برای بسیاری از کسانی که خروش مردم در روزهای ۲۴، ۲۵ و ۲۶ آبان ۱۴۰۱ آبان را دنبال کرده و جلوه های درخشان از قیام انقلابی مردم ایران را به شکلهای مختلف (در میدان، تصویر و صدا) دیده اند، سخنان ولی فقیه نظام در روز شنبه ۲۸ آبان حیرت آور است. حیرت آور به خاطر آن که در مورد رویدادهایی که در بیش از دو ماه در ک
شور جریان دارد، یک کلمه از واقعیت را هم بیان نکرد. برای افرادی که با دروغگوییهای خامنه ای آشنایی دارند هم، این سوال مطرح بود که چگونه حاکم مطلقی که مدعی قدر قدرتی است، می تواند این گونه واقعیتها را وارونه جلوه دهد؟ در آن سه روز، مردم سراسر ایران به روشهای مختلف به ولایت مطلقه خامنه ای نه گفتند و سیمای نیروهای انقلاب دمکراتیک مردم ایران را به نمایش گذاشتند. خروش روزانه و شبانه مردم در دهها شهر و چندین روستا، اعتصاب، تجمع و تظاهرات در چند ده دانشگاه، اعتصاب اصناف و بازاریان در دهها شهر به شمول کلان شهرها که بی تردید برای ولی فقیه بسیار گزنده است، همراه با مخالفت علنی برخی نخبگان مطرح، آرایش صحنه انقلاب رهایبخش مردم را نشان داد.
نباید تردید کرد که ولی فقیه بهتر از همه به این وضعیت آگاه است. اما نکته مهم که بسیاری به آن توجه ندارند این است که مخاطب خامنه ای مردم نیستند. او در صحبتهایش و به خصوص آخرین آن، عَمَله و اَکَرِه نظام، مزدوران سرکوبگر و به میزانی قدرتهای خارجی را مورد خطاب قرار می دهد. ولی فقیه به آنها می گوید که با هر هزینه ای دست به سرکوب انقلاب خواهد زد و به آنان اطمینان می دهد که نظام ماندنی است. او از «خواص» که در این سالها آنها را از هرم قدرت اخراج کرده نومید شده و به مدد گلوله و کودک کُشی برای ایجاد وحشت، به جنگ مردم آمده و رَجِزخوانی می کند. به فرازهایی از صحبتهای او توجه کنیم.
«حالا که نتوانستند مردم را به میدان بیاورند، در حال شرارتند تا بلکه بتوانند مسئولان را خسته کنند. البته اشتباه می کنند، چرا که این شرارتها موجب می شود مردم خسته و از آنها بیزارتر و متنفرتر شوند….. این حوادث و جنایتها و تخریبها مشکلاتی برای مردم و کسبه درست می کند، اما افراد در صحنه و پشت صحنه این شرارتها، بسیار حقیرتر از آن هستند که بتوانند به نظام آسیب بزنند…. بساط شرارت بدون شک جمع خواهد شد. …. عاملان جنایت، قتل، تخریب یا تهدید به آتش زدن دکان و ماشین کاسبان و مردم و آن کسی که با تبلیغات آنها را وادار به این کارها کرده، هر یک باید به اندازه گناهشان مجازات شوند…. تا این ساعت بحمدالله دشمن شکست خورده است اما دشمن هر روز کید و مکری دارد و با شکست امروز، ممکن است سراغ اقشار مختلف همچون کارگران و زنان برود اگرچه شأن بانوان و کارگران با شرف ما بسیار بالاتر از آن است که تسلیم بدخواهان شوند و فریب آنان را بخورند.»
پس از این سخنان است که شدت سرکوب افزایش پیدا می کند و به طور ویژه مردم مهاباد و جوانرود به رگبار بسته می شوند. این یک وجه از خروجی سخنان ولی فقیه است، وجه دیگر که بسیار مهم است این نکته است که «مقام معظم» به سرکوبگران بشارت می دهد که «تا این ساعت بحمدالله دشمن شکست خورده است». به چشم و گوش خامنه ای این طعنه به سخنانش را رسانده اند؛ یک نفر که از طبقه سی ام یک ساختمان به بیرون پرت شده بود، هنگامی که از مقابل طبقه سوم رد می شد، گفت؛ خدا را شکر تا حالا به خیر گذشت. البته صاحب این حرف را باید کسانی، به خصوص در میان نیروهای سرکوب، دانست که در مورد اقتدار ولی فقیه دچار تردید شده اند. حرفهای برخی از کارگزاران سیاسی، نظامی و امنیتی در رسانه های حکومتی به این ادعا مُهر تایید می زند.
حسین سلامی سرکرده کل سپاه می گوید: «من به عنوان یک سرباز کوچک خاطرات دل انگیزی از دغدغه ها، نگرانی ها، غصه ها اما شجاعت، حکمت، ژرف اندیشی، تدبیر الهی، دشمن شناسی و ایستادگی رهبری دارم، امروز این مرد بزرگ سفینه نجات امت در امواج است.» (انتخاب، پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۱)
علی عبداللهی، رییس مرکز حفاظت و اطلاعات قوه فاسد قضاییه می گوید: «امروز هیچ کسی به اندازه ولی فقیه ما در معرض جسارت و اذیت نیست.»
آخوند ربانی روضه خوان نماز جمعه در شهر محلات می گوید: «حرمت شخصیت مقام معظم رهبری را شکستند!! حرمت روحانیت را شکستند و الان هم دارند می شکنند هنوز به این حرمت شکنی های شان ادامه می دهند.» (تلویزیون حکومتی، یکشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۱)
به این خبر در مورد بیانیه فاشیستی اشغالگران بهارستان که خواهان اعدام معترضان بودند هم باید توجه داشت: «مجلس بیانیه خود را گردن نگرفت؛ پایداریها جعل هم می‌کنند؟! هیچ‌کس نمی داند که آیا عقب نشینی نمایندگان از نامه خود به دلیل ترس آنها از پویشهای نقد نمایندگان بوده یا اینکه در بهارستان افراد و جریاناتی وجود دارند که حتی امضای نمایندگان را نیز بدون اطلاع آنها جعل می‌کنند؟» (سایت اعتماد آنلاین، یکشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۱)
سخنان ولی فقیه و پیامدهای آن در درون هِرَم قدرت و چالشهای دو ماه گذشته در درون و پیرامون قدرت گواهی می دهد که شرایط انقلابی تا آن جا که به موقعیت قدرت برمی گردد فراهم است.
در جبهه مردم و در میدان عمل انقلابی همه چیز بیش از همیشه شفاف است. این نوشته را با اشاره به رویدادهای روزهای ۲۴، ۲۵ و ۲۶ آبان آغاز کردم. در این سه روز انقلاب رهایی بخش مردم یک جهش بزرگ به پیش برداشت. ترازنامه جنبشها و خیزشهای این سه روز به اندازه کافی پوشش رسانه ای پیدا کرده است. این سه روز پیوند عمیقی میان قیام سِتُرگ هفته آخر آبان ۱۳۹۸ با قیام کنونی برقرار کرد. در نگاه عمیق تر، آن چه اکنون در ایران ما جریان دارد، عالی ترین اعتلای خشم و نفرت اکثریت قاطع مردم از رژیم ولایت فقیه در دوران حیات این نظام است. روزی که بر سنگ مزار شهید مهسا امینی این جمله به همگان نشان داده شد که «ژینا جان تو نمی میری، نامت یک رمز می شود» و روزی که
پدر شهید محمد حسن زاده در مراسم به خاک سپردن پیکر پسر جوانش گفت: «یە دوره برای این که کسی را توصیف کنند، می گفتیم خیلی مَرده، الان مردی که جرئت جسارت و مردانگی داشته باشە باید بهش بگیم خیلی زن هستی، چون جسارت زنان بسیار بالاتر از مردان است»، تاریخ رهایی مردم ایران بَرگ به بَرگ ورق می خورد. از این رو با نگاه عادی به این سه روز پُرشُکوه که بر بستر دو ماه خروش و خیزش شکل گرفت، می بینیم که شرایط انقلابی با نگاه به حرکتهای مردم در یک اعتلای شگرف وجود دارد.
تحلیل عمیق تر این سه نشان می دهد که جنبش انقلابی مردم به میزانی، نه به اندازه نیاز و ضروری، سازمان یافته است. این پدیده مهم مُهر باطل بر دیدگاههایی می زند که با سازمانیابی مخالف و در مواردی با آن در ستیز هستند. از این میزان سازماندهی که در سپهر انقلاب ایران شکل گرفته باید با عمیق ترین ستایش استقبال کرد. نهادهای امنیتی حکومت به طور جدی به دنبال شکار «رهبران عملی» که آنان را به عَمد با کلمه انگلیسی «لیدر» می نامد، هستند. در دستگیریهای گسترده، بازجویان و شکنجه گران به دنبال جوانان شورشی سازمانیافته و رهبران عملی هستند و تا جایی که به ارزیابی رویدادها مربوط است، تاکنون موفقیت چندانی نداشته اند. این روند و در جریان عمل انقلابی نیازهای تحقق مرحله نهایی انقلاب، یعنی سرنگونی نظام حاکم و کسب قدرت سیاسی شکل خواهد گرفت و بساط شرارت استبداد دینی جمع خواهد شد.
منبع: نبرد خلق شماره ۴۵۷، سه شنبه اول آذر ۱۴۰۱ – ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲
