هابرماس می گوید غرب به دلایل خوبی به اوکرائین سلاح ارسال می کند اما همین عمل باعث می شود در مسئولیت تداوم جنگ هم سهیم باشد. هم سیاست “اوکراین در این جنگ نباید ببازد” و هم سیاست خطرناک‌تر “اوکراین باید در این جنگ پیروز شود” مبهم و توام با ریسک و در خدمت تداوم جنگ است
یورگن هابرماس فیلسوف آلمانی که مواضع و نظرات او بسیار مورد توجه محافل میانه رو در آلمان است، طی مقاله ای برای روزنامه زوددویچه تسایتونگ خواهان مذاکره فوری با روسیه با هدف پایان دادن به جنگ اوکرایین شد.
هابرماس در این مقاله خطاب به رهبران کشورهای عضو ناتو که فعالانه و به اشکال مختلف درگیر جنگ هستند یادآوری کرد: هم راهبرد “اوکراین در این جنگ نباید ببازد” و هم راهبرد خطرناک‌تر “اوکراین باید در این جنگ پیروز شود” مبهم و توام با ریسک و در خدمت تداوم جنگ است. وی با اشاره به تناقض عمل و هدف گذاری غرب نوشت در باره ارسال انواع سلاح به اوکرایین در غرب وحدت نظر وجود دارد اما در مورد این که با این پشتیبانی چه هدف و اهدافی دنبال می شود اتفاق نظر جود ندارد. هابرماس می پرسد اگر می گوئید «اوکرایین نباید ببازد» منظورتان از عدم باخت چیست و پیروزی را چه تعریف می کنید.
هابرماس همچنین نوشت که امکان دستیابی به یک توافق که وجهه هر دو طرف را حفظ کند منتفی نیست. وی افزود: از دیدگاه یک پیروزی به هر قیمت، افزایش کیفی کمک تسلیحاتی ما به یک خودپویایی رسیده است. هابرماس تاکید کرد: وظیفه غرب این است که مستقل از حکومت اوکرایین دست به ابتکاراتی از جانب خود برای مذاکره بزند. هدف باید این باشد که یک راه حل مورد توافق دو طرف حاصل شود که برای طرف روسی متضمن گسترش قلمرو او فراتر از وضعیت پیش از جنگ نباشد اما در عین حال وجهه طرف روسی را هم حفظ کند.
بر خلاف فراخوان اخیر سارا واگنکنشت سیاستمدار عضو حزب چپ و آلیس شوارتسر مدافع حقوق زنان تحت عنوان مانیفست صلح، هابرماس خواستار توقف کمک تسلیحاتی به اوکرایین نشده و حتی می گوید این کار موجه است. اما هابرماس مخالف عدم تلاش برای آغاز مذاکره است. هابرماس از رسانه ها هم انتقاد می کند و می نویسد تحت فشار لحن جنگجویانه و مهیب افکار عمومی به نظر می رسد همه چیز تابع هدف به پیروزی رساندن اوکرایین شده است.
هابرماس می افزاید با تعقیب این هدف، یک خودپایی خطرناک ایجاد شده است که عبارتست از این: به همان میزان که پوتین بیشتر سلاح و سرباز به جنگ بفرستد، غرب هم باید بر حمایت خود از اوکرایین بیافزاید. هابرماس این پرسش را طرح می کند که چه خواهد شد اگر روسیه زمانی در جنگ به طور آشکار دست بالا را بگیرد. آنگاه غرب در برابر این دو گزینه قرار می گیرد که یا تسلیم شود یا خود وارد جنگ شود.
هابرماس در مقاله ای که چند ماه پیش در همین روزنامه با عنوان «جنگ و برافروختگی» منتشر شد با تاکید بر این که نباید سیاست را بر پایه خشم بنا کرد خطاب به تصمیم گیرندگان گفت: به موضوع نه از چشم‌انداز مردمی که به درستی در حال مقاومت هستند، بلکه از چشم‌انداز منفعت صلح و ضرورت پایان دادن به جنگ و اجتناب از مخاطره‌ی اتمی شدن و جهانی شدن بنگرند.
جناب هابرماس که در کاته کوری چپ های بریده جای میگیرد، همواره موضعگیری های یکی به نعل و یکی به میخ داشته است. الان هم که سنی ازش گذشته مثل بایدن شده است، که عاقلان دانند.
به ایشان باید گفت:
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری