با حرکت به‌سمت سازمان‌دهی یک اعتصاب عمومی و هماهنگ ساختن اعتراض‌های مردمی پیرامون خواست‌های مشترک می توان رژیم دیکتاتوری، ظالم، و فاسد حاکم و ارگان‌های سرکوب آن را به‌زانو درآورد!
هم‌میهنان گرامی!
در پی قتل فجیعانه مهسا امینی به‌دست مزدوران “گشت ارشاد” رژیم ولایت فقیه، برای نخستین بار در سال‌های اخیر مردم ستم‌دیده بیش از هشتاد شهر کشور در جنبش اعتراضی سیاسی،اجتماعی و اقتصادی بی‌سابقه ای در برابر این جنایت هولناک حکومت ضد مردمی جمهوری اسلامی به‌پا خاسته و آن را به‌چالشی جدی کشیده‌اند، چالشی که درعین‌حال اعتراضی جدی به ادامۀ پایمال شدن حقوق زنان میهن ما و حجاب اجباری نیز بود. اشاره به‌این نکته از آنجا حائز اهمیت است که اعتراض‌های گستردۀ مردمی در سال‌های ۹۶ و ۹۸ عمدتاً بر سر تشدید فشارهای اقتصادی از‌جمله افزایش قیمت بنزین در سال ۹۸ بود.
اعتراض‌های مردمی در دی‌ماه سال ۹۶ ابتدا در مشهد و شماری از شهرهای خراسان با شعار: “اسلام رو پله کردن/ملت رو ذله کردن” سرآغاز موجی از اعتراض‌ها‌یی شد که طی یک هفته شهرهای مختلف ایران را فرا گرفت. در تظاهرات دی‌ماه سال ۹۶ مردم با شعارهایی مشخص متوجه سیاست های حاکمیت دانستند و راه‌حل رفع این مشکلات را تغییر یافتن مسئولان عالی حکومتی و سیاست‌‌های‌شان اعلام کردند.
اعتراض‌های مردمی سال ۹۸ که در روزهای ۲۴ تا ۳۰ آبان‌ماه این سال بیش از صد شهر کشور را فرا گرفت، نشانگر خشم انباشته از ۴۰ سال ستم، خفقان، تبعیض، غارت، و کشتار بود که زمینه‌ساز آغازش سه برابر شدن قیمت بنزین بود، افزایش قیمتی که عملی شدن آن در زندگی بیش از ۸۰ درصد مردم میهن‌مان به‌طور جدی اختلال به‌وجود می‌آورد.
حزب تودۀ ایران در سال‌های اخیر تأکید کرده است که با وجود همهٔ بحران‌هایی که رژیم ولایت فقیه با آن‌ها دست‌به‌گریبان است و وجود شرایطی عینی برای تحولی بنیادی در ایران، به دلیل سرکوب های مستمر رژیم جنایتکار متأسفانه شرایط ذهنی‌ای لازم موجود نیست، بدین معنا که نیروهای اجتماعی‌ای سازمان‌یافته که بتوانند در سطح کشور اعتراض‌های مردمی را تا سطح اعتصابی عمومی سازمان‌دهی کنند و برنامهٔ سیاسی‌مبارزاتی‌ای مشخص برای به عرصه آوردن جایگزینی مردمی و حذف حکومت جمهوری اسلامی از حیات سیاسی کشور ارائه کنند وجود ندارد. به‌نظر ما بدون تلاش برای هماهنگ کردن مبارزۀ زحمتکشان و ستم‌دیدگان پیرامون شعارهای حداقلی و توافق‌شدنی و تحقّق‌پذیر در صف‌های مبارزه، بدون پیوند زدن مبارزهٔ قهرمانانهٔ کارگران و زحمتکشان با مبارزۀ زنان، جوانان، و دانشجویان، بدون شرکت تمامی لایه‌های گوناگون جامعه که تحوّل بنیادی در کشور را خواهان‌اند، رژیم ولایت فقیه با وجود همهٔ بحران‌های کنونی‌ای که با آن‌ها درگیر است همچنان می‌تواند به حیات خود ادامه دهد.
برای نمونه، در وضعیت کنونی که در بیش از هشتاد شهر کشور ده‌ها هزار تن از جوانان، زنان و دختران و دانشجویان پسر و دختر کشور به میدان مبارزه با رژیم آمده‌اند و ده‌ها تن کشته و صدها تن زخمی داده‌اند، حضور یکپارجه کارگران و زحمتکشان که خود در سال‌های اخیر در مبارزه‌ای سرنوشت‌ساز با حکومت جمهوری اسلامی درگیر بوده‌اند محسوس نیست. پیوستن طبقهٔ کارگر و زحمتکشان به این مبارزه و تلاش در راه فلج کردن دستگاه‌های دولتی و اقتصادی رژیم در مسیر تغییر توازن قوا به‌نفع جنبش اعتراضی توده‌ها می‌تواند نقشی کلیدی داشته باشد.
هم میهنان گرامی!
روشن است که رژیم در روزهای اخیر در اقدام به‌قطع اینترنت و امکان‌های ارتباط از طریق شبکه‌های اجتماعی همچون سال‌های ۹۶ و ۹۸ ، سرکوب خشن، گسترده، و خونین اعتراض‌های مردمی را در برنامه دارد. مردم و جوانان معترض در روزهای اخیر نشان داده‌اند که با مقاومت هماهنگ و مشترک می‌توانند گزمگان رژیم را به عقب‌نشینی و فرار وادار کنند. در این لحظه‌های حساس و سرنوشت‌ساز چارهٔ کار عمل مشترک و هماهنگ و به میدان آمدن گستردهٔ همهٔ قشرها و طبقات مردم خصوصاً کارگران و زحمتکشان در مقابله با یورش‌های سرکوبگرانه رژیم است. نباید اجازه داد حکومت جهل‌وجنایت با حاکم کردن جو سرکوب و بستن راه‌های ارتباط بتواند جنبش اعتراضی درحال گسترش توده‌ها را بار دیگر بی‌اثر کند. حکومت جمهوری اسلامی اصلاح‌ناپذیر است و ادامه آن فاجعه‌ای است دهشتناک برای حرکت میهن ما به سمت آزادی، صلح، امنیت و عدالت اجتماعی. ادامۀ حکومت کنونی زمینه‌ساز اصلی بی‌امنیتی در میهن ما است. نهادهای سرکوبگر گوناگون این حکومت، از سپاه و بسیج گرفته تا وزارت اطلاعات و گشت ارشاد، امنیت و مواهب جریان طبیعی زندگی و حیات را از اکثریت قریب‌به‌اتفاق مردم میهن ما سلب کرده‌اند. هدف اساسی مردم همان‌طور که در شعارهای‌شان نیز به‌روشنی بیان کرده‌اند گذار از دیکتاتوری کنونی به سمت ایرانی آزاد، مستقل، و رها از بندهای رژیم ولایت فقیه و دخالت بیگانگان و ارگان‌های تبلیغاتی‌شان در امور میهن‌مان بر اثر سیاست‌های آن است.
حزب تودۀ ایران بار دیگر ضمن محکوم کردن سرکوبگری‌های خونین و ددمنشانهٔ رژیم ولایت فقیه علیه مردم جان به‌لب رسیده میهن‌مان، همهٔ نیروهای مترقی ایران و جهان را به حمایت فعال از جنبش اعتراضی توده‌ها در ایران فرامی‌خواند.
دست در دست هم، به‌سوی گسترش مبارزۀ هماهنگ مردم جان به‌لب رسیده بر ضد دیکتاتوری حاکم!
پیروزی دیر یا زود از آنِ مردم میهن ماست!
درود آتشین بر آزاد زنان و مردانی که چنین دلیرانه در میدان نبرد رژیم جهل‌وجنایت را به‌چالش کشیده‌اند!
کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران
۴ شهریورماه ۱۴۰۱
حزب تودۀ ایران در سال‌های اخیر تأکید کرده است که با وجود همهٔ بحران‌هایی که رژیم ولایت فقیه با آن‌ها دست‌به‌گریبان است و وجود شرایطی عینی برای تحولی بنیادی در ایران، به دلیل سرکوب های مستمر رژیم جنایتکار متأسفانه شرایط ذهنی‌ای لازم موجود نیست، بدین معنا که نیروهای اجتماعی‌ای سازمان‌یافته که بتوانند در سطح کشور اعتراض‌های مردمی را تا سطح اعتصابی عمومی سازمان‌دهی کنند و برنامهٔ سیاسی‌مبارزاتی‌ای مشخص برای به عرصه آوردن جایگزینی مردمی و حذف حکومت جمهوری اسلامی از حیات سیاسی کشور ارائه کنند وجود ندارد. به‌نظر ما بدون تلاش برای هماهنگ کردن مبارزۀ زحمتکشان و ستم‌دیدگان پیرامون شعارهای حداقلی و توافق‌شدنی و تحقّق‌پذیر در صف‌های مبارزه، بدون پیوند زدن مبارزهٔ قهرمانانهٔ کارگران و زحمتکشان با مبارزۀ زنان، جوانان، و دانشجویان، بدون شرکت تمامی لایه‌های گوناگون جامعه که تحوّل بنیادی در کشور را خواهان‌اند، رژیم ولایت فقیه با وجود همهٔ بحران‌های کنونی‌ای که با آن‌ها درگیر است همچنان می‌تواند به حیات خود ادامه دهد.
این پیوند را کدام نیروها و چگونه قرار است ایجاد کنند؟