صد روزی که ایران را لرزاند!
سخنرانی و گفتگوی مهرداد درویش پور در کانون سخن با کامبیز قائم مقام
در این گفتگو تاکید کردم که این ابرجنبش نه تنها چالشی علیه حکومت اسلامی است، بلکه به معنای عبور از بخش مهمی از اپوزیسیون سنتی مردسالار ایران است که یا از طریق تکیه بر اصلاح طلبان یا تکیه بر قدرت های خارجی تنها در پی کسب قدرت سیاسی و تحکیم رهبری پاترنالیستی خود بر این مبارزات مردم علیه استبداد دینی است. اضافه کردم این ابر جنبش شکل نوینی از انقلاب های قرن بیست ویکم را رقم زده است که درآن جنبه ضد قدرت، انقلاب فرهنگی، کرامت مداری حق زندگی، خصلت تقاطعی و ضدتبعیض، جوان گرایی و گفتمان زن ورانه بخت عقب راندن مردانگی اقتدار گرا، بنیادگرایی اسلامی و ایدئولوژی های نوستالژیک را فراهم کرده است. تاکید کردم این جنبش در عین حال ضد پاترنالیسم (قیمومیت گرایی) است و خصلت غیر متمرکز، افقی و رهبری میدانی تبعیت داشته وبه رهبری فردی و راهبردهای از صادراتی تن نمی دهد.
درعین حال اضافه کردم نابرابری توازن قوا در مواجهه با حکومت، فقدان سازماندهی سراسری و خلا الترناتیو از توانایی این جنبش برای گسترش و همگانی شدن می کاهد. بالاخره اضافه کردم بازگشت ناپذیری این جنبش و محال بودن سرکوب قطعی این جنبش به معنای وضعیت ناپایداری است که درآن موقعیت بحرانی کنونی به هنجار و عرف جامعه بدل خواهد شد. به عبارت دیگر ۱۰۰ روزی که ایران را لرزاند نه تنها زمینه فرا رفتن از حکومت اسلامی را به خواست عمومی بدل ساخته است بلکه به گسترش همبستگی مردم ایران، ایرانیان داخل و خارج و پشتیبانی جهان از ایران منجر شده است. چشم انداز پیش رو گرچه هنوز کاملا روشن نیست، اما نشانگر آن است صدای سوم تکیه بر جنبش های اجتماعی برای تغییر شرایط سیاسی نه تنها مطلوب ترین راه تحول در ایران بلکه یگانه راه آن است!
Bereich mit Anhängen
