ائتلاف نیروها در سطح ملی و در خارج از کشور به دلایل متعدد از جمله: بی اعتمادی، ناتوانی در توافق سیاسی حداقل برای همکاری عملی حداکثر، ابهام در قاعده مشارکت سیاسی و… به موضوعی پیچیده و دشوار تبدیل شده است. نتیجه مسلم این است که این مسئله، راه حل ساده ندارد و نمی توان آن را با شتابزدگی حل نمود، به عبارت دیگر راه حل ائتلاف نیروها نیز پیچیده خواهد بود
خیزش اعتراضی مردم ایران، اکنون به یک جنبش اجتماعی سراسری تبدیل شده است. رخداد آغازکننده این جنبش قتل ددمنشانه مهسا امینی بود. این جنبش با اهداف اصلاحی آغاز، اکنون اما تغییر وضعیت سیاسی در ایران را هدف گرفته است.
جنبش اجتماعی سراسری ایرانیان در لحظه کنونی در ذات و بنیاد خود مانند همه جنبش های اجتماعی دیگر رفتار و عمل جمعی سازمان‌نیافته و غیرنهادی دارد. هم رهبری، هم سازماندهی و هم تجمع افراد بدون یک برنامه از پیش طرح‌شده و مدون صورت می‌گیرد. این جنبش از آنجا که ماهیت خودجوش دارد، دارای ساختار افقی و سیال است، به گونه‌ای که نمی‌توان صدر و ذیل آن، یا رأس و قاعده آن را تشخیص داد. افراد بدون برنامه مشخص، یا فراخوان و دعوت جدی کسی، در این جنبش مشارکت دارند. در لحظه کنونی نهادهای مدنی و سازمان‌های سیاسی در ایران نقشی درکنترل و جهت‌دهی این جنبش ندارند.
با توجه به اینکه هیچ مبارزه سیاسی بدون برنامه و سازماندهی و هدایت موفق نخواهد شد و همچنین با علم بر این که هیچ یک از نیروها و سازمان ها و احزاب موجود به تنهایی توان پیشبرد مبارزه در سطح ملی و جهت دهی و هدایت این جنبش سراسری را ندارند، موضوع ائتلاف نیروها در سطح ملی و در خارج از کشور مسئله حیاتی است.
ائتلاف نیروها در سطح ملی و در خارج از کشور به دلایل متعدد از جمله: بی اعتمادی، ناتوانی در توافق سیاسی حداقل برای همکاری عملی حداکثر، ابهام در قاعده مشارکت سیاسی و… به موضوعی پیچیده و دشوار تبدیل شده است. نتیجه مسلم این است که این مسئله، راه حل ساده ندارد و نمی توان آن را با شتابزدگی حل نمود، به عبارت دیگر راه حل ائتلاف نیروها نیز پیچیده خواهد بود.
با توجه به مجموعه شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی و فرهنگی در ایران و با در نظرگرفتن موقعیت ایران در عرصه منطقه ای، بین منطقه ای و بین المللی و مجموعه امکانات و توانائی های اپوزیسیون، خط مشی راهبردی درلحظه کنونی بر محور تغییر فرم قدرت سیاسی در ایران قرار دارد.
تغییر فرم قدرت سیاسی در ایران، بدون ائتلاف دموکراسی خواهان درراستای ایجاد یک “کنگره ملی” ممکن نخواهد بود، مبنای این ائتلاف مجموعه ای از توافقات رسمی و غیررسمی میان رقبای سیاسی در اپوزیسیون خواهد بود.
مسیر سخت و دشوار ائتلاف دموکراسی خواهان چه در داخل و خارج بر دو مولفه می تواند استوار باشد : الف – گفتگوی سازمان یافته ب- ائتلافات سیاسی محدود گروه های هم فکر.
گفتگوی سازمان یافته گام نخست این مبارزه است. در خارج از کشور در شرایط علنی مبارزه سیاسی باید مرکزی برای این گفتگوی سازمان یافته ایجاد نمود. اما در شرایط فعلی درداخل ایران، ایجاد چنین مرکز علنی غیرممکن به نظر می آید، اما می توان گفتگوها را در کانال های رسمی و غیررسمی پیش برد.
گفتگوی سازمان یافته
موضوعات اصلی گفتگوی سازمان یافته را می توان به ترتیب اولویت دسته بندی نمود: الف – بررسی مشکلات و موانع اتئلاف دموکراسی خواهان ایران ب – خط قرمزها ت – توافق های سیاسی حداقلی برای همگامی عملی.
ائتلافات های سیاسی
ائتلافات های سیاسی به شکل داوطلبانه، اما متحدانه برای تحقق یک هدف مشخص توسط گروه های جداگانه ای از کنشگران سیاسی، ایجاد می گردد. به زبان ساده، چند جریان سیاسی برای یک مدت مشخص و برای یک هدف معین در کنار هم قرار می گیرند، به عبارت دیگر تشکیل یک ائتلاف نه بر اساس اتحاد فکر، بلکه به اتحاد عمل متکی است. در یک ائتلاف در کنار افکار متفاوت و نظرات متتوع و روش های مختلف، باید عمل و کارها همسو شوند.
ائتلاف های سیاسی بر مبانی “انتخاب عقلانی” استوار هستند. شرط موفقیت هر ائتلافی، بازی با حاصل جمع مثبت است که درآن هر یک از بازیگران در بخشی از منافع سیاسی سهیم باشند.
در چارچوب کلی می توان ائتلاف را مدلی از بازی تلقی نمود که در آن تصمیم گیران، بازیگران هستند و هر بازیگری می تواند راهبردهای متعددی را انتخاب کند و انتخاب هر راهبردی حاوی نتایج معین، برای هر بازیگر است و نتایج بازی نیز بازده های این مدل هستند.
سیاست ائتلافی یک بازی سیاسی است که در آن گروه های رقیب به مثابه دو تیم در مقابل هم قرار دارند و برای کسب پیروزی با یکدیگر مبارزه می کنند. پیروزی در بازی هم به مبارزه و هم به همکاری بستگی دارد. بازده و یا حاصل جمع صفر است، زمانی که یک طرف می برد و طرف دیگر می بازد. حاصل جمع مثبت تنها با هماهنگی بیشتر ممکن است. در این حالت هر طرف به یک پیروزی نسبی دست می یابد. حاصل جمع منفی با باخت هر دو طرف حاصل می شود، در این حالت فرصت ها از دست می رود و شرایط برای هردو بدتر از شرایط ما قبل بازی است.
حاکمیت تلاشش این بود که هیچ مدیریت و مرکز دستور دهنده برای حرکات اعتراضی در داخل شکل نگیرد
مثلا کسانی مثل خاتمی و موسوی و ….یا ازخاندان خمینی محوریت و یا در راس رهبری اعتراضات قرار نگیرند اگر چه خود این افراد یا شهامت بعهده گرفتن رهبری را پیدا نکرده اند و یا هنوز ذهنیت گذار از بیت خامنه ای که حذف این بیت و باندش می تواند همراه با تغییراتی شود که شرایط رسیدن به آزادی و دمکراسی آسانتر کند، نیافته اند.
اما حاکمیت تلاشش این بوده گروه هایی و افرادی خارج کشور داعیه رهبری و مدیریت اعتراضی را پیدا کنند چون حاکمیت می داند با توجه به ساختارها و یا نگرش فرصت طلبانه گروه ها در خارج و یا افراد در خارج
این گروه و افراد هیچ زمانی اعتبار لازم را برای رهبری نخواهند یافت؛
چون اهداف نسل جدید در داخل با اهداف بیرونی ها اگر در تضاد نباشد اما اشتراک چندانی مفیدی ندارند.
اما این را می توان گفت کارکرد این گروه ها و افراد و روش هایشان در خدمت حاکمیت است؛
این گروه ها و افراد یکی از اهداف مورد نظر حاکمیت را بخوبی بازی کرده و می کنند اینست:
اینها هیچ محوریت رهبری در داخل را نمی پذیرند و نمی گذارند شکل بگیرد چون هر محوریت رهبری اعتراضی در داخل یعنی تعطیلی بازی اپوزیسیونی خودشان و….
احمد جان ممنون از پیشنهاد و راهکاری که برای ایجاد وتشکیل یک جبهه فرا گیر سیا سی مطلب نوشتید..
حتمی اطلاع دارید تشکیل یک جبهه ائتلافی برای دموکراسی از سالها قبل توسط رضاپهلوی و برخی گروهای سیاسی مدافع جمهوری از جمله ” شورای مدیریت گذار” پیگیری شد اما نتنها موفق نشد بلکه در این اواخر به دوری در درون و انشقاق درون این اتحاد انجامید که همه از آن مطلع هستیم من به شما اطمینان میدهم جنبش چپ بطور کلی ؛ ملیون؛ جمهوریخواهان و مجاهدین خلق هرگز بسمت اتحاد وسیع برای دموکراسی با جریان سلطنت در این شرایط نخواهند رفت شما مطمئن باشید در داخل کشور مطلقا هیج جریان شناسنامه دار ملی؛ چپ؛ اصلاح طلب ؛ و… بهیج عنوان نه بخاطر خطر و اختناق و دستگیری بلکه بدلایل تاریخی و مقابله و وارث تاج و تخت ؛ حتی اگر اعلام نماید من شاه نخواهم شد و اعلام کرده است تنها هدفم سرنگونی نظام حاکم واستقرار دموکراسی میباشد باز هم امکان ائتلاف سیاسی با این جریان غیر عملی و زیان آور میباشد .
احمد جان بهتره وارد میدانی شویم و خطوط قرمزها رووشن شود . من گمان میکنم اتحاد سیاسی برای جمهوری و دموکراسی هم در داخل و هم در خارج هم پایگاه وسیع اجتماعی دارد و هم در برگیرنده خواست همه طیف های سیاسی مخالف ج.ا میباشد
با تشکر