اجلاس حضوری نمایندگان نیروهای “شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست” در روزهای شنبه و یکشنبه ۵ و ۶ آذر ماه ۱۴۰۱ برابر با ۲۶ و ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲ در شهر کلن آلمان برگزار گردید. اجلاس با سرود انترناسیونال و یک دقیقه سکوت به یاد جانباختگان خیرش انقلابی اخیر و دو رفیق فعال شورای همکاری زنده یادان سعید سهرابی و مسعود دقیقی اصل که در فاصله دو اجلاس حضوری شورا جانباخته بودند، شروع بکار کرد و بدنبال وارد بحث حول دستور جلساتی شد که از قبل روی آن توافق به عمل آمده بود.
***
اولین دستور این اجلاس ارزیابی از فعالیت های دور گذشته و بویژه در دوره خیزش انقلابی اخیر بود. سئوال این بود که “شورای همکاری” در اوضاع کنونی کجا ایستاده است؟ کاستی ها و فرصت ها بطور مشخص کدامند؟
در پاسخ به این سئوالات همه نیروهای “شورای همکاری” بر این باور بودند که فعالیت های نیروهای چپ و کمونیست در کل و همکاری شش نیروی شورا، اگر چه بهبودهای داشته و فعالیت های مثبتی از قبیل براه انداختن کانال مشترک تلویزیونی، حضور چشمگیرتر تبلیغاتی و …صورت گرفته است، اما در کل این همکاریها از نبض جنبش و خیزش انقلابی اخیر عقب است و هنوز شورا نتوانسته از همه پتانسیل نیروهای خود بهره برده و به گسترشی فراتر از جمع کنونی که از ملزومات پیشروی های قطب چپ جامعه است نائل آید. این کمبود و کاستی هم از نظر کیفی و هم از نظر کمی در شرایطی که بیش از هفتاد روز از خیزش انقلابی مردم در ایران می گذرد و در شرایطی که خصلت نمایی بسیاری از اعتراضات درون جامعه مهر چپ و رادیکال بر خود دارد ضعفی غیر قابل انکار است. همچنین در شرایطی که بدیل سازی های جریانات راست در خارج کشور که موج سواری کرده و می خواهند ترمز انقلاب را بکشند، تعهدات “شورای همکاری” را به عنوان بخشی از نیروهای چپ و کمونیست جامعه از همیشه بیشتر می سازد.
در رابطه با امر گسترش و فعالیت های میدانی و عملی، چه در رابطه با همبستگی و حمایت از شوراها، نهادها و کمیته‌های فعال در جنبش انقلابی در داخل کشور و چه در رابطه با شوراها و نهادهای حمایت از جنبش انقلابی در خارج کشور، بحث های مفصلی صورت گرفت و برای هر کدام از این دو بخش “شورای همکاری” سیاست خود را در دو سند به تصویب رساند.
در جمع بندی این بخش توافق روی این مسئله بود که باید بطور جدی فرصت ها را بیشتر دریافت و برای ارتقا آن فعالیت کرد و ضعف ها را در حد امکانات و توان برطرف کرد و این امر به جز با گسترش فعالیت میدانی، تخصیص نیرو و امکانات و اولویت دادن بیشتر به فعالیت و همکاری جمعی و برقرای دیالوگی رفیقانه برای همکاری مشترک و گسترده تر با دیگر نیروهای چپ و کمونیست، شوراها و نهادها و انسان های منفرد و مستقل ممکن نیست.
در همین رابطه تصمیم گرفته شد در گام اول، تعدادی از نیروهای چپ و کمونیست که با چارچوب بیانیه استکهلم توافق دارند، دعوت به همکاری شود. در ادامه از طریق دیالوگ‌های رفیقانه با استفاده از مکانیسم سمینارهای عمومی علنی و میزگردهای تلویزیونی، نزدیکی و همکاری با دیگر نیروهای چپ و کمونیست ادامه داده شود.
در ارتباط با نهادها، محافل و فعالین مستقل چپ و کمونیست، علاوه بر استفاده از ساز و کارهای مورد اشاره در بالا، تاکید شد در هماهنگی با آنها راهکارهای عملی و تدابیر مشترکی دیده شود.
***
بر بستر بحث ارزیابی، جدا از توافق روی قرارهایی در دفاع و همراهی با تشکیلات های محلی در داخل و خارج کشور، تقویت بخشی از عرصه ها برای گسترش و دخالتگری فعالانه تر بعنوان دومین دستور جلسه اجلاس بود که در چند بخش جداگانه پیش رفت و در هر مورد تصمیماتی اتخاد گردید که به تفکیک به آنها اشاره می شود:
– شبکه های اجتماعی: هر چند شورای همکاری فعالیت های مشخصی را در بعضی از پلاتفرم های شبکه های اجتماعی از قبیل “انستاگرام”، “تلگرام”، “فیسبوک” و “کلاب هاوس” دارد، اما هنوز کار در این عرصه مهم یعنی شبکه های اجتماعی رضایت بخش نیست. قرار بر این شد که با اختصاص نیروی بیشتر و پوشش دادن اخبار و گزارشاتی که نه فقط کارهای شورا، بلکه فعالیت مجموعه ای از نهادها و تشکل ها و افرادی که با اهداف شورای همکاری همسویی دارند پوشش دهد و این عرصه از کار را فعال تر و گسترده تر کند.
– تلویزیون آلترناتیو شورایی: چهار نیرو از شش نیروی “شورای همکاری” کانالی ۲۴ ساعته را در اختیار دارند. این کانال اگر چه تریبون نیروهایی از “شورای همکاری” است، اما هنوز این به معنای یک تلویزیون مشترک همه نیروهای شورا نیست. در این اجلاس بار دیگر پروژه یک برنامه مشترک تلویزیونی تحت نام “آلترناتیو شورایی” بررسی و تصویب شد و کمیسیونی با شرکت یک نماینده از هر نیرو برای تدارک و پیشبرد این پروژه تعیین گردید.
دستور جلسه آخر این اجلاس بررسی و بروز کردن نکات ساختاری و آیین نامه درونی همکاری این نیروها در راستای سرعت بخشیدن به کارها و تصمیمات، نحوه هماهنگی درونی و … بود. این تغییرات با توجه به شناخت و آشنایی بیشتر نیروها از همدیگر و اعتمادی که حاصل چند سال کار مشترک بود صورت گرفت.
***
ارزیابی شرکت کنندگان از اجلاس حضوری که محدودیت های دوره کرونایی آن را به تعویق انداخته بود، مثبت و راهکارهای پیشنهادی در هر یک از موارد نویدگر احساس مسئولیت و تلاشی موثرتر بود برای پاسخ به تعهدات و وظایقی که در این شرایط خطیر به عهده ماست.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
۱۱ آذر ۱۴۰۱ – ۲ دسامبر ۲۰۲۲
امضاها : سازمان اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
فقط یک سئوال ؛
آیا شما به ” تمامیت ارضی ایران ” احترام میگذارید یاخیر ؟ تا آنجا که میدانم در هیچیک از سازمان‌های شما این اصل پذیرفته نبوده است .
یک سوال هم من از شما دارم: آیا شما به حق تعیین سرنوشت احترام میگذارید یا خیر؟ چون تا آنجا که من میدانم این حق معمولاً به هیچ انگاشته میشود.
به این رفقا بگویید بی زحمت یک سایت هم برای این شورای همکاری راه اندازی کنند و در آن ضمن معرفی خودشان بیانیه هایشان را به صورت متمرکز منتشر کنند. دنبال کردن مواضع شورای همکاری به صورت منسجم بدون سایت کار سختی است. ضمن اینکه برای عقب نماندن از تحولات کف جامعه بسیار بیشتر از اینها باید دوندگی کرد. تلویزیون بهتر است از حالت چند حزبی دربیاید و مواضع شورا را نشان بدهد و نه احزاب به صورت جداجدا. برنامه سازی های تلویزیون هم ضعیف است و در مقابل تلویزیون های وابسته و امپریالیستی برای نسل جدد که نسل اینترنت و ماهواره است جذابیت ندارد. بهتر است به یک کانال خبری حرفه ای غیرحزبی تبدیل شود که زیر نظر شورایی متشکل از نمایندگان تمام احزاب عضو فعالیت میکند. علاوه بر زبان کُردی و فارسی میتوان به زبانهای بلوچی، ترکی، عربی و ترکمنی هم برنامه تهیه کرد یا لااقل اخبار زیرنویس را چندزبانه کرد. همچنین نقش زنان در تلویزیون باید بسیار بیشتر از چیزی که هست بشود. گرافیک خسته کنندۀ تلویزیون را هم تغییر دهید و کمی آپدیت باشید. باید خیلی بیشتر روی رسانه تمرکز کرد، هم سایت، هم شبکه های اجتماعی و هم تلویزیون، ولی نه بدین شکل کنونی. متأسفانه میدان رسانه در دست ضدانقلاب و امپریالیسم و سلطنت طلبان و مرتجعین است و خوراک فکری خوبی به بخش های رزمندۀ طبقات کارگر و متوسط نمیرسد. دست همۀ رفقای کمونیست را که به دنبال اتحاد هستند و بدون وابستگی به دولتها به عشق مردم کار میکنند باید بوسید.