واحسرتا-
چه خروشنده رودباری
که در انحرافِ طریق
به دامچاله‌یِ مردابِ سکون ریخت.
چه پُرنصیب توان ها
که تبه شد
در توالیِ حادثه‌هایِ حقیر.
چه اندیشه‌هایِ گران
که شهاب گونه-
نادرفشیده محو شد.
چه کِشت‌ها که در بکارتِ خاک
نشکفته ماند.
چه سروستانی آسمان سای
که لاجرم
به امرِ تبردار
سر بر زمین نهاد؛
و چه نطفه‌هایِ زلالی که به زهدان
حرامزادی ناخلف زاد…
***
آه-
اندوهِ من همه این است
یاران؛
افسوسِ من
همه
این
است.
تیبوران- ۲۹ فوریه ۲۰۲۳
