیانه جمهوری اسلامی را متوقف نمود.
ما نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران- خارج کشور ضمن محکوم نمودن این جنایات به خانواده های این عزیزان تسلیت می گونیم. با تمام مردان و زنان آزاده ایی که امروز خود را در جنبشی که بر علیه این جنایت بشری براه افتاده همسو دانسته، با افشاء نمودن زن ستیزی طبقه حاکمه، در رساتر نمودن صدای این جنبش و حمایت از آن تلاش خواهیم نمود.
کمیته زنان اعلامیه ی نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج از کشور
شهریور ۱۴۰۱/ سپتامبر ۲۰۲۲
