به خاک نمی‌سپاریمِ‌تان
به سایه‌سار سروها
به دریا
به صخره‌های بلند
به آسمان حتی
نخواهیمِ‌تان سپرد.
*
می‌سپاریمِ‌تان
به ظرف بی‌زوالِ زمان
به تپیدن دل‌ها
به واژه‌ها
به سخن
به حروف الفبا
تا همچون گَرده‌ی گیاهان
با باد
بر کشتزارها، کارخانه‌ها، دبستان‌ها
منتشر شوید
تا هر بهار
از زمینی که بر آن در خون غلتیدید
بنفشه‌وار سربرآرید و
زیبا شود جهان.
