در پی قتل فجیع مهسا امینی، به دست مزدوران گشت ارشاد رژیم ولایت‌فقیه، هم‌میهنان ما، به ویژه و در راس آن‌ها زنان، این برخورد خشن و غیر انسانی حکومت جمهوری اسلامی را بشدت محکوم کرده و به اعتراض علیه آن پرداختند. اعتراض‌هایی که در مدت کوتاهی تنها در چارچوب قتل “مهسا امینی” باقی نماند و به سرعت تمامی حاکمیت جمهوری اسلامی و ماهیت عمبقاً ارتجاعی و ضد مردمی آن را هدف قرار داده و هشتاد شهر کشور را فرا گرفت. هرچند این اعتراض‌ها با نام مهسا آغاز شد ، ولی با شعار “زن، زندگی، آزادی” به شعار مبارزاتی مردم ایران در داخل و خارج از کشور علیه استبداد حاکم بدل شد.
اعتراض‌های گستردۀ مردمی در روزهای اخیر نشان روشنی از بیش از چهار دهه خشم، انزجار و نفرت مردم از رژیم جنایتکاری است که سیاست‌های ضد مردمی، ارتجاعی و چپاولگرانه آن سبب گسترش فساد، بیکاری، گرانی، خفقان و فقر و محرومیت شدید در جامعه، و به ویژه در میان زنان و جوانان شده است. بر این اساس است که حضور پرشور و فعال جوانان و دانشجویان در اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها در جنبش مردمی کنونی، به‌رغم سرکوب شدید آن‌ها توسط مزدوران ولی‌فقیه، هر چه بیشتر گسترش می‌یابد و عرصه‌های جدیدی از مبارزه را باز می‌کند. در روزهای اخیردانشجویان در بیش از هشتاد دانشگاه کشور از جمله: دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه هنر شیراز، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، دانشگاه صنعت نفت آبادان، دانشگاه اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دانشگاه بوعلی‌سینا همدان، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه پلی‌تکنیک، دانشگاه تبریز، دانشگاه گیلان، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه بین‌المللی قزوین و … در اعتراض به سرکوب رژیم به تحریم کلاس‌های درس پرداختند که با یورش شدید و وحشیانه گزمگان رژیم و دستگیری شمار زیادی از آنان رو به رو شد. همچنین بر اساس آخرین خبرهای رسیده دیشب در دانشگاه شیراز صدای تیراندازی به گوش می‌رسید.
دانشجویان کشورمان در پی هجوم رژیم به دانشگاه‌ها و دستگیری چندین فعال دانشجویی، در بیانیه‌های گوناگون از دانشگاه‌های مختلف، ضمن اعتراض به رفتارهای وحشیانه رژیم، خواستار آزادی دانشجویان زندانی شده گشته و اعلام کرده‌اند که تا آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان، از شرکت در کلاس‌های دانشگاه چه به صورت حضوری و چه به صورت مجازی خودداری خواهند کرد. در پی اعتصاب گستردۀ دانشجویان کشور شماری از استادها و هیئت‌های علمی دانشگاه‌ها نیز از این اقدام دلیرانۀ دانشجویان کشور پشتیبانی کرده‌اند.
در شرایط ادامۀ مبارزۀ و اعتراض‌های مردمی علیه حکومت دیکتاتوری به‌رغم سرکوب خشن و خونین این اعتراض‌ها از سوی دستگاه امنیتی رژیم جهل و جنایت، حزب توده ایران ضمن پشتیبانی از اعتصاب‌ها و اعتراض‌های به‌حق دانشجویان، پیوند آن‌ها به سایر اعتراض‌ها و اعتصاب‌های مردمی را برای گذر از سد دیکتاتوری مذهبی حاکم یک ضرورت عاجل می‌داند. ضرورتی که توان مبارزاتی مردم را در همآوردی با رژیم قدرت بخشیده و توانمند خواهد ساخت. دانشگاه‌های ایران در یک قرن گذشته همواره سنگرهای مستجکم دفاع از آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و حاکمیت ملی بوده‌اند.
تغییرات پرشتاب کنونی و یورش‌های رژیم ولایت‌فقیه علیه مردم نشان داده است که حکومت فاسد و ارتجاعی جمهوری اسلامی سد اساسی راه ترقی و دستیابی میهن ما به آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی است. ما بار دیگر تأکید می‌کنیم که در وضعیت کنونی که در بیش از هشتاد شهر کشور ده‌ها هزار تن از جوانان، زنان و دختران و دانشجویان پسر و دختر کشور به میدان مبارزه با رژیم آمده‌اند و ده‌ها تن کشته و صدها تن زخمی داده‌اند، حضور یکپارجه کارگران و زحمتکشان که خود در سال‌های اخیر در مبارزه‌ای سرنوشت‌ساز با حکومت جمهوری اسلامی درگیر بوده‌اند محسوس نیست. پیوستن طبقهٔ کارگر و زحمتکشان به این مبارزه و تلاش در راه فلج کردن نهادهای دولتی و اقتصادی رژیم در مسیر تغییر توازن قوا به‌نفع جنبش اعتراضی توده‌ها می‌تواند نقشی کلیدی داشته باشد.
با حرکت به‌سمت سازمان‌دهی یک اعتصاب عمومی و هماهنگ ساختن اعتراض‌های مردمی پیرامون خواست‌های مشترک می‌توان رژیم دیکتاتوری، ظالم، و فاسد حاکم و ارگان‌های سرکوب آن را به‌زانو درآورد!
درود آتشین به زنان، جوانان و دانشجویان کشور که این چنین دلیرانه در مقابل ماشین سرکوب رژیم ولایت‌فقیه ایستاده و دیکتاتوری حاکم را به چالش کشیده‌اند!
آزادی فوری و بدون قید و شرایط برای همه دستگیر شدگان حوادث اخیر و همه زندانیان سیاسی-عقیدتی!
حزب تودۀ ایران
۸ مهرماه ۱۴۰۱
ما بار دیگر تأکید می‌کنیم که در وضعیت کنونی که در بیش از هشتاد شهر کشور ده‌ها هزار تن از جوانان، زنان و دختران و دانشجویان پسر و دختر کشور به میدان مبارزه با رژیم آمده‌اند و ده‌ها تن کشته و صدها تن زخمی داده‌اند، حضور یکپارجه کارگران و زحمتکشان که خود در سال‌های اخیر در مبارزه‌ای سرنوشت‌ساز با حکومت جمهوری اسلامی درگیر بوده‌اند محسوس نیست. پیوستن طبقهٔ کارگر و زحمتکشان به این مبارزه و تلاش در راه فلج کردن نهادهای دولتی و اقتصادی رژیم در مسیر تغییر توازن قوا به‌نفع جنبش اعتراضی توده‌ها می‌تواند نقشی کلیدی داشته باشد.با حرکت به‌سمت سازمان‌دهی یک اعتصاب عمومی و هماهنگ ساختن اعتراض‌های مردمی پیرامون خواست‌های مشترک می‌توان رژیم دیکتاتوری، ظالم، و فاسد حاکم و ارگان‌های سرکوب آن را به‌زانو درآورد!