انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف با انتشار بیانیه ای در محکومیت حمله مامورین امنیتی به دانشگاه شریف افزوده است که ما فاتحه‌ی این دانشگاه را خواندیم، ما فاتحه این وزارت علوم را خواندیم، ما فاتحه این دولت را خواندیم. در این بیانیه همچنان آمده است که در این برهه حساس همگان را دعوت به اتحاد کرده و از تمامی دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های سراسر کشور می‌خواهیم به نشانه همبستگی با اساتید و دانشجویان دانشگاه شریف، کلاس های خود را تعطیل کنند.
متن کامل بیانیه:
یک‌شنبه دهم مهرماه روز خونین دانشگاه بود، روزی که به حقیقت در کنار ۱۸ تیر ۷۸ و ۲۵ خرداد ۸۸ لکه ننگین دیگری بر کارنامه حاکمیت در برخورد با دانشجویان معترض خواهدبود. دانشجویانی که در پی خلف وعده رئیس دانشگاه مبنی بر آزادی تمام دانشجویان زندانی شریف که در هفته گذشته بازداشت شده بودند، برای دومین روز متوالی تحصن کرده بودند و از حق خود برای اعتراض استفاده کردند، به ناگاه با شبیخون مامورین امنیتی و چماقداران لباس شخصی مواجه شدند، مامورینی که در اقدامی شگرف، دست به محاصره دانشگاه زده و با انواع سلاح‌ها به دانشجویان و اساتید دانشگاه حمله‌ور شدند. این محاصره و حملات برای ساعت‌ها ادامه داشت، تعداد زیادی از دوستان ما به ناحق زخمی و بازداشت شدند. بنا بر گزارشاتی که به دست انجمن رسیده شمار بازداشتی‌های امشب بیش از سی نفر بوده‌است. بسیاری از جراحت‌های این حادثه قابل جبران نخواهدبود و برای همیشه با دانشجویان این سرزمین باقی خواهد ماند.
گرچه دل هر انسان آزاده‌ای با دیدن آن‌چه بر دانشجویان این سرزمین رفت، خون و چشمان هر انسان بینایی، تر خواهدشد اما در پس این خشونت عریان، به نظر می‌رسد سناریویی از پیش طراحی شده برای خفه‌کردن صدای دانشجویان معترض وجود داشته و دانشگاه شریف قرار بوده است محل عبرت بقیه دانشگاه‌های کشور و البته عقده‌گشایی‌های اقلیتی تندرو شود. بر اساس فیلم‌ها و مستندات رسیده به انجمن اسلامی، ماموران لباس شخصی، در شب شنبه ۹ مهرماه، تقریبا ۱۲ ساعت قبل از آغاز تجمع دانشجویان اقدام به نصب دوربین و تجهیزات رادیویی، درست در مقابل درب اصلی دانشگاه واقع در خیابان آزادی می‌کنند، محلی که فضای تمامی تجمعات اعتراضی شریف بوده است. آیا ممکن است که نصب تجهیزات یاد شده که به وضوح در فیلم مشخص است توسط همان کسانی انجام میشود که روز بعد به ساحت دانشگاه حمله کرده‌اند، اتفاقی بوده باشد؟ در اقدامی تامل برانگیز دیگر، دکتر زلفی‌گل، وزیرعلوم، که ظاهرا به هدف کمک به دانشجویان تنها ساعتی پس از شروع درگیری خود را با سرعت به دانشگاه رسانده، جز حمله به یکی از اساتید شناخته‌شده و خوش‌نام دانشگاه و انداختن مسئولیت همه خشونت‌های رخ‌داده بر گردن دانشجویان بی‌دفاع شریف کاری از پیش نمی‌برد. به نظر می‌رسد همه این رخدادها زمینه‌ای بوده تا مقدمات لازم را برای اتفاقات تلخی که در ادامه رخ می‌دهد مهیا کند و سرکوب و حمله نیروهای امنیتی به دانشجویان آخرین قطعه این پازل شوم بوده‌است.
اساتید محترم و دانشجویان گرامی دانشگاه شریف، حمله دیروز چماقداران به ساحت دانشگاه اقدامی کم‌نظیر در طول تاریخ دانشگاه شریف از قبل از انقلاب تا به امروز است. این حمله به خوبی مشخص میکند مسئولین و در راس آنها رئیس دانشگاه و وزیرعلوم، ناتوان‌تر از آن هستند که بتوانند امنیت دانشجویان را حتی در داخل دانشگاه تامین نمایند. حضور در دانشگاهی که مسئولانش توان برقراری امنیت دانشجویانش را ندارند اقدامی غیرعاقلانه است. از این رو ما از همه شما اساتید و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف می‌خواهیم، تا آزادی همه دانشجویان بازداشتی، عذرخواهی رسمی مسئولان دولتی و حکومتی و جبران خسارت‌های پیش‌آمده برای دانشجویان، تضمین مکتوب مبنی بر وجود امنیت برای دانشجویان در دانشگاه و محیط اطراف آن وعدم تکرار این حادثه در آینده و در آخر بسته‌شدن پرونده‌های تشکیل‌شده برای تمامی دانشجویان شریف در این مدت که به خاطر نادیده گرفتن حق بدیهی اعتراضشان بوده، از هرگونه حضور در کلاس‌های درسی چه به صورت حضوری و چه مجازی خودداری کنید. یقین بدانید که اگر تا زمان رسیدن به همه خواسته‌های فوق بر سر کلاس‌های درس حاضر شوید، این قبیل اقدامات در آینده تداوم خواهد‌یافت و دیگر هیچ کسی قادر نخواهدبود در دانشگاه دهان خود را برای اعتراض باز کند.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف بر خود واجب می‌داند در این برهه حساس همگان را دعوت به اتحاد کند و از تمامی دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های سراسر کشور می‌خواهیم به نشانه همبستگی با اساتید و دانشجویان دانشگاه شریف، کلاس های خود را تعطیل کنند. لازم به ذکر است که انجمن اسلامی در مسیر بازیابی شان از دست رفته دانشگاه از دادن هیچ هزینه‌ای ابا نخواهد داشت.
دانشجویان کمونیست – فرزندان کارگران و زحمتکشان، باید خارج از اینکه در دانشگاه جه می گذرد و این نوع انجمن ها به چه کار مشغول هستند و یا مشغول می شوند، علاوه بر اینکه هم کلاسی هایشان تنها نمی گذارند که مورد تهاجم سگ های هار شده سرمایه داران که دولت جز دستگاه سرکوب طبقه سرمایه دار نیست، قرار گیرند، علاوه بر اینکه در کنار تمام اعتراض کنندگان به این وضعیت فلاکت بار و نکبت زده و هر فلاکت بار تر و نکبت بار تز شونده که دولت فراهم آورده قرار می گیرند، اما، وظیفه اساسی شان این است که طبقه کارگر و به حاشیه رانده شدگان از همه چیز محروم شده، یعنی پدران و مادران، خواهران و برداران خویش را باید یاری دهند و به این واقف نمایند که جز ایجاد کمیته های مخفی و مسلحانه در هر کوی و برزن و در جا جای ایران، متحد و متحزب و مسلح شدن شان، برای به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی، برای درهم کوبیدن دولت موجود – دولت سرمایه داران استثمارگر که تنها می توانند به سود سرمایه شان بیاندیشند و برای حفظ آن حاضر به هر نوع جنایتی هستند، ایجاد دولت مسلح کارگران و زحمتکشان – شوراهای مسلح کارگران و زحمتکشان، واژگونی نظام موجود اجتماعی – سرمایه داری ارتجاعی و فاسد شده و گندیده چون لاشه متعفن گردیده، هیچ چیز به نفع شان تغییر نخواهد کرد.
اگر طبقه کارگر برای به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی آماده نگردد که این وظیفه در مرحله نخست بر گردن خود کارگران آگاه و در مرحله دوم بر عهده فرزندان روشنفکر طبقه کارگر و به حاشیه رانده شدگان، یعنی دانشجویان و نویسندگان و هنرمندان کمونیست – فرزندان طبقه طبقه کارگر و زحمتکشان هست، سرمایه داران ( سرمایه دار سرمایه* شخصیت یافته است) توسط دولت ارتجاعی و قصاب انسان شان، میلیونها از طبقه کارگر و زحمتکشان و شما دانشجویان و جوانان را خواهند کُشت تا وضعیت را به وضعیت مورد دلخواه سرمایه داران، یعنی تمکین به فرامین از بالا نمودن طبقه کارگر نمایند تا دستمزد طبقه کارگر در حد مورد دلخواه طبقه سرمایه دار گردد، کاری هم ندارند که کارگران و شما فرزندانشان می میرید و یا نه؟ آنها فط سود می خواهند، زیرا که بسان وامپیر توصیف شده در کتاب کاپیتال کارل مارکس – جلد اول که هر بیشتر خون بمکد بیشتر زنده بماند، سرمایه هم هر چه بیشتر سود ببرد، بیشتر زنده می ماند.
بنا بر این، شما دو راه ندارید، یک راه برای تان باقی مانده است یا انقلاب می کنید و دیکتاتوری پرولتاریا را برای ریشه کنی سرمایه ایجاد می کنید و یا سرمایه در نهایت مرگ فجیع همگانی را تحمیل خواهد کرد!
بنا براین، به پا خیز، طبقه کارگر با فرزندان آگاه خویش به پا خیز، مسلح و تحزب یافته بپا خیز، انقلاب کن، این جامعه واژگون شده را، واژگون نما که رهائی ات در این است و فقط و تنها در این است! مرگ یا کمونیسم!
زیرا که بربریت، توحش، وحشی گری همیشگیِ کاپیتالیسم حاکم است، آلترناتیو آن، تنها، کمونیسم است! کمونیسم جز حرکت طبقه کارگر برای لغو شرایط موجود اجتماعی نیست!
*- اگر بقول اوژیه (*) پول ” با روئی پر از خون پیسه های طبیعی بدنیا آمده است.” (۲۴۹)، سرمایه در جائی متولد میشود که از سر تا پا و از تمام مساماتش خون و گند بیرون می زند(۲۵۰).
زیر نویس ۲۴۹ – کوارترلی رویوو میگوید: ” سرمایه از سر و صدا و دعوا فرار میکند و طبعا ترسوست. این بسیار صحیح است، ولی هنوز تمام حقیقت نیست. سرمایه از نبودن و یا بهره ی کم مانند طبیعت از خلاء متنفر است. با بهره ی مناسب، سرمایه دلیر میشود. اگر ده درصد بهره ی مطمئن وجود داشته باشد میتوان آن را در همه جا بکار برد، با ۲۰ درصد تحرک پیدا میکند، با ۵۰ درصد بطور مثبت جسور میشد، برای ۱۰۰ درصد تمام قوانین انسانی را لگد مال میکند، در برابر ۳۰۰ درصد بهره هیچ جنایتی نیست که وی از ارتکاب آن رویگردان باشد و لو آنکه آن جنایت بقیمت چوبه ی دار تمام شود.”، اگر غوغا و دعوا بهره آورباشد، وی هر دو آنها را تشویق میکند. شاهد مدعا قاچاق و سودای برده. ص ۶۸۹، کاپیتال جلد اول، ترجمه ی ایرج اسکندری.