با خبر شدیم جمعی از همکاران علیرغم تجارب ۴۴ ساله در عملکرد و پاسخهای از پیش تعیین شده و هدفمند نظام، همچنان سیاست شکست خورده رایزنی های پشت درهای بسته با مجلس و دولت را در پیش گرفته ،روز گذشته چهارم بهمن ماه به مقابل مجلس رفتند. اما اینبار نیز همچون همیشه سرشان به سنگ خورد و جز توهین و اهانت چیزی نصیبشان نشد. ما کارگران غیر رسمی نفت همین جا اعلام می‌نماییم ، عملکردهای این چنینی و از روی استیصال ، که خواست دستگاه فاسد بوده ، نگاه تبعیض آمیز و استثمار بیشتر جامعه کارگری را موجب میگردد ، به هیچ وجه پذیرفتنی نبوده ، دیگر اجازه نمیدهیم با وعده های پوچ و عوامفریبانه معیشت و جایگاه کارگری را به بازی بگیرند ، صدا ما صدای جامعه است و: “فقط کف خیابون بدست میاد حقمون.”
ما تاکید میکنیم ، هیچ نماینده ای با عناوین فعلی که در نشست‌های تکراری و بدون نتیجه با نمایندگان مجلس و دولت دیدار میکنند را به رسمیت نشناخته و تایید نمیکنیم و در وقت مشخص نمایندگان خود را تعیین و معرفی خواهیم نمود. بعلاوه لازم است متذکر شویم که ما و همه مردمی که بیش از چهار ماه است در اعتراض هستند. دردهای مشترکی داریم و شعار زن، زندگی، آزادی شعار اتحاد همه ما مردم است. ما از فقر و بی تامینی و شرایط برده وار کاری و زیر پا گذاشته شدن هر روزه حرمت انسانها به ستوه آماده ایم. به سرکوبها و بازداشتها و اعدامها اعتراض داریم. ودر برابر این شرایط راهی جز اعتصابات سراسری و بلند کردن صدای اعتراضمان در مقابل ما قرار ندارد. باید به این وضعیت بردگی و سرکوبگریها پایان داده شود.
از این رو ضمن تجدید پیمان با خیزش انقلابی- مردمی « زن ، زندگی ، آزادی » در تایید بیانیه سوم بهمن ماه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی وزارت نفت، اعلام میداریم ، جنبش اعتراضی کارگران غیر رسمی وزارت نفت (ارکان ثالث) ، جهت دستیابی به حق و حقوق و مطالبات صنفی- اجتماعی خود، معطل و در انتظار تغییر رویکرد و هیچ لطف و مرحمتی از سوی این جناح و آن جناح حکومتی نیست. هیچگونه اعمال قدرتی از بالای سر را چه در کار و چه در زندگی بر نمیتابیم. و تاکید می‌نماییم، خواست ما اداره شورایی و جمعی جامعه است…!
ما کارگران غیر رسمی وزارت نفت، همچنان که در فراخوان سوم دی ماه و قبل از آن ، در نافرمانیهای مدنی- شغلی از قبیل اعتراضات درون کارگاهی ، اعتصابات صنفی و تمرد از دستور کار در کنار شعار نویسی در محیط کاری خود ، اراده جمعی جنبش اعتراضی کارگران را به نمایش گذاشته و از طریق انتشار پستهای اعتراضی در مدیای اجتماعی قدرت اتحاد خود را به رخ صاحبان قدرت کشیده ایم. ما نه تنها هرگونه نشست و تعامل با عناصر نظام جمهوری اسلامی را محکوم می‌نماییم ، بلکه هیچگونه وکالتی را برای دستیابی متفاوت به صندلی قدرت و تداوم محرومیت طبقه کارگر و ستمکش جامعه و تداوم اختلاف طبقاتی به هیچ کس در هیچ لباسی تقدیم نمی نماییم. تنها راه موجود جهت احقاق حقوق و مطالبات صنفی-اجتماعی خود را برگزاری اعتصابات و اعتراضات کارگری میدانیم و بر آن اصرار میورزیم.
اتحاد، اتحاد ، اتحاد. شعار انقلابی ما کارگران تا رسیدن به لحظه پر شکوه پیروزی است
زن زندگی آزادی
کارگران غیر رسمی وزارت نفت ( ارکان ثالث)
پنجم بهمن ماه ، هزار و چهارصد و یک خورشیدی.
منبع: شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
خیلی دور از انتظار است که کارگرانی با این ادبیات مورد استفاده با گروهی از همکاران برخوردی کاملا حذفی دارند. این دوستان کارگر تنها خبردار شده اند گه گروهی از کارگران جلو مجلس رفته اند در همین حد و بعد نسبت به آنها و رفتارشان خرده می گیرند در حالیکه مخاطب این بیانیه اصلا متوجه نمی شود که اولا این کارگران که جلو مجلس رفته اند چند نفر بوده اند؟ خواسته هایشان چه بوده است؟ به مدت چند ساعت در جلو مجلس حضور داشنه اند ؟ چه برخورد مشخصی با آنها شده است ؟ چه نهاد کارگری ارهبری این کارگران را داشته است که صادر کنندگان این بیانیه می گویند :«هیچ نماینده ای با عناوین فعلی که در نشست‌های تکراری و بدون نتیجه با نمایندگان مجلس و دولت دیدار میکنند را به رسمیت نشناخته و تایید نمیکنیم» ؟ خود بیانیه دهندگان چه تعداد از کارگران غیر رسمی وزارت نفت هستند ؟ و بسیاری دیگر از این سوالها .
با این همه چرا کارگران حوزه نفت اعم از هر سه ارکان اول ، ثانی ، ثالث هیچ همپوشانی از رفتار های صنفی از یکدیگر ندارند و تنها به جای نزدیکی و اتحاد یکدیگر را با ادبیات خاصی نفی می کنند ؟ چرا کارگرانیکه هنوز قادر نیستند نمایندگان خود را تعیین کنند شعار های غیر واقعی چون فراخوان های غیرعملی را تکرار می کنند ؟ این خوب است که این کارگران نسبت به جنبش زن _زندگی _آزادی وفادارند ولی وقتی هیچ اقدام آنها در جهت همراهی با این جنبش فراتر از حرف نمی رود و اصلا توان سازماندهی اعتراضات صنفی را هم هنوز نتوانسته اند اداشته باشند !و ندارند! آیا این فکر را در مخاطبین ایجاد نمی کنند که این بیانیه ها وافعی نیست ؟