علیرغم اینکە فاصلەی میان مردم و حاکمیت روز بە روز بیشتر می شود و خواست مردم یک دگرگونی بنیادین است، ولی فقدان شکل گیری آلترناتیو جمهوری اسلامی در شرایط کنونی، بر آیندە پیش روی این قیام تاثیرگذار خواهد بود و مسیر پیروزی آن را کند خواهد کرد. در چنین وضعیتی، برای جلوگیری از فروکش کردن خیزش کنونی، مردم باید در فکر ایجاد یک رهبری متکثر و همبستگی بیشتر باشند
خیزش مردمی در سراسر شهرهای ایران نزدیک بە چهار هفتە است کە ادامە دارد. در این مدت تجمعات وسیعی در مناطق مختلف ایران صورت گرفتە و وسعت اعتراضات روز به روز گسترده‌تر و فراگیرتر می‌شود. در میان اعتراضات و خیزش‌های مردمی در ۴۳ سال گذشته، این اولین قیام وسیعی است که علیه حاکمیت جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد. خواست مردم و شعارهای آنها سرنگونی حاکمیت کنونی و ایجاد نظامی دمکراتیک و منطبق با مطالبات مردم و نظم جهانی است. اکنون این قیام در مرحله‌ی حساسی قرار گرفته و راە بازگشت بە گذشتە را سد کردە و بسوی آیندە و ایجاد یک تغییر بنیادین گام برمی‌دارد. در خارج از ایران نیز، گروهای سیاسی با گرایشهای مختلف و ایرانیان خارج از کشور، تجمعات وسیعی را در حمایت از قیام ژینا و در راستای جلب حمایتهای بین المللی انجام داده‌اند. اگرچە بازتاب جهانی آن، قابل تأمل و تا بحال بی سابقه بوده است، ولی کارزار بین المللی حمایت از قیام ژینا، در حد کافی نیست و مراکز قدرت هنوز نظاره‌گر و منتظرند که ببیند مسیر این خیزش به کجا منتهی خواهد شد. بنابراین، باید پرسید کە چرا جامعەی جهانی هنوز در حمایت از خیزش مردم ایران در عرصە عمل سیاسی اقدامات لازم را در پیش نگرفتە است؟ واکاوی دلایل این مهم، نیازمند نگاهی اجمالی بە وضیعت کنونی قیام ژینا و مواضع و اقدامات نیروهای مخالف نظام کنونی حاکم بر ایران است.
قبل از هر چیز، مشخص است کە خیزش کنونی عرصەی یک دگرگونی را در ساختار سیاسی ایران فراهم کردە است، کە مشابه آن را در گذشتە، حداقل بە گستردەگی الان نداشتەایم. پیوستن و همراهی لایەهای مختلف جامعە و کاراکترهای اجتماعی، ورزشی، فرهنگی و هنری، و حمایت گستردەی ایرانیان خارج از کشور و نیروهای مخالف جمهوری اسلامی از این خیزش، یکی از دلایل اثبات این ادعاست. همچنین بازتاب جهانی و رسانەای این خیزش نسبت بە گذشتە بی سابقە بودە و علیرغم مواضع سیاسی کشورهای مختلف در حمایت از این خیزش، نویسندگان و هنرمندان و چهرەهای برجستەی جهانی نیز از این قیام حمایت کردەاند و سرکوب آن را از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی محکوم کردەاند. فراتر از این، خیزش کنونی از نقطە شروع تاکنون، روز بە روز دامنەی آن وسیعتر شدە است، بەگونەای کە در مدت زمان کمی از حاشیە و شهرهای کوچک بە کلان شهرها و مراکز سیاسی و اقتصادی رسید و اکنون نیز روزانە شمار شهرهای کە بە این خیزش می‌پیوندند بیشتر می شود.
گستردەگی و وسعت این خیزش، توان حکومت را در سرکوب آن کاهش دادە و علیرغم تلاش حکومت برای افزایش میزان سرکوب، هنوز نتوانستەاند از خشم مردم کم کنند. برعکس با افزایش فشارها و سرکوبها، دامنەی اعتراضات گستردەتر و مشارکت مردمی بیشتر و رادیکالتر شدە است. در واقع نتیجەی سرکوب شدید اعتراضات از سوی نیروهای امنیتی حکومت، برخلاف تصورات و اهداف سرکوبگران حکومتی بودە است. چراکە، افزایش خشونت موجب افزایش رعب و وحشت در میان معترضان نشدە است، تا اینکە در نتیجەی ترس از سرکوب بیشتر، مردم عقب نشینی کنند. بەعنوان مثال اگر شهر سنندج را در نظر بگیریم؛ در این مدت این شهر بە مرکز تظاهرات و صحنەی رویارویی میان تظاهرکنندگان و نیروهای سرکوبگر حکومت تبدیل شد. از روز ١۶ مهر بە بعد حکومت میزان سرکوب را در این شهر بشدت افزایش داد. در مقابل این سرکوب شدید، خشم مردم شهر نە تنها فروکش نکردە، بلکە افزایش یافته و کنترل خیابانهای شهر را در دست گرفتەاند و در واقع با شدت گرفتن صدای شلیک نیروهای سرکوبگر، شعارهای تظاهرکنندگان رادیکالتر و فریاد آنها نیز بلندتر شدە است. در مجموع، بر اساس آنچە این روزها اتفاق افتادە و می بینیم، افزایش خشونت و سرکوب، خشم مردم را بالاتر بردە و اعتراضات را رادیکالتر کردە است.
یکی دیگر از ویژگیهای قیام ژینا، کثرت‌گرا بودن آن است، کە این نیز، یک رهبری متکثر و متنوع و متحد را می‌طلبد. لایەهای مخلتف درون جامعەی ایران از این قیام حمایت حداکثری کردند و شعارها و رادیکالیزم انقلابی این قیام نیز، تغییر بنیادین در ساختار سیاسی ــ اجتماعی ایران را تعقیب می‌کند، در مقابل حمایت حداکثری لایەهای مختلف درون جامعەی ایران و حمایت ایرانیان خارج از کشور و گروهای سیاسی، حمایت حداکثری جامعەی جهانی و مراکز تصمیم گیری، تعین کنندە خواهد بود. با این حال گفتن این نکتە لازم است کە میزان حمایتها از ابعاد مختلف یکسان نیستند و هنوز جامعەی جهانی منتظرند ببینند کە آیندەی پیش روی این خیزش چە خواهد بود و چه گروه و جریانی در بتن آن به‌عنوان آلترناتیو جمهوری اسلامی بیرون می آید.
علت عدم حمایتهای یکسان از سوی جامعە جهانی از این خیزش، بە نوع رهبری و فقدان شکل گیری آلترناتیو جمهوری اسلامی بر می گردد. در چند هفتە گذشتە، احزاب و گروهای سیاسی مختلف در قیام کنونی، نقش رهبری نسبی را داشتەاند، ادامە و بە نتیجە رساندن آن، رهبری کلیدی می‌خواهد کە آن نیز در گرو اتحاد گروەهای مخالف نظام فعلی در چارچوب یک پلاتفرم مشخص است. اگرچە روند گسترش اعتراضات و افزایش میزان مشارکت ملیتها و اقشار جامعە در این قیام، بر افزایش میزان حمایتهای جهانی اثرگذار خواهد بود، ولی فقدان یک پلاتفرم مشخص بر تصمیم گیری و میزان حمایت قدرتهای جهانی از این خیزش تاثیر بسزایی دارد.
با در نظر گرفتن وضعیت حاکم بر ایران و گسترش روز بە روز دامنەی قیام ژینا، لازم است جریانات مخالف جمهوری اسلامی تلاشهای خود را هر چە زودتر بر روی تشکیل پلاتفرمی مشخص بەعنوان آلترناتیو نظام کنونی حاکم بر ایران متمرکز کنند. همانگونە کە ذکر شد، یکی از ویژگیهای قیام کنونی کثرت‌گرا بودن آن است. بنابراین، هیچ جریانی نمی‌تواند خود را بە عنوان تنها آلترناتیو جمهوری اسلامی بداند، شرایط امروز یک رهبری کثرت‌گرا و متحد را می‌طلبد. لذا لازم است، هرچە زودتر کنفرانس اپوزسیون جمهوری اسلامی برای ایجاد پلاتفرمی متکثر و متشکل از ملیتها و نیروهای مختلف درون جامعەی ایران تشکیل شود. این اقدام در شرایط فعلی در داخل ایران بر رشد و گسترش دامنە خیزش می‌افزاید و در خارج از ایران نیز، توجە جامعە جهانی را بەعنوان آلترناتیو جمهوری اسلامی بە خود جلب خواهد کرد. در این صورت، قدرتهای جهانی نیز می‌دانند کە مخاطب آنها چە کسانی هستند و آیندەی پیش‌روی ایران چگونە خواهد بود.
علیرغم اینکە فاصلەی میان مردم و حاکمیت روز بە روز بیشتر می شود و خواست مردم یک دگرگونی بنیادین است، ولی فقدان شکل گیری آلترناتیو جمهوری اسلامی در شرایط کنونی، بر آیندە پیش روی این قیام تاثیرگذار خواهد بود و مسیر پیروزی آن را کند خواهد کرد. در چنین وضعیتی، برای جلوگیری از فروکش کردن خیزش کنونی، مردم باید در فکر ایجاد یک رهبری متکثر و همبستگی بیشتر باشند. در غیر این صورت، اگر نیروهای سرکوبگر بتوانند برای مدت کوتاهی وضعیت را کنترل کنند، بلافاصلە انتقام گیری، بازداشتهای خودسرانەی فعالین و کسانی کە در این قیام نقش ایفا کردە اند و مجازاتهای سنگین شروع خواهد شد. با این حال نیز، محال است کە شرایط بە روزهای قبل از قتل ژینا برگردد و این قیام در نوع خودش نقطە عطفی در تاریخ مبارزات مردم کردستان و سایر ملیتهای دیگر در سراسر ایران خواهد بود.
رهبری را به احتمال زیاد کردستان به عهده خواهد گرفت نگران رهبری نباید بود مهم جنبش ملی دمکراتیک فعلی است که در عمل شکل گرفته است،حال زمانی مسلما دیر تر تشکلش هم شکل خواهد گرفت ولی این آخر خط نیست بلکه ابتدای جنبش دیگری است را رقم خواهد زد.