از دستبندهای آهنین
من
بر گردن بلند
تو
گردنبند زرینی می‌بافتند چه می‌شد؟
هر گردنبند
نشانه‌ای است از پیوند عشق.
از تلخند نشسته بر لبانت،
بر خلوت من ترانه‌ی شیرینی می‌سرودند چه می‌شد؟
هر ترانه
کوبه‌ای است بر دربی از پی خنده‌ای.
نشد، سیه‌وشِ من!
از بند دستانم
مُهری خواهند ساخت
و به نمازت وا خواهند داشت
در قبله‌یه تاریکی‌ها،
از خنده‌های تلخت
گلوله‌های سرخی می‌سازند،
تا بر سینه‌ام شلیک کنند
در پای چوبه‌دار.
گردنبند زرین
بر گردن‌های بلند،
و گره از خنده زدن
بر لبان ظریف ممنوع.
ناکرده کاری مانده است سیه‌وشِ من؟
اینجا، بسترِ مرگِ خورشید
در برابر دیدگان ستاره‌های چشم آبی …
و میدان اعدام مردان،
در برابر دیدگان عشاق، سیه‌وشِ من.
بوسه،
بر گیسوان بلندت،
گم‌شدن در دریایِ چشمانت
همچون ماهیان مست
دیگر تمام شد، سیه‌وشِ من!
شه‌هر ساعات بئش‌ده
هادی قاراچای
منیم
قول‌لاریمداکی دمیر قاندال‌دان
سنین
اوزوون بوینونا
قیزیل بویونباق یاپسایدی‌لار نه اولوردو؟
هر بویونباق
سئوگی باغلیلیغیندان بیر نیشانه‌دیر.
سنین، دوداقلارینداکی آجی گولوشدن
منیم خلوتیمه شیرین ماهنی قوشسایدی‌لار نه اولوردو؟
هر ماهنی
گولوش سوراغیندا دؤیولن قاپی‌دیر.
اولمادی قاراشین!
قول‌لاریمداکی بوخوو‌دان
مؤهور یاپا‌جاق‌لار
ناماز قیلدیرا‌جاق‌لار سنه
قارانلیق‌لار قیبله‌سینده،
آجی گولوشلریندن
قیزیل گولله توتوب،
اوره‌ییمه سیخا‌جاق‌لار
اعدام دیره‌یینده.
اوزون بویون‌لارا
قیزیل بویونباق،
اینجه دوداق‌لارا
گولوشدن ایلمک سالماق یاساق.
یاپیلا‌جاق نه قالمیش قاراشین؟
بوراسی، گونشین اؤلوم یاتاغی
ماوی گؤزلو اولدوزلارین گؤزو اؤنونده…
و کیشی‌لرین، اعدام میدانی
قاراشین سئوگی‌لرین گؤزو اؤنونده…
قولاج- قولاج ساچ‌لاریندان
اؤپمک،
و اسروک بالیق کیمی
گؤزلری‌نین دنیزینده ایتمک
باشا چاتمیش قاراشین!
