جنبش اعتراضی انقلابی ایران وارد چهارمین ماه شد.
خطرناکترین وسیله و ابزار برای بقای استبداد، گسترش ترس، وحشت،برخوردهای وحشیانه و خشونت امیز نیست.
بلکه؛
فرهنگ سازی جامعه به سمت تقدس گرایی ایدئولوژیک و اصلاحات درونی آن است.
وقتی تقدس و توهم شکسته شود، فضای رعب و وحشت زیاد دوام نمی اورد.
این وضعیتی است که در سال ۹۶ در ایران اتفاق افتاد و امروز حاکمیت هار و وحشی اسلامی را در سراشیبی سقوط قرار داده است.
از درون شکاف حاکمیت و مردم جنبشی سر براورد که کم نظیر و شاید هم ،بی نظیر باشد.
این جنبش علی رغم سرکوب بسیار خشن توسط رژیم جنایت پیشه اسلامی، تمام نقاط ایران را فراگرفته، مردم ایران حول شعار«زن_زندگی_آزادی»متحد ،همسو و هماهنگ،به خیابان آمده اند تا بساط خشن ترین استبداد را بگور بسپارند.
خیابان سنگر است و مزار جان فدایان محل همدلی،همدردی،همصدای و تجدید عهد و پیمان برای به ثمر رساندن انقلاب.
امروز مردم ستمدیده و رنجکشیده ایران با اتکا به نیرو و توان اجتماعی خود ،همصدا و هم اهنگ ،برای تعیین سرنوشت بدست خود به میدان آمده اند.
گسترش و قدرتمندی این جنبش پایه های پوسیده رژیم جنایت پیشه اسلامی را بلرزه در آورده و در دل محرومان و ستمدیده گان امید ایجاد کرده است.
اینک رژیم در بحرانی ترین دوران عمر خود در باتلاق عدم مشروعیت اجتماعی غرق شده و هیچ راهی برای نجاتش وجود ندارد.
امروز دنیا شاهد شکل گیری جنبشی سراسری،نیرومند و انقلابیست که، تمام ؛نیرو، انرژی،سازماندهی، و هر گونه طرح و برنامه آن از دل و درونش شکل می گیرد و بمرحله اجرا در می آید.
رهبران،پیشروان،سازمان دهندگان و…فعالانی هستند که گام به گام در اعتراضات حضور فیزیکی و میدانی دارند.
و صدالبته بیشتر گردانندگان این جنبش انقلابی زنان بپا خواسته از هر گونه «ظلم،ستم،بیعدالتی و نابرابری» هستند.
این چنین جنبشی با این همه ظرفیت توده ای اجتماعی ،متحد و سراسری برای یک هدف مشترک «انقلاب» کمتر دیده و یا شنیده شده است.
پیروزی جنبش «زن_زندگی_ازادی» یک رنسانسیست که خاور میانه را تغییر و بر جهان اثر مثبت خواهد گذاشت.
باری ؛این جنبش بدون هزینه هم نبوده است.
بقا و گسترش آن حاصل فداکاری و جسارت هزاران زن،مرد،کودک، قربانیان زندان،شکنجه،اعدام،قتل عام، سربنیست ،دربدر و فراری بوده است.
اگر امروز کشورهای مختلف نمی توانند در مقابل جنایت رژیم ایران سکوت و یا مماشات کنند ناشی از انسان دوستی و پایبند بودن به حقوق بشری انها نیست بلکه، اتحاد و همبستگی سراسری ، گسترش و جهانی شدن ایده های این جنبش پیشرو و انقلابیست که هیچ توجیهی برای بی تفاوتی آنها، باقی نگذاشته است.
هم اکنون، بیش از پنج هزار نفر از فرزندان،خانواده و بستگان سران رژیم سراپا جرم و جنایت «البته با پولهای دزدیده و غارت شده مردم ایران» در آغوش همین کشورهای غربی در کمال امنیت،اسایش و آرامش ارمیده اند
در حالی که چند ده نفر از فعالان سیاسی،اجتماعی ،رسانه ای و…چندین سال است در برزخ پناهجویی ترکیه گرفتار و فاقد هر گونه امنیت «جانی،درمانی،معیشتی و…»هستند.
آنها از طرف همین کشورهای غربی برده وار به کشور ترکیه فروخته شده اند.
رسیدگی به پرونده پناهجویان را به دولت ترکیه واگذار و از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل مترسکی بدون تصمیم و اختیار بجا گذاشته اند.
آنها صدای انقلاب ایران بناچار و بلاجبار شنیده اند و بخوبی می دانند چراغ عمر رژیم فاشیست اسلامی رو به خاموشیست.
و گرنه چهل و سه سال چشم و گوش خود را بر تمام جرم و جنایت رژیم جنایتکار و فاشیست اسلامی بسته بودند.
آنها نه صدای قتل عام دهه ی شصت را شنیدند و نه به کشتار اعتراضات سالهای «۹۶/۹۷/۹۸ »غم به ابرو راه دادند.
در آن شرایط که مردم توسط رژیم جمهوری اسلامی سلاخی و قتل عام می شدند آنها دنبال توافق هسته ای(برجام) بودند.
باری؛ رژیم ایران در سراشیبی سقوط است و آنها(غرب)
نمی خواهند بر اسب بازنده شرط بندی کنند.
از طرف دیگر جنگ اکراین و کمک نظامی رژیم ایران به پوتین، منافع مشترک غرب را به خطر انداخته است.
بنابراین همراه شدن با جنبش اعتراضی انقلابی مردم ایران ، نه از روی دلسوزی انساندوستی و حقوق بشر است ،بلکه مسیر حفط و بقای منافع خود را در پس از سرنگونی رژیم اسلامی صاف و هموار می کنند
شکی نیست مردم رنجکشیده ،بپاخواسته،مبارز و انقلابی ایران سیاست بازیهای کثیف منفعت پرستی شرق و غرب را به خوبی می دانند.
برای هرگونه تامل و مدارا در هر شرایطی منافع و مصالح ملی را در اولویت قرار خواهند داد.
بیهوده نیست که از هم اکنون سازمان یابی اجتماعی خود را شروع کرده تا از طریق تشکلات پایه ای توده ای، برآمده از دل و درون جنبش انقلابی برای تعیین سرنوشت خود گام برمی دارند.
تا بار دیگر ستمگر دیگری بر انها تحمیل نشود.
شکل گیری هسته ها،تشکلات جوانان انقلابی،شوراها و… گامهای مثبتی هستند در راستای توامندسازی طرح و برنامه های عملیاتی میدانی برای تغییر توازن قوا و اموزش خود مدریتی اجتماعی.
شکل گیری این تشکلات خون تازه ای در قلب و رگهای جنبش انقلابیست.
هر چه بیشتر و گسترده تر این تشکلات پا بگیرند و به شکلهای که خود مناسب می بینند با همدیگر در ارتباط باشند،طرح و برنامه های مشترک جنبشی ،سراسری ارائه دهند، به همان نسبت ظرفیت و توانمندی جنبش، برای پیروزی انقلاب بالا می رود.
اگر چه در کشورهای مختلف صداهای حمایت از مبارزان بازداشتی و کفالت محکومان شنیده می شود.
نهادها،ارگانها،مزدوران و سرکوبگران تحریم می شوند و قطعا این اقدامات برای رژیم ایران هزینه دارد و گران تمام می شود اما ،آنجه کفه ترازو را به نفع جنبش انقلابی سنگین تر می کند ،ادامه اعتراضات ،گسترش و سازمان دهی درونی آن است .
بدون اغراق باید گفت :جنبش اعتراضی انقلابی امروز ایران تنها جنبشی است (حداقل در یک قرن اخیر) که هیچ وابستگی و تعلقی به کشور خارجی و جناح بندیهای سیاسی ندارد.
این جنبش برامد خواستها و مطالبات، امید و آرزوهای سرکوب شده
چند نسل است.
این جنبش برخلاف سیاست گذاری(سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و…) ۴۳ ساله حاکمیت و درست در تضاد و تقابل با ان تولد و شکل گرفته است.
اینجاست که جناحهای مختلف رژیم خطر و جدی بودنش را احساس و لمس کرده و به شکل و فورمهای مختلف برای خاموش کردن آن تلاش و فعالیت می کنند.
هسته اصلی قدرت نیز وحشت زده و درمانده دنبال راه حلهای( گاها سوخته) می گردد.
این جنبش ویژگیهای دارد که
نشان از فهم ،درک و خوانش دیگری از بقا ،شکل حیات و زندگیست.
خود باوری،آگاهی بر منافع و سرنوشت مشترک، اتکا به نیروی اجتماعی ،
ویژگی برجسته ای است تا جامعه ای به آزادی،عدالت ،برابری رفاه،امنیت،ارامش و اسایش برسد.
پیروزی جنبش انقلابی ایران، بسیاری از معادلات دنیای امروز را تغییر خواهد داد.
زلزله ای علیه ستم،بیداد ،بیعدالتی و نابرابری در منطقه ایجاد خواهد کرد.
از هم اکنون نطفه های ان در کشورهای همسایه ایران شکل گرفته است.
با اتحاد و همبستگی سراسری پیش بسوی انقلاب اجتماعی
شورای همبستگی ، خود را در کنار جنبش اعتراضی انقلابی سراسری ایران می بیند.
و برای پیروزی و به ثمر رسیدن آن تلاش و فعالیت می کند.
شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه
