صدها کاتالیزور غیرایرانی برای چه کاری؟
روز ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ برابر با اول فوریه ۲۰۲۳ در ساعات بعد از ظهر به وقت تهران بیانیه ای به زبان انگلیسی با نزدیک به پانصد امضا، نخست در سایت فریدم هاوس (خانه آزادی) تحت این عنوان منتشر شد:
مبارزه ایرانی برای آزادی: فراخوان به همبستگی جهانی
بخش اعظم بودجه نهاد فریدم هاوس را دولت آمریکا تامین می کند.
تز اصلی بیانیه از این قرار است:
پیروزی آزادی در ایران می تواند به بازسازی روند جهانی دمکراتیزاسیون منجر شود که در سالهای پایانی قرن بیستم آنچنان نیرومند بود، اما با ضدحمله اقتدارگرایی فروکش کرد.
در این بیانیه آمده است جنبش در ایران خواستی از رژیم ندارد و می خواهد به جای حاکمیت دینی، آزادی و دمکراسی را برقرار کند.
خواست های مشخص بیانیه از این قرار است:
– پذیرش کفالت زندانیان سیاسی و به ویژه محکومان به اعدام از سوی نمایندگان پارلمان ها و دیگران
– قرار دادن سپاه در لیست تروریستی
– ملاقات علنی مسئولان بلندپایه دولت ها با رهبران اپوزیسیون ایرانی
– کمک به رسانه های برون مرزی فارسی زبان
– کمک به اینترنت آزاد در ایران
– کمک مالی به صندوق های اعتصاب در ایران به شرط یافتن راه های مطمئن و موثر برای رساندن این کمک
ساعت ها طول کشید تا این بیانیه به فارسی ترجمه شود و در صدر اخبار رسانه هایی مانند ایران اینترنشنال و بی بی سی فارسی قرار گیرد.
اکثریت گروه بیش از چهارصد نفری امضاکنندگان بیانیه را غیرایرانیان تشکیل می دهند. سرشناس ترین افراد غیرایرانی امضا کننده این بیانیه عبارتند از هیلاری کلینتون وزیر خارجه پیشین آمریکا، بان کی مون دبیرکل پیشین سازمان ملل، سه نخست وزیر پیشین کانادا، یک نخست وزیر پیشین اسلواکی، یک رئیس جمهور پیشین استونی، یک رئیس جمهور پیشین لیبریا، یک رئیس جمهور پیشین کستاریکا، سویاتلانا تیخانقسکایا از دولت در تبعید بلاروس، یک وزیر خارجه پیشین کلمبیا، یک وزیر دفاع پیشین چک، رئیس کنگره جهانی اویغورها که تعلق کشوری او ترکستان شرقی اعلام شده است که گویی قرار است با جدا کردن بخشی از خاک چین ایجاد شود، برنار آنری لوی فرانسوی که مشهورترین تئوریسین دخالت بشردوستانه است و فعالیت موفق برای بمباران لیبی توسط فرانسه را در کارنامه دارد، نوربرت روتگن دمکرات مسیحی به عنوان تنها امضاکننده از میان هفتصد نماینده پارلمان فدرال آلمان، میخائیل خودورکوفسکی میلیاردر تبعیدی روس، فرانسیس فوکویاما که بیست سال پیش تز به پایان رسیدن تاریخ با استقرار لیبرال دمکراسی در جهان، او را مشهور کرد و در ماه اکتبر ۲۰۲۲ پیش بینی کرد پوتین در بهار ۲۰۲۳ سقوط خواهد کرد، ماریو بارگاس یوسا نویسنده اهل پرو و برنده جایزه ادبیات نوبل در سال ۲۰۱۰، خالد حسینی نویسنده افغان، مارگارت اتوود نویسنده کانادایی، پل آستر نویسنده آمریکایی و ریچارد گیر هنرپیشه آمریکایی که معتقد است روح بودا در جسم دالای لاما حلول کرده و مخالف سرسخت چین است.
هیچ شخصیت غیرایرانی چپ و یا سوسیال دمکرات، این بیانیه را امضا نکرده است.
برخی از نامهای ایرانی پای این بیانیه از این قرار است:
شیرین عبادی، دریا صفایی نماینده پارلمان بلژیک، نازنین افشارجم – مک کی، سعید دهقان، کاوه شهروز، سعید پیوندی، نرگس اسکندری – گرونبرگ شهردار موقت فرانکفورت، مهناز افخمی، مسیح علینژاد، خالد عزیزی دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران، نازنین بنیادی، رویا و لادن برومند، گلشیفته فراهانی، علی کریمی، عبدالله مهتدی، شهریار آهی و علیرضا آخوندی که نامشان نه در کنار اتباع ایران که در بخش مربوط به سوئد آمده است، آذر نفیسی، رضا پهلوی، نیما راشدان که نامش در بخش نام های لهستانی است. بیشترین نام ها در بخش مربوط به ایالات متحده آمده و شامل برخی نام های ایرانی است مانند:
اکبر عطری، احمد باطبی، سعید قاسمی نژاد، مریم معمار صادقی که یک بازرسی کنگره آمریکا نام او را به عنوان دریافت کننده کمک کلان مالی از دولت آمریکا مطرح کرد، و عباس میلانی.
قابل توجه است که ایرانیان امضاکننده این بیانیه تا کنون از انتشار بیانیه مشترکی با همین مضمون به زبان فارسی و بدون نام های خارجی خودداری کرده اند. علت این امر چندان روشن نیست و این ناروشنی و عدم شفافیت، ناظران را وادار به حدس و گمان می کند. یک علت مهم برای متوسل شدن به زبان انگلیسی و کاتالیزورهای غیرایرانی، می تواند این باشد که بخش بزرگی از هواداران رضا پهلوی و همچنین احتمالا خود او، جایگاهی بالاتر از یک نام در کنار ده ها نام دیگر برای او قائلند. این مانع احتمالی می تواند توییت های همزمان اول ژانویه را هم توضیح دهد. آن پیام ها جداگانه اما با متنی یکسان منتشر شد. اندکی بعد رضا پهلوی در مصاحبه با تلویزیون من و تو خواهان وکالت برای شخص خود شد. کارزاری برای امضای اینترنتی چنین وکالتی به راه افتاد. اما به غیر از سلطنت طلبان شناخته شده، هیچ نام مشهور دیگری در میان وکالت دهندگان دیده نشد. حتی بسیاری از سلطنت طلبان با کارزار وکالت مخالفت کردند، برخلاف خود رضا پهلوی که گفت این کارزار مسئولیتی را بر دوش او گذاشته است و وی از این رو برای دیدار با سیاستمداران غیرایرانی به کشورهای مختلف سفر خواهد کرد.
اگر انتشار بیانیه با بودجه دولت آمریکا را نشانه ای از این بدانیم که برخی محافل قدرت در ایالات متحده، فعالانه پروژه متحد کردن اپوزیسیون ایرانی متمایل به غرب را پیش می برند، این پروژه باید راه حلی برای معضل رضا پهلوی پیدا کند. از یک سو، بخش عمده ای از سیاست ورزان ایرانی طرفداران غرب نه می توانند پسر شاه را از ائتلاف آتی خود کنار بگذارند و نه می خواهند به نقش زیردست والاحضرت راضی شوند، و از سوی دیگر، پهلوی تا کنون حاضر نشده است از جایگاه مافوق پایین بیاید.
کنار گذاشتن رضا پهلوی از پروژه غربی دولت در سایه یا دولت در تبعید ممکن نیست زیرا بخش بزرگی از طرفداران غرب را سلطنت طلبان تشکیل می دهند. پایین آوردن شاهزاده تا حد سایرین هم ممکن است به ریزش نیروی طرفدار احیای رژیم پهلوی با همان مشخصات حکومت دو پهلوی اول منجر شود. در مقابل، پذیرش هر گونه جایگاه ویژه رضا پهلوی، به معنی تسلیم جمهوری خواهان غرب گرا به جبهه سلطنت یا به عبارت دیگر، پایان هویتی به نام جمهوری خواهی طرفدار غرب است.
مبتکران اتحاد اپوزیسیون ایرانی طرفدار غرب هر راه حلی که برای معضل فوق الذکر پیدا کنند، کار نیروهای چپ و ترقیخواه ایرانی را نیز که هم با جمهوری اسلامی و هم با امپریالیسم مخالفند، تسهیل می کنند. ناروشنی صفوف، هر چه کمتر بهتر.
خبرها، گزارش ها و تصاویر بیشتر را در تلگرام اخبار روز ببیند!
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت
موضوع صدور این بیانیه را می توان بگونه ای دگر دید:
در امریکا نهاد های مختلفی هستند که بودجه دولتی دارند و هر کدامشان روی موضوع خاصی کار می کنند و سیاست مداران و دولتیان بر اساس منافع کوتاه مدت یا دراز مدت امریکا تصیم به اجرا می گیرند.
در نهادی از این نهاد ها، باتوجه به شرایط تاریخی ایران در منطقه این نگرش را داشته یا این نگرش را یافته است اگر امریکا بخواهد مروج آزادی و دمکراسی در آن منطقه باشد باید روی کشوری بنام ایران سرمایه گذاری کند؛ چون در این سرزمین باتوجه به پیشینه کهنش و با توجه به اینکه در این صد و چند سال اخیر تلاش های انقلابی گیری برای آزادی و دمکراسی را داشته است،
و امریکا با توجه به کودتایی که علیه دکتر مصدق انجام داد فرصت تحقق آزادی و دمکراسی هم از کشور ایران گرفته است و هم از منطقه گرفت
و باعث شد چند دهه بعد کلیت منطقه در گیر کشت و کشتار های مذهبی و دینی شود
پس امریکا برای جباران عملکرد غلط گذشته اش از آزادی خواهان فعلی ایرانی که پی تحقق آزادی و دمکراسی هستند باید حمایت کند و روی مبارزات مردم آزادی و خواه و دمکراسی خواه ایران در زمان حال تمرکز کند.
اگر این بیانیه را فقط یک پیشنهاد بدانیم
این پیشنهاد فقط اثر پیشنهادی دارد
از آن فعلن نمی شود نتیجه گرفت که دخالت گرایانه است یا نه.
اما با توجه به بند هایش
اگر هر کدام از بند ها ی آورده شده را بصورت پیشنهاد مورد توجه قرار دهیم
می توان این را بیان کرد که امضا کنندگان شاید کلیت را قبول نداشته باشند هر امضا کننده با توجه به بندی که احساس می کند بنفع اش است اقدام به امضا کرده است
تا بدین طریق خودش را مطرح کند.
اگر بخواهیم تقسیم بندی از امضا کنندگان ارائه دهیم می توان گفت:
۱- بعضی از سیاستمداران در امریکا بعد از اینکه از کار کنار می روند امضا های اینچنینی را نوعی مطرح کردن خود می دانند و بدین طریق اعلام حضور می کنند و بقیه می گویند ما هم هنوز هستیم
۲- در بندی از بیانیه پیشنهاد شده که به اپوزیسیون کمک مالی شود
بعضی از اپوزیسیون شده ها ایرانی خرج دارند باید با این امضا کردن ها اگر شد چیزی گیرشان بیاید
۳- در یکی از بند ها گفته شده با رهبران اپوزبسیون گفت گو شود
بعضی از امضا کنند پریدن وسط که بگویند ما رهبر هستیم پس با من باید گفت وگو کنید
بقیه حالات بماند
آقای ایرانی نظر خودشان را در ۳ محور جمع بندی کرده اند .ابتدا می فرمایند که برخی از سیاستمداران آمریکا بعد از اینکه از کار کنار می روند با این امضاها می خواهند بگویند که ما هنوز هستیم.
جناب ایرانی! موضوع بحث، سیاست است .شما مانند یک روانشناس وارد عرصه بررسی خصوصیات و کمپلکس های فردی شده اید.
حتی با کمال اطمینان به نتیجه گیری هم رسیده اید.
سیاستمداران آمریکائی که از کار کنار می روند هنوز با لابی های مختلف در ارتباط هستند و اهداف گذشته خود را دنبال می کنند.یعنی مسئله آنطور که شما می فرمائید، به اعلام حضور و ما هستیم و خودنمائی مربوط نمی شود.
هم میهن می دانم چه بازی سیاسی است و چه بازی غیر سیاسی است
اما اکثر بازی های در خدمت سیاستی خواهند بود.
جناب هرمز همتی
در مقام قضاوت کننده نتیجه گرفتی که نکات اورده شده در مورد سیاستمداران گذشته امریکایی از طرف اینجانب قابل رد است، این گفته شما هم می تواند نظری باشد
گروهی می پسندند و گروهی هم خیر.
اما وقتی می گویی لابی ها قدرتمندند باید بگویم در مورد قدرتمندیشان و غیر قدرت مند بودن همه اشان نمی توانم قضاوتی داشته باشم.
اما نکته ای که قضاوت شما را به پرسش می گیرد اینست:
آنکه وارد لابی گری می شود؛
یا با نگرش روان شناسی وارد کار می شود می خواهند ببینند چقدر از نظر روانی می تواند روی دیگران کار کند تاببیند بعدن به اهداف سیاسی اش می رسد یا نه
و یا خیر گروهی وارد کار لابیگری که می شوند این را یک شغل شریف جدیدی می پندارد، یا همان زمان پولش را می گیرند و می روند دنبال کارشان یا بعدن سهم را طلب می کنند.
وارد جزئیات دیگر نمی شوم
شاد و تندرست باشید
حتی در مقام قضاوت های خود قاضی پندار
“دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس, عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد” حافظ.
زمانی در خفا “درون پرده بسی فتنه میرفت” ولی اکنون که “پرده بر افتاده” واضح میشود که هیلاری کلینتون و برنار آنری لوی فرانسوی و فرانسیس فوکویاما و غیره با نازنین افشارجم و گلشیفته فراهانی و عبدالله مهتدی و مسیح علینژاد و رضا پهلوی و غیره هم زبان و هم سو و همراه بوده اند و شکی نیست که
ندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند
دلنوازان! نازنازان! در ره اند
گلعذاران! از گلستان! می‌رسند,
مولوی, دیوان شمس
“باش تا صبح دولتت بدمد”. انوری.
و ما درازکشیده در بستر بی عملی همچنان مست از رویاهای شیرین شب گذشته نظاره گر دزدانی هستیم که هرانچه مانده به یغما برند و ما با صدایی لرزان شعر “آی دزد, یه کسی بگیردش” میسراییم.
جناب نیک,
حتما کوتاهی و کودنی از ماست که هنوز نام شما را در لیست مصدومین, مجروحین, مقتولین و یا فاتحین این ماجرا ندیده ایم و اگر گویا چاره دیگری هست که ما از آن بی خبریم به بزرگواری خود ببخشید.
جناب مبشری بنظر میرسد که متن فوق الذکر پس از تهیه برای شخصیتهای سیاسی فوق الذکر فرستاده تا مورد تصحیح و تغییر و تائید آنان قرار گیرد. مسلما چنین متنی طبیعتا به زبان انگلیسی بوده و از آنجا که اکثریت موافقان با درخواست حمایت غرب با زبان انگلیسی مشگلی ندارند از این بابت ایرادی به آن وارد نیستن و اگر این متن به فارسی بود عجیب تر میبود. اما نکته مهم بند هاییست که در این متن مورد توافق شخصیتهای سیاسی ایرانی و غربی قرار گرفته. در اینجا نه از نوع حکومت در فردای انقلاب صحبت شده و نه از نام بردن شخصی به عنوان رهبر. چنین پدیده ای را میباید در راه همبستگی ملی و مشخص کردن حد و حدود دخالت سایر کشور ها به فال نیک گرفت. جمهوری اسلامی در طی زندگی بیش از ۴۰ ساله اش هرگز اینچنین در تمام عرصه های اقتصادی, اجتماعی, ایدولوژیک و اجماع جهانی شرایط برعلیه اش نبوده است. فقدان حضور پررنگ چپ به عنوان مغز متفکر و دلسوز در پیشبرد انقلاب و ارائه راهکار ها و پیشاهنگی در اجماع اپوزوسیون دردآوراست. چنانکه غرب رهبر یا هیات رهبری معتبری برای پایان دادن به رژیم نبیند با مانور نظامی اخیر آمریکا با ارتش ناتان یاهو و با حمله به تاسیسات اصفهان و تحریک ایران به واکنشی احمقانه, حمله نظامی اش به پیش خواهد رفت.
درود بر آقای مبشری. افشاگری دقیق و درستی است. به کمک سانسور ضد بشری جمهوری اسلامی و مانور بلارقیب رسانه های وابسته به ناتو و ناتوی عربی, فضای غربگرایی را به اسم مخالفت با رژیم غالب کرده اند و این چنان است که از چنین افشاگری ها شرمشان هم نمی شود.
زن زندگی آزادی، قنبر رهبرمان شد.
بی چاره مردمی، که چشم امیدشان قنبر است. قنبری که خود اسیر و غلام علی بود و بالاترین امتیاز قنبر از نظر مسلمانان این است، که در کوفه زندگی می کرد و غلام علی بود.
با در نظر گرفتن این واقعیت زمان آنست که اپوزیسیون دمکرات و چپ هم بهم نزدیکتر شوند و با همگرایی و همه گیری نیرویی مستقل و قوی و تاثیر گذاری را تهیه کنند .
پیش به تشکیل جبهه ملی و دمکراتیک ایران.
حیف وقت نیست آقای مبشری که صرف این خودفروختگان می کنید؟
بنظر من برای چپ وظائف عاجل تری روی میزند: نشان دادن ریشه های اصلی بحران به اکثریت جامعه، همانا زحمتکشان. هشدار به آنان که نتایج سیاست های (اقتصادی) کنونی جز آنچه امروز شاهدیم نخواهد بود حال چه در راس نظام یک عمامهبسر بنشیند و چه کراوات به کردن و یا … .
چاره تداوم این سیاست ها نیز برای حاکمان کنونی و خیال پردازان خارج نشین جز سرکوب نیست. این به اسم حجاب و محارب، آن یکی به اسم خرابکار و تروریست.
اگر روزی صد مقاله و صدا و ویدئو تهیه کنیم و پخش کنیم باز هم کم است.
شما بجای این مهم چوب به تابوت پوسیده مردگان می زنید!
زمانی که ظلم و ستم به کودکان ایرانی که زمستان را در سرمای زیر صفر سپری میکنند یا پدر و مادر خود را با گلوله نظامی رژیم از دست میدهند فراموش میشود و همه هم و غم روشنفکرانه صرف غرب ستیزی میشود نتیجه ای جز مقاله بالا ندارد. چه بسا که یاد آور تطهیر و تسلیح سپاه در دهه های گذشته نیز هست.
جان کلام نویسنده در دو پاراگراف آخر خلاصه میشود. از طرفی امیدوار است که نفوذ رضا پهلوی در بین اپوزیسیون خارج کم نشود چون این به حذف جمهوری خواهان غرب گرا منجر میشود. از طرفی دیگر جناح چپ های ضد رژیم و در عین حال ضد امپریالیسم قوی میشود!! غافل از اینکه گروه آخر که از باز تولید مکتب فکری خود در بین نسل جوان ایرانی نا امید شده و در گروه سنی بالای هفتاد و پنج به سر میبرد محدود به صد نفر نیز نیست.
امید های سلطنتی ها به تغییر و سرنگونی انی رژیم مثل همیشه تخیلی و وهم آمیز است. و به موازات ان، با طولانی شدن مبارزات ایرانیان برای درموکراسی، هرگونه توهم مبنی بر ادامه غرب ستیزی بیمارگونه با انقراض نسل پیشین از بین میرود. وقتی دیگران به زبان انگلیسی به دفاع از مردم ایران بیانیه میدهند به این خاطر است که شما به دلائل فوق قادر به انتشار حتی یک بیانیه به زبان فارسی نیستید. و این نشان انقراض همان نسل است.
آقای مهرداد طبق معمول مثل آقای ایرج مصداقی حمله را متوجه «چپ درمانده و وامانده» و «نسل منقرض» کرد.
ایشان غرب را مترادف با «دنیای مدرن» می داند.
اما همین «دنیای مدرن» بود که عراق و لیبی و یوگسلاوی را بمباران کرد.
ظاهراً دنیای مدرن شما همین شرقی است که امروز مشغول بمباران و کشتار غیر نظامیان است. اگر در شرق خبری بود امروز شما هم آنجا می بودید. ظاهراً این کلمه تسلیح سپاه پاسداران که امروز تبدیل به حفاظت از سپاه در لیست ترور شده است به مذاق شرقی‌ها خوش نمی آید.
جناب مهرداد از قضا آقای ایرج مصداقی هم مانند شما بارها فرموده اند که چرا ضد امپریالیست ها نمی روند در شرق زندگی کنند.
اما خودتان بهتر می دانید که این شیوه برخورد ، برخورد استدلالی نیست و نوعی سفسطه است.
مگر نیروهای مترقی که در آمریکا به دنیا آمده اند و علیه مداخلات امپریالیستی آمریکا و ناتو مبارزه کرده اند و همچنان مبارزه می کنند ، همگی باید از آمریکا مهاجرت کنند و به غرب بروند؟
جناب همتی,
شما از این شتر گاو پلنگ آقای غربی چیزی دستگیرت شد که به آن جواب داده ای؟ خداوند به ایشان شفای عاجل و به شما “شرقی ها” هرچه میخواهید عطا فرماید. آمین.
«یک » نفر یا «چند» نفر این اواخر سر کله اشان اینجا پیدا شده که مثل «صفحه گرامافون» زیر مطالب یک لنگه کفش خیلی «حساب پرت» می کنند.
معلوم نیست راست اند یا چپ ، حزب الهی یا شاه الهی به زمین و زمان بند می کنند.
گفتم «حساب شده » بخاطر این که روی اعصاب خواننده خراش های عمیق ایجاد می کند که مجبور به پاسخ می شوند.
پاسخ دادن به این ها ثابت کرده که نتیجه نداشته و آنها با سماجت یک موضوع تکراری و مبتذل را رها نمی کنند و از تکرارجوابگوئی «لذت » می برند. بخوان از مردم آزاری !!
من هرگز به این ها جواب نداده و نمی دهم و مطمنن هستم که این ها می دانند چه می نویسند و کاش نوعی « آنتی ویروس» برای مقابله با این ها وجود داشت که الکی تعداد کامنت های زیر مطالب را بالا می برند و رای های منفی و مثبت را نیز مخدوش می کنند.
بدون این که حرف بدرد بخوری زده باشند.
بهترین راه رهائی از این ویروس ها جدی نگرفتن و پاسخ ندادن به آنها ست مثل تحریم آپارتهاید در آفریقای جنوبی.
Sanction for democracy
شرق خواهان خاص و غرب خواهان خاص
مشکلشان اینست
منافع ملی کشور شان را بر اساس روح ملی ایرانی تعریف نمی کنند
چون شیفته غرب یا شرق هستند
ابتدا غرب یا شرق را می بینند
سپس کشور خودشان را.
پرسشی است
آیا در این دوران، می توان
کشور هایی را یافت که معرف شرق ایده لوژی باشند؟
اکثریت آن کشورهایی که معرف شرق ایده لوژیکی بودند در برنامه ریزی توسعه گرایانه اش در پی جذب سرمایه رفتند آنهایی که موفقیتی بدست آوردند خود شدند بازیگران سرمایه.
موضوع را در تحولخواهی باید در تحقق آزادی و دمکراسی دید و جذب سرمایه برای ساختن کشور