طی دو سال گذشته و تا پیش از شروع اعتراضات خیابانی شهریور ماه، تجمعات اعتراضی بازنشستگان و اعتراضات سراسری و سازمانیافته معلمان و کارگران با مطالبات مشخص و پایه ای که تحقق این مطالبات میتوانست زندگی بخش های گسترده مردم را تحت تاثیر قرار دهد، مهمترین و عمومی ترین شکل اعتراض جامعه به شرایط زیست و معیشت بود.
اهمیت این اعتراضات و اعتصابها در گستردگی و هماهنگی سراسری و مطالبات معین و مشخص معیشتی و اجتماعی بود. مطالباتی که نه تنها در حوزه معیشت و مطالبات اقتصادی نیروی کار کشور بود، بلکه مطالبات اساسی تری در حوزه آموزش، بهداشت ، امنیت شغلی، آزادیهای اجتماعی و رفاه عمومی جامعه را مطرح میکرد.
علیرغم اینکه نهادهای امنیتی ، قضائی و انتظامی حاکمیت اسلامی تلاش کردند تا با انواع فشارها و آزار و اذیت فعالین کارگری، معلمان و بازنشستگان، مانعی بر سر راه این اعتراضات ایجاد کنند، اما تجمعات اعتراضی در اشکال مختلف همراه با اعتصابات گسترده کارگری طی دو سال گذشته منجر به فشارهای اجتماعی جدی بر ارگانهای حاکمیتی بود. در همان حال مطالبات مطرح شده توسط نیروی کار کشور به میزان گسترده ای به مطالبات عمومی تبدیل گردید..
امروز و در شرایطی که بار هزینه های حاکمیتی و سود پرستی سرمایه داران در عرصه های مختلف شرایط زندگی و معیشت بخش های گسترده جامعه را غیر قابل تحمل نموده است . شروع مجدد اعتراضات سازمان یافته نیروی کار کشور به شرایط معیشتی و اجتماعی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
طی روزهای گذشته بازنشستگان شوش و هفت تپه ، ضمن شروع مجدد تجمعات اعتراضی در برابر فرمانداری طی بیانیه ای از بازنشستگان تامین اجتماعی در سراسر کشور خواهان حمایت و پیوستن به اعتراضات مستمر به شرایط معیشت و زندگی شده اند.
همچنانکه همه میدانیم اعتراضات مستمر بازنشستگان، معلمان و کارگران اگر چه برای فعالین این عرصه ها هزینه های بسیاری داشته است، اما تاثیر انکار ناشدنی این اعتراضات در افزایش دستمزدها، بازنگری در قراردادها و خصوصی سازی ها و تغییرات حداقلی در شرایط کار را نمیتوان نادیده کرفت و مهمتر ازآن این اعتراضات بستر مناسبی شد برای متشکل شدن و هماهنگی های سراسری فعالین عرصه های مختلف.
اگرچه اعتراضات رادیکال اجتماعی در خیابان ، نقش مهمی در تغییر شرایط اجتماعی و سیاسی دارد، اما بر هیچ فعال اجتماعی پوشیده نیست که برای دستیابی به عدالت اجتماعی و برای رهایی سیاسی، عامل تعیین کننده ، حضور نیروی کار متشکل با مطالبات اجتماعی و سیاسی روشن در میدان مبارزه است.
اعتراضات هماهنگ، سراسری و متشکل کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان با مطالبات معین ، امروز میتواند بستر ظهور حرکتی عظیم در جامعه برای دستیابی به رفاه، آزادی سیاسی و عدالت اجتماعی باشد.
فراخوان بازنشستگان شوش و هفت تپه بار دیگر نشان داد که حتی حضور شبح یک تشکل توده ای طبقه کارگر در یک منطقه تا چه حد میتواند در سازمانیابی و روشن کردن مسیر مبارزه اجتماعی موثر باشد.
از سرگیری مجدد اعتراضات گسترده بازنشستگان، معلمان، پرستاران و کارگران و متشکل شدن فعالین و توده کارگران برای مقابله با شرایط غیرقابل تحمل کنونی یک ضرورت اجتماعی است.
ما ضمن حمایت از فراخوان بازنشستگان شوش و هفت تپه از همه فعالین نیروی کار کشور و تشکلهای کارگری میخواهیم به این تقاضا پاسخ مثبت داده و دور تازه ای از اعتراضات سراسری و سازمانیافته به شرایط زندگی و معیشت را در دستور کار خود قرار دهند.
تشکل، اعتصاب، اعتراض حق مسلم ما ست!
کار زار پشتیبانی از کارگران ایران
دی ماه ۱۴۰۱
