دیروز در خیلی از رسانه‌های دیجیتال خبر پیاده کردن همسر و دختر علی دایی از هواپیمایی که به مقصد دوبی می‌رفت در کیش ، به دستور مقامات امنیتی در صدر اخبار بود و البته با تاکید این انها دستگیر نشدند و در امن منزلشان هستند . خبر تأسف بار هست و نشانه ذلت و ترس حکومت اسلامی از هرآنچه دست و بال مخالفانش را باز تر کند که با جرأت بیشتری در اعتراضات مشارکت داشته باشند .
این ماجرا باعث شد بروم به خاطرت سال ۱۳۵۴ که بیژن همراه شش فدایی و دو مجاهد در تپه های زندان اوین به رگبار بسته شدند و جان باختند و در چند ماه بعد از آن من و فرزندانم به اجباری خود اختیار کرده از ایران خارج شدیم و به لندن رفتیم . فضای بعد از اعدام آن سلحشوران برای ما به حد خفقان آوری امنیتی شده بود که در همه جا یک مامور ساواک بدون حتی سعی در اختفا داشتن خود ما را همراهی می‌کردند و امور زندگی ما تحت نظارت ایشان جریان داشت .
چند ماه بعد هنوز در همان سال نحس قرار شد بابک پسر بیژن به لندن بیاید و مدتی را با من و فرزندانم بگذراند تا حال و هوایش عوض شود ،بابک شهارده ساله را در تهران سوار بر هواپیما کردند و از تهران به ما تلفن کردند و شماره پرواز او را و زمان رسیدنش را اطلاع دادند ، همه چیز کاملا قانونی و معمولی انجام گرفت . و چون او تنها سفر می‌کرد یکی از خدمه هواپیما به همراهان بابک خبر ورود به هواپیما و نشستن بر صندلی اش را هم اعلام کرد . ولی در فرودگاه لندن همه ما در کمال ناباوری در یافتیم که بابک جزو مسافران نیست و حتی اسمش در لیست مسافران قید نشده، با نگرانی و استرس زیاد خبر را به خانواده در تهران اطلاع دادیم و انها شروع به فعالیت های ممکنه برای خبر دار شدن از چرایی وکجایی بابک کردند و کوتاه کنم شرح سه روز تمام بی خبری و دلهره و نگرانی غیر قابل توصیف را بالاخره با مراجعه وکیل خانواده و شکایت انها در تهران و فعالیت البته محتاطانه ما در لندن مشخص شد که در لحظه اخر قبل از پرواز هواپیما چند مامور ساواک بابک را از هواپیما پیاده کرده و به یکی از بازداشت جاهای ساواک برده در یک سلول نگاه داشته و برای ایجاد رعب و وحشت او صدای فریاد و ضرب و شتم زندانیان زیر شکنجه را بخش می‌کردند.
این را یاد آوردم تا ببینید که چندان فرقی بین رژیم شاه و شیخ نیست و هشدارهای شأن برای خاموش کردن مخالفانشان گروگانگیری و تهدید خانواده و بستگان است . خوش‌بختانه در عصر دسترسی به رسانه‌های دیجیتال خبر رسانی را ممکن و اسان کرده و حکومت مخوف اسلامی نمی‌تواند یکباره نه نفر را یکجا بدون تشکیل محاکمه مجدد ولو بصورت نمایشی ( به گونه سال قتل و عام ۱۳۶۷ ) که هزاران زندانی را با حکم محاربه به قتل برساند.
سرنگون باد توحش اسلامیون خونخوار مسلط بر ایران!
البته نوع و شدت بیرحمی در هر دو رژیم یکسان نیست اما هر دودریک چیز مشترکند ان هم دیکتاتوری ایست.
نویسنده میگوید جندان فرقی بین رژیم شاه و رژیم اسلامی نیست. ایا نویسنده میتواند نشان دهد که در رژیم شاه هم مثل رژیم اسلامی که چند روز پیش با تجاوز به یک دختر بچه چهارده ساله به دلیل شرکت در تظاهرات ضد حکومت وی را به قتل رساندند چنین انفاقی افتاده؟. و یا ان دختر خانم دیگر که بیست و یک سال داشته و مورد تجاوز ده نفر از پاسداران و بسیجی ها قرار گرفته؟!!