۱-
کسی زیرکانه به گِرد سفینه پرده کشید
تا ز معصومیّت خلق ها
روزْ کورانی بزاید
شب پناه.
دیری است تا به ظلمت ظلمانه
خو گرفته ایم…
و شب کارِگان به چارسوی زمین
رندانه
در کمین.
□□□
۲-
تاریخ
تا یخ زده در خرفتی ِ خاطر ما
عصر حَجَر
– با همه حُسن ِ پرافتخار!-
تا شام ِ حشر
به ناچار
تکرار می شود.
□□□
۳-
فردا
وقتی که بیلکِ کاونده در آوار باستان
جز مار و مور و
جمجمه هایی به حجم ِ حُمق
یادگاری برنمی درود
ز خاکریزِ خاک،
به درون اندر غربال ِ بیخته
چه می ماند
از حضورِ تمدن ِ ناقص الخلقه ی ما.
□□□
تیبوران- ۲۵ آگست ۲۰۰۵
