یکسال گذشت. ژانویه ی ۲۰۲۲ سعیدسهرابی درسن هفتاد سالگی، پس از یک دوره بیماری بدرود حیات گفت. انتخاب ارجح زندگی او مبارزه همراه ستمدیده گان علیه سلطه واستثمار طبقاتی برای خود رهایی کارگران بود و خوش داشت دربدرقه اش دوستان ویاران وعزیزانش سرود انترناسیونال بخوانند وما درانترناسیونال کارگری و هرجا دفاع ازمنافع کارگران بارقه ی امید را نشانه زند خاطره ی او را تداعی می کنیم.
سعید سهرابی یکی ازرفقای قدیمی ما بود و تجربه هایی از زندگی او دردوره های پرتلاطم سیاسی وراههای پرسنگلاخ و سخت، مصداق تجربه ی بیشمارانی از نسلی است که بر آرمان سوسیالیسم ایستاده گی کرده و هنوزپرچم رهایی از کار مزدی را ازجایگاه نیروی استثمار شده برافراشته دردست دارد.
سعید بعنوان یک انسان کمونیست و یک فعال سیاسی ثابت قدم درعمل هرچه درتوان داشت برای پشتیبانی صادقانه ازجنبش کارگری بکار بست ودراعتراض به بیعدالتی های سیاسی اجتماعی وحکومت اسلامی صدائی بلند داشت و فراترازمحل زندگی اش شهراستکلهم سوئد و دربین نیروهای انقلابی وچپ چهره ای شناخته شده است.
دراین یکسال فقدان وحضوراو توامان محسوس بود. واقعیت این است از دست دادن رفقای عزیزی همچون سعید برای خانواده ی بزرگ نیروهای چپ ضایعه است، اما اطمینان داریم تا سرود انترناسیونال خاموشی نگرفته است راه او و اندیشه ی راهنمای او باقی است. باورداریم درجنبش سیاسی انقلابی، فقدان نفرات بخودی خود پایان نقش و تاثیرشان نیست. چرا که درحرکات جمعی و همبسته، ماحصل تجربه عملی و تحول ذهنی مشترک جمعی همچنان تداوم می یابد و نقش وتاثیر نفرات با تبلوری دوباره به حافظه جمعی راه می یابد.
سعید دارای روابط گسترده ی اجتماعی بود. دراین روابط چند لایه اعم از روابط خانواده گی ودوستی های ساده با ایرانیان تبعیدی ویا شهروندان سوئدی و چه درروابط سیاسی و سازمانی با فعالین سیاسی ایرانی درداخل و خارج از کشور و چه درروابط درون تشکیلاتی می توان نقش و تاثیر اوراحس کرد ومی توان از منظرهای مختلف نقش او را به قضاوت نشست . ای بسا کسانی براو ارج وافی گذارند ویا اینکه بقول خودش به نقدش بپردازند. ما نیز سعید را بعنوان یک رفیق با همه ویژه گی های فردی که داشت حرمت می گذاریم وفقدان او را خسران می دانیم.
سعید نصیری(سهرابی ) ۱۷ شهریور ۱۳۳۰، در شهر ملایربدنیا آمد. دوران کودکی و مدرسه ی او درهمین شهر وهمراه خانواده اش سپری شد و درسال ۱۳۴۸ با اخذ دیپلم رشته ی ادبی دبیرستان را به پایان رساند. راهی تهران شد. مدتی درکارگاه صابون پزی کارگری کرد وسپس به سربازی رفت . درپادگان فرح آباد تهران آموزش دید ودوران سربازی را درمرند گذراند. بعد از سربازی مقیم تهران شد. گرایش سعید به افکار چپ وآزادیخواهانه درهمین سالها بتدریج شکل گرفت ودرسال ۱۳۵۲ وارد دانشگاه ادبیات دانشگاه تهران شد.
محیط دانشگاه سیاسی بود. روابط گسترده ی دانشجویی وفعالیت صنفی وسیاسی وبیش از همه دلبستگی به جنبش فدائیان که بعدازسیاهکل بویژه دربین دانشجویان مترقی وچپ جریان داشت سعید را برانگیخته و به عرصه ی بزرگ کارزار اجتماعی کشاند.
در دوران دانشجویی سعید علاوه بر تحصیل برای امرار معاش نیز به مشاغل مختلف روی آورد ودرنیمه راه تحصیل تغییر رشته داد ووارد دانشکده ی هنرهای دراماتیک شد.
در سالهای ۵۵/ ۵۷ سعید یکی از فعالین سیاسی دانشجویی دانشکده ی هنرهای دراماتیک بود ونیز درتشکیل و فعالیت شورای دانشجویی دانشکده نقش داشت. شوراهایی که دردل قیام بهمن با ابتکار مستقل مردمی درمحیط کار و درس وادارات و دیگرعرصه های فعالیت اجتماعی شکل گرفتند و در شکل ومحتوا تبلور اراده مستقیم مردمی در اداره امور جاری دوران انقلابی سال اول انقلاب ۵۷ بودند.
دردوران فعالیت دانشجویی اعم از شرکت دراعتراضات صنفی یا شرکت دربزرگداشت ۱۶ آذرروز دانشجوتا شرکت درشبهای شعرانستیتوی گوته وشرکت درقیام بهمن ۵۷ سعید آموخته های خود را به تجربیات مثبت مبدل نمود و باور او به مداخله ی عملی وفعالیت سیاسی متشکل صیقل خورد.
او مدتی نماینده ی انتخابی دانشجویان بود وتجربه ی فعالیت شورایی نقش تعیین کننده ای درمنش وبینش اوطی سالهای آتی داشت. شورایی که بزودی سنگرمقاومت درمقابل کل حاکمیت اسلامی وایادی مرتجع وسرکوبگرآنها درمحیط دانشجویی تبدیل شد. بعد از قیام بهمن وفعالیت علنی سازمان چریکهای فدائی خلق ایران سعید یک عضوازبیشماران فعالان بدنی اجتماعی تشکیلات تهران بود.
درآن دوران که درکل جامعه ی پسا انقلابی ایران تشکل یابی وفعالیت شبانه روزی فعالین سیاسی چپ درجریان بود سعید نیز پیگیرانه مشغول فعالیت سیاسی بود ودر جریان انقلاب فرهنگی که رژیم اسلامی برای بستن دانشگاهها وسرکوب تشکل های مترقی وچپ وتصفیه ی همه عناصرمخالف استبداد مذهبی براه انداخت اونیز بعنوان یکی از سازمانگران مقاومت دردانشکده هنرهای دراماتیک تا آخردرصفوف دانشجویان درمقابل عوامل سرکوبگر ایستاده گی نمود وبه انجام وظایف اش پرداخت.
سعید درسال ۱۳۵۸ ازدواج وتشکیل خانواده داد وبرای امرار معاش به کارهای مختلف منجمله مسافرکشی روی آورد و مدتی همچنان درخوابگاه دانشجویی زندگی می کرد.
پس ازانقلاب فرهنگی و بسته شدن دانشگاهها دربهار سال 1359 و انشعاب بزرگ اکثریت و اقلیت سازمان فدائی درخرداد ۱۳۵۹ وچرخش به راست استراتژیک بخش موسوم به اکثریت ، سعید سهرابی با فدائی اقلیت به فعالیت تشکیلاتی پرداخت . این دوره ی از حیات سیاسی جامعه ایران اساسا دوره ی پر تب وتابی بود وسعید نیزبا همه وجود به کاروفعالیت سیاسی مشغول بود.
در پی تشدید دوره سرکوب وتعقیب وگریزخیابانی وموج دستگیریها نیروهای اقلیت مجموعا وارد مرحله ای نیمه مخفی ونیمه علنی شدند و سعید سهرابی درسطح تشکیلات تهران به فعالیت هایش ادامه داد وبعد تر به کمیته ی مقاومت محلات سازمان که تشکیلاتی مخفی بود پیوست وبه چاپ مخفیانه ی شبنامه واعلامیه ها همت گماشت.
دراین دوره مخفی کار ی سعید درتعمیرگاه کوچک وسایل برقی خانگی مشغول بکاربود ودرمحدودیت مالی شدید گذران امورمی کرد.
در ادامه ضربات پی درپی به تشکیلات اقلیت درسال ۶۲ وگسترش تورهای پلیسی او مجبورشد بهمراه خانواده به بلوچستان پاکستان رفته و حدود دوسال درتشکیلات محلی بنام بامی استارفعالیت نماید ومدتی نیزدرمسئولیت انتشارنشریه بامی استارنقش داشته باشد و تجربیات فعالیت جمعی شورائی را بکارگیرد. روشی که البته درساختارآندوره تشکیلات اقلیت مورد تائید بالا قرارگرفته گان نبود وبا اهرم های یک تشکیلات هرمی وضعیت بامی استار را به سمت روش های بوروکراتیک خودشان سوق دادند.
سعید درسال ۱۳۶۶ به هسته اقلیت پیوست. سالها عضو هسته اقلیت بعنوان یک تشکل کمونیستی بود و دریک دهه آخرزندگی اش با گسترش عرصه فعالیت ها بعنوان یک فعال سوسیالیست، همراه دیگرتبعیدیان چپ دراستکهلم برای سازماندهی مشترک درفعالیت های مبارزاتی خارج از کشوردرشورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران / استکهلم همه توان خود را بکاربست. تشکلی که هدف خود را سازماندهی قطب چپ وسوسیالیست ، مبارزه با کلیت رژیم اسلامی ومبارزه برای یک آلترناتیوکارگری وسوسیالیستی قرارداده بود.
سعید درنیم قرن تلاش آگاهانه وپاکبازانه درراه مبارزه برای رفع مناسبات سلطه، ستم واستثماربا همه ویژه گی های فردی اما نمونه ی صادقی از یک روشنفکرانقلابی سوسیالیست معتقد به خودرهایی کارگران بود وبقدرتوان وفهم خود نوشت و نقادی کرد وتبلیغ وترویج نمود ودست به عمل زد.
در یکمین سال چشم فروبستن سعید نصیری (سهرابی) همراه عزیزان ورفقایش یاداورا گرامی می داریم و بر خاطره ی پاک، ایده ها وتصوراتش از یک جامعه ی آرمانی مبتنی برلغواستثمار وستم طبقاتی درود می فرستم و در خیزش انقلابی سراسری علیه ی حکومت اسلامی او را همراه وهمدل مردم ستمدیده ی ایران می دانیم .
ژانویه ۲۰۲۳
جمعی از رفقای منفرد سعید سهرابی (همایون / هلند، بهزاد / آلمان ، محمد سید احمدی / آلمان ، هنریک / آلمان ، رحیم / سوید ، نادر / آلمان، کاووس / آلمان ، حمید / آلمان
