اعتراض و اعتصاب حق مسلم کارگران است
سندیکای کارگران شرکت واحد گسیل نیروهای سرکوبگر از جمله صدها نیروی یگان ویژه و سرکوب و بازداشت کارگران پروژه ای نفت در عسلویه را به شدت محکوم می کند. کلیه کارگران بازداشتی که ابتدا ۳۰ نفر و متعاقبا بیش از ۱۰۰ نفر اعلام شدند باید فوری و بدون قید و شرط آزاد شوند.
اعتصاب و اعتراض کارگران پروژه ای نفت در عسلویه- بوشهر و پالایشگاه آبادان حق مسلم آنها و همچنین کارگران بخش ها و صنوف مختلف در سراسر کشور می باشد. حاکمیت بی شرمانه اعتراض و اعتصاب کارگران نسبت به سرکوب خشونت آمیز مردم در اعتراضات سراسری را با بازداشت و بگیر و ببند بیشتر کارگران و تهدید به اخراج و بستن کارخانه پاسخ داده است. آن گاه رئیس قوه قضائیه دم از «گفت و‌گو» با معترضین می زند و انتظار دارد این قبیل ادعاهای توخالی را کسی باور کند و یا جدی بگیرد.
همانطور که تجربه جنبش کارگری ایران همواره نشان داده است، حاکمان هیچگاه کوچکترین صبر و بردباری در قبال ایجاد تشکلات مستقل کارگری و اعتراضات و اعتصابات کارگری از خود نشان نداده اند. برخورد خشونت آمیز با تشکلات و فعالین مستقل کارگری، هزاران هزار مورد احضار، بازداشت، ضرب و شتم، بازجویی، انفرادی، حبس های متعدد و طولانی، احکام شلاق، تبعید، اخراج، سناریو سازی و پرونده سازی و اعتراف گیری های اجباری، تعقیب دائمی و تهدید به زندان و اخراج کارگران، و اذیت و آزار دائمی خانواده ها، چه معنایی میتواند داشته باشد جز وحشت و نگرانی از اتحاد کارگران و گسترش تشکلات مستقل کارگری در سراسر کشور.
بازداشت بیش از ۲۵۰ فعال کارگری و معلمی، از جمله فعالین شناخته شده سندیکای کارگران شرکت واحد و شورای هماهنگی تشکل های فرهنگیان، تنها در همین چند ماه اخیر، تداوم حبس برخی از آنها و قرار وثیقه های فوق العاده سنگین و نمایش های مکرر تلویزیونی و پاپوش دوزی و اعتراف گیری اجباری توسط نیروهای وزارت اطلاعات و صدا و سیما علیه فعالین معتبر کارگری، با هدف مهار جنبش کارگری و معلمی و از میدان خارج‌کردن فعالین کارگری و جرم‌انگاری تشکل و اعتراض و اعتصاب کارگری و ایجاد فضای رعب و وحشت و ناامیدی در صفوف کارگران بوده است.
طبقه کارگر با اتحاد، تشکل و استقلال قدرت می گیرد و بدون‌آن گوشت دم‌توپ طبقات دارا و حاکمان می شود. حاکمیت نیز همین را خوب می داند و تمام توان نیروهای سرکوبگرش را برای جلوگیری از ایجاد تشکلات مستقل و سراسری کارگری به کار برده است که کارگر نه امنیت شغلی و تامین اقتصادی و اجتماعی داشته باشد و نه قدرت ایجاد تشکل. اندک تشکل های مستقل کارگری موجود در کشور، از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد، علاوه بر مواجهه با صدها مورد بازداشت و تهدید دائمی نمایندگان و فعالینش، تمام این سال ها علیه خصوصی سازیها و گسترش شرکت های پیمانی و قراردادهای موقت کار اعتراض داشته اند و عواقب جدی آن را برای امنیت و معیشت و قدرت جمعی کارگران گوشزد کرده اند. در شرکت واحد، رانندگان جدیدی استخدام شده اند که تعدادشان به شدت افزایش یافته است و به صورت قراردادی و زیرنظر شرکت های پیمانکاری استخدام شده اند و از کوچکترین امنیتی برخوردار نیستند. شرکت نیز با سیاستی آگاهانه رانندگان قدیمی و باسابقه را یا بازنشسته نموده و یا عامدانه از خطوط خارج کرده و در بخش های دیگر ازجمله توقف گاه ها شاغل نموده تا نتوانند اعتراضات را در خطوط شکل دهند.
در چنین بستری، در عین حال لازم به تاکید است که در اعتراضات سراسری به دنبال قتل سبعانه (مهسا) ژینا امینی، مردم به ستوه آمده کشور از همه ی اقشار جامعه، از جمله کارگران و فرزندانشان، به خیابان ها آمده و یک ماه می‌باشد که این اعتراضات سراسری بی‌وقفه ادامه داشته است. این فرزندان خانواده های کارگری، مزدبگیر و زحمتکش در دانشگاه ها، مدارس و خیابان های شهرهای مختلف کشور هستند که در حال مبارزه علیه تبعیض و ستم و برای برابری زن و مرد و آزادی و زندگی بهتر و رهایی از فقر و بیکاری و بی آیندگی هستند و نه سرمایه داران و «بچه پولداران ایران» که بیشترین منفعت ها را از همین نظام حاکم برده اند.
در عین حال، با وجود شرکت آحاد کارگران و خانواده‌های کارگری و زحمتکش در خیزش سراسری، اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه ای نفت در روزهای اخیر، حتی اگر موقتا سرکوب شود، اهمیت اقدام جمعی و متشکل کارگران را با وجود سرکوب شدید و ممتد یادآوری نمود. ما ضمن اعلام حمایت از کارگران پروژه ای نفت، از تمامی کارگران ایران، از جمله در بخش های حمل و نقل و رانندگان اتوبوس شهری، می خواهیم که همبستگی خود با اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه ای نفت و با اعتراضات سراسری مردمی را از طرق امکان پذیر و مؤثر ابراز کنند و از همکاران گرامی خود درخواست می کنیم که با خرد و همبستگی جمعی با یکدیگر رایزنی و برنامه ریزی مشترک داشته باشند.
سرکوب و به قتل رساندن مردم معترض منجمله ده ها کودک و نوجوان جنایت علیه بشریت است. خواست فوری ما خروج بلافاصله نیروهای انتظامی و امنیتی از تمامی محیط های کار و تحصیل و محلات و توقف سرکوب اعتراضات و اعتصابات است، و تاکید می کنیم که اعتراض و اعتصاب حق مسلم کارگران و مردم ستم دیده است.
کلیه فعالین کارگری، معلمی، دانشجویی، دانش آموزی، و فعالین جنبش زنان و معترضین بازداشتی آزاد باید گردند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه
۲۵ مهر ۱۴۰۱
