روز جهانی زن نه تنها سمبل مبارزه روزمره و دائمی زنان علیه کلیه سرکوبگریها و نابرابریهای اجتماعی، حقوقی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و مناسبات زن ستیزانه و مردسالارانه است، بلکه نوید بخش رهایی کل جامعه از بند مناسبات استثمارگرانه نظام سرمایه داری نیز می باشد.
سالی که گذشت سرنوشت ساز و تاریخی بود. قتل سبعانه ژینا آغازگر خیزش سراسری زن زندگی آزادی در سراسر کشور شد. نارضایتی گسترده از شرایط موجود و چهاردهه برخوردهای خشونت بار نسبت به مطالبات مردم و بویژه سرکوب حقوق زنان و جوانان و کارگران و مردم تحت ستم در به خصوص در مناطق محروم شده کشور، پیش زمینه این‌اعتراضات بود. در بستر تراکم انزجار و خشم عمومی از این همه ظلم و ستم‌لجام‌گسیخته، مردم معترض و بالاخص زنان و جوانان، میادین شهرهای بزرگ و کوچک را به صحنه اعتراضات گسترده با شعار محوری زن، زندگی، آزادی تبدیل کردند. در تقابل با این عدالت‌خواهی، نیروهای سرکوبگر حاکمیت به قتل صدها معترض و بازداشت ۲۰ هزار نفر و اعدام جوانان متوسل شدند. اینک نیز امنیت،سلامتی و جان عزیز دختران ما با حملات شیمیایی و مسمومیت سریالی کاملا به خطر افتاده است و این جنایات بیشرمانه در روز روشن ادامه دارند. این جنایات نمونه های دیگری از تداوم کودک کشی، دخترکشی، زن کشی، و در عین حال نشان از انتقام گیری از دختران و زنان شجاع و مبارز کشور و از جنبش زن زندگی آزادی دارد، که بطور سازمان یافته و برنامه ریزی شده در حال رخ دادن هستند. اگر چه حاکمیت و تمام اجزای آن در قبال این جنایت مسئول کامل و مستقیم است، در عین حال جامعه و کارگران و تشکلات صنفی و مدنی برای پایان دادن به آن مسئولیت دارند. از اینرو اعتراضات معلمان، دانشجویان و خانواده ها بسیار حائز اهمیت و ارزنده بوده و تا همینجا نشان داده است که جامعه مرعوب این سیاستهای مبتنی بر ایجاد رعب و وحشت نگردیده و ضرورت همبستگی عمومی، از جمله در میان طبقه‌کارگر، را یادآوری نموده است.
سرنوشت جنبشهای کارگری و زنان از هم جدا نیست.سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ضمن حمایت از جنبش زن، زندگی، آزادی بر این باور است که رهایی همه جانبه زنان یکی از معیارهای اساسی در جهت رهایی دیگر گروههای اجتماعی و تحت ستم است.
زن زندگی آزادی
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۷ اسفند ۱۴۰۱
