چند رسانه ی فارسی زبان در خارج از کشور به نحو پیگیرانه ای می کوشند که نشانه هایی از «سلطنت طلبی» در اعتراضات مردم ایران پیدا کنند، آن ها را برجسته کنند و به رخ دیگران بکشند. این رسانه ها معرف حضور همه هستند، همان رسانه هایی که وقت و بی وقت اظهارات رضا پهلوی و مادرش را به تیتر اول خود تبدیل می کنند و می کوشند او را رهبر این انقلاب کنند، ذره بین برداشته اند تا نمودهایی از شعارهایی به نفع این خاندان و پادشاهی و سلطنت در ایران پیدا کرده و به لطف تسلطی که بر فضای رسانه ای دارند آن را به دیگران حقنه کنند، همان رسانه هایی که پیش از اغاز انقلاب مردم ایران، چنان فضا سازی کرده بودند که گویا بیشتر مردم ایران مدافع و عاشق این خاندان هستند.
وقتی مردم در ایران توانستند مستقیما حرف بزنند، این تبلیغات پوچ شد و به هوا رفت.
همان رسانه ها، «زادروز» کوروش را فرصتی ساختند تا بار دیگر بخت خود را بیازمایند. در چند روز گذشته تبلیغات زیادی توسط همین رسانه ها شروع شد که روز شنبه «زاد روز» است. نتیجه چه شد؟
رادیو فردا خبری را کار کرد که در تیتر آن از «حمل نماد درفش کاویانی در ایران» سخن رفته، در متن خبر اما تنها اشاره این است: «دانشجویان در ایران پرچم‌هایی با نماد درفش کاویانی به دست گرفتند»!
کدام دانشجویان؟ در کدام دانشگاه ها؟
روز گذشته ده ها ویدئو از اعتراضات دانشجویی در شبکه های اجتماعی و از جمله در کانال شورای صنفی دانشگاه های کشور که مرجع قابل اعتبار دانشجویی در ایران است منتشر شد.
اخبار روز توانسته است تصاویر و گزارش هایی از اجتماعات و اعتراضات روز شنبه در ۴۹ دانشگاه ایران را فهرست کند. تعداد دانشگاه های معترض حتما حتی بیش از این بوده است. در این دانشگاه ها و دانشکده ها هر چه بود شعارهای آزادی خواهانه ی دانشجویان علیه دیکتاتور، خامنه ای، نیرنگ حکومت در مورد شاه چراغ، علیه بسیجی و حراست، زن، زندگی، آزادی، آزادی و برابری و … بوده است. پرچمی در تظاهرات دانشجویان حمل نمی شد که گردانندگان آن خبر توانسته باشند «نماد درفش کاویانی» را روی آن کشف کنند. دانشجویان در اعتراضات خود پرچم حمل نمی کنند. پرچم هایی که در تصاویر ارسالی از دانشگاه ها می رسد متعلق به بسیجی ها و منقش به آرم جمهوری اسلامی است.
بیرون از دانشگاه نیز وضع بر همین منوال بود. نه در تظاهرات دانش آموزان و نه در اعتراضات شهری و جنگ و گریزهای خیابانی خبری از ادعاهای مذکور نمی توان یافت.
این گونه خبرسازی ها، که تنها بیانگر آرزوهاست، واقعیتی ندارد، مستندی هم ندارد. جنبش انقلابی ایران، بساط این گونه توهمات را جمع کرده است حتی اگر دروغ پراکنی برخی از رسانه های بزرگ هنوز ادامه داشته باشد!
دیدن این ویدئو در پایان این یادداست می تواند مفید باشد: دانشگاه چمران، امروز ۸ آبان، منبع: شوراهای صنفی دانشجویان کشور:
رابطه پرچم شیرو خورشید با بیزنس
اول / آقای شهرام همایون، دارنده « کانال یک » مرد بیزنس کاری است که، تجارت و کسب پول، از مهم ترین دلمشغولی های اوست. از فروختن تصاویر و تمثال ها و سکه های منقش به افراد حانواده پهلوی، تا ترتیب دادن تورهای مسافرتی به اقصا نقاط دنیا، و از جمله تور سفر به مصر برای زیارت آرامگاه محمد رشا شاه پهلوی، از فروش کتاب هائی که، همگی در ستایش از سلطنت پهلوی و حزب رستاخیز و ساواک آن هستند، از فروش انواع و اقسام قرص و داروها، تا تولید پرچم شیر و خورشید، تنها بخشی از فعالیت های ایشان برای تجارت و کسب مال است. ایشان، همواره در حال تولید این نوع پرچم، آنها در مقیاس ده ها هزار است. کسانی که برنامه آقای شهرام همایون را دیده و یا می بنند، متوجه شده اند که، ایشان، داشتن و حفظ این پرچم را به نوعی « ناموس » تبدیل کرده است. او اصرار عجیبی دارد، که در هر نشست و تجمعی، این « بیرق با شیر و شمشیر » در آنجا حضور داشته باشد. وقتی از این بیرق حرف می زند، چنان دچار شور و شوق و خشم و غضب می شود، که گوئی این بیرق، غذای جسم و روان همه مردم ایران است. او که خود وابسته به حزب رستاخیز پهلوی بود، همراه با دیگر مهمانان رستاخیزیش، و دیرآمدگان ققنوسی ، نشان دادن این بیرق را بر روی میز و لباس خود، به بخشی مهم و لازم و اساسی و طبیعی از « هویت » خود تبدیل کرده اند.
دوم / واقعیت اینست که، این پرچم، و نشانه های روی آن، نماد عقب ماندگی و زندگی جنگلی و بیانگر خشونت و قهر و غضب است. این پرچم، مربوط به عصر نامتمدن، غیر مدرن ، و دوران قبیله ای غشیره ای است. در دوران تمدن و مدرن، همه مفاهیم و مقولات، و از جمله نماد ها و نشانه ها و سمیل ها، « تلطیف و تظریف » می شوند، و همگام با پیشرفت های انسانی در همه عرصه های حیات فردی و اجتماعی، بیانگر « احساسات پاک انسانی » می شوند. به همین مختصر بسنده می کنم.
سوم / نه تنها پرچم شیر و خورشید نشان، بلکه سرودی هم در دوران سلطنت بعنوان « سرود ملی » به جامعه ایران تحمیل شد، محتوائی بسیار ارتجاعی، ضد انسانی، انتزاعی، زمخت، مبتنی بر « تقدس خاک » و ضد زندگی است. من، در اینجا فقط به یک مصرع آن اشاره می کنم، و اهل تفکر و اندیشه را به تعمق در محتوای این سرود، دعوت می کنم.
« چو ایران نباشد، تن من مباد » : به این جمله بیندیشیم ! تقدس خاک، و بی ارزشی انسان. خاکی که ، انسان هایش را مرده و کشته می خواهد، بچه دردی می خورد؟ بهمین دلیل، رزمندگان درون و برون ایران را دعوت می کنم که شعار « جانم فدای ایران » را رها کرده، و اگر دوست دارند شعاری با یک مضمون « انسانی و مترقی » بدهند، آنرا تبدیل کنند به « جانم فدای انسان »
ژن ، ژیان ، ئازادی!
نوادگان شعبان بی مخ و بچه ساواکی ها دیروز به اکسیون ایرانیان مخالف حکومت حمله کردند و مند بسیجیها به نفع کش عمل کردند اینها را باید بدست پلیس کشور ها میزبان سپرد .