یک ماه پیش بود که در کنفرانس جرج تاون خبر انتشار قریب الوقوع یک منشور اعلام شد. اعلام این خبر انتظارات بالایی در میان بخشی از ایرانیان در خارج از کشور بوجود آورد. یک ماه پس از آن کوه موش زائید و متنی منتشر شد که هر چه که باشد منشور نیست. ربطی هم به خواستهای انقلاب جاری در ایران ندارد. در عوض مخاطب خاص خود را دارد.
منشوری که قرار بود با دخالت مستقیم فعالین داخل کشور تنظیم شود نه تنها گزارش شفافی در مورد چرایی انجام آن نمیدهد بلکه با طفره روی از آن اعلام میدارد که “ابتدا بر فعالیتهای خارج از کشور تکیه میکند که می تواند زمینه را برای مشارکت فعالانه کنشگران داخل کشور فراهم کند.” هسته اصلی فعالیت های خارج از کشور نیز رایزنی با “دولت های دموکراتیک” (بخوان دولت های غربی) عنوان می شود. در عرف روابط بین المللی رایزنی با دولت های غربی بویژه اگر قرار نیست کاری نیز در داخل انجام گیرد، لااقل در “ابتدا”، در بهترین حالت به تبدیل شدن به گروه فشار علیه جمهوری اسلامی در روابط میان رژیم و این دولت ها تعبیر می شود و در بدترین حالت به تبدیل شدن به لابی های دولت های معینی.
در این متن بجای ارائه بندهای یک منشور روشن در مورد حوزه هایی که انقلاب جاری بصراحت آن ها را جار زده است، از فرمول غرب پسند و تعهد نامه ای “پیوستن و عمل به کنوانسیون های بین المللی” استفاده شده است. چرایی انتخاب این فرمولبندی نیز این است که مخاطب این متن نه مردم ایران بلکه کشورهای غربی است. اگر مخاطب این متن مردم ایران بود خواست های مشخصی هم که آن ها برای آن ها جان می دهند و به زندان می روند نیز به همان صراحت بیان می شد.
اسکاندال بزرگ در این متن اما آنجا است که بالاجبار با چند کلمه به حقوق زنان نیز اشاره می شود. نامرئی کردن جنبش زنان ایران در این متن در حالی انجام می گیرد که این جنبش زیر نورافکن بین المللی تحسین جهانیان، بویژه زنان منطقه، را بخود جلب کرده است. مستقل از درجه دشمنی با جمهوری اسلامی، واقعیت این است که دولت های غربی، بویژه دولت های مرتجع منطقه، از تعمیق انقلاب زن، زندگی، آزادی و خطر گسترش آن به کشورهای منطقه بشدت در هراسند. ظاهر شدن در نقش کفیل و راندن حقوق زنان به پستوی اندرونی از طریق لاپوشانی آن در بند مربوط به “نابالغان” نامرئی کردن خواست های رهایی بخش و شفاف انقلاب ژینا در مورد نقش مرکزی و هدایت کننده زنان در این انقلاب است. البته افراد اچ. بی. تی. کیو+ حتی شایستگی ذکر نام و قرار گرفتن در بند “نابالغان” در این متن را نیز نداشته اند.
این بند در رایزنی با “دولت های دموکراتیک” تعهد نامه ای است مبنی بر اینکه انقلاب ژینا از محدوده “رعایت ارزش های فرهنگ ملی و احترام به عقاید مردم” بیرون نخواهد رفت. بکارگیری لفظ “افراد دارای معلولیت” که ناتوانمندی را به فرد الصاق می کند روشنگر نگاه کفیل مابانه به افراد تحت کفالت است که در نوشته جداگانه ای به آن خواهم پرداخت. وقتی در این متن حتی از اختصاص یک بند جداگانه به زنان امتناع می شود و جایی هم که سه کلمه به آن اختصاص میابد بند مربوط به بند “نابالغان” است روشن است که اشاره به انقلاب زن، زندگی، آزادی در مقدمه این متن نه با نیت اشاره به یک تحول انقلابی بلکه بخشی از گاه شماری وقایع چند ماه اخیر در ایران است.
بندهای زیر حقوق بشر و کرامت انسانی بشدت کلی و پوپولیستی است. چیزی می گوید که چیزی نگفته باشد. بند مربوط به محیط زیست مصداق مشت نمونه خروار است. در حالی که دبیر کل سازمان ملل بارها هشدارهایی جدی برای انجام اقدامات فوری فراتر از قطعنامه های سازمان ملل می دهد و بسیاری از فعالین و کارشناسان محیط زیست حتی توافقنامه پاریس را برای جلوگیری فوری از تخریب محیط زیست کافی نمی دانند نویسندگان این متن لاقیدانه خیال خود را با ارجاع به قطعنامه های سازمان ملل راحت کرده اند. زیر تیترهای دیگر از جمله بندهای مربوط به رفاه، کارگری، عدالت و غیرو اسکاندال های دیگری هستند که پاسخ شایسته را از طرف فعالین اجتماعی این عرصه ها خواهند گرفت.
اما تا آنجا که به هدف اصلی این نوشته کوتاه برمی گردد تاکید بر ارجاع مکرر به نقش “پایبندی به کنوانسیون های بین المللی” به جای طرح خواست های مشخص در دوران پساجمهوری اسلامی است. اگر این روش در مناسبات نویسندگان متن با مقامات دولت های غربی کاربردی داشته باشد جای طرح خواست ها و قوانین مشخص را نمی گیرد. اعلامیه جهانی حقوق بشر یک پیمان بین المللی است و نمی توان به روش پوپولیستی و با ارجاع به آن از موضعگیری حول خواست های روشن مردم انقلابی طفره رفت. در بسیاری از کشورهایی که در سال ۱۹۴۸ به این بیانیه رای مثبت دادند و یا بعدا به آن پیوستند با وجود تعهد عملی به اجرای کنوانسیون ها تن نداده اند. در مواردی تعدادی از “دولت های دموکراتیک” مخاطب این متن از جمله این کشورها بوده اند.
در پایان دور از انصاف است که به چند نکته مثبت و مشخص که در این متن به آن پرداخته شده است اشاره نکرد. بویژه طرح خواست لغو مجازات اعدام و منع شکنجه و آزادی بی قید و شرط و فوری تمام زندانیان سیاسی خواست هایی است که طرح آن ها از طرف هر فرد و جریانی اقدامی شایسته است.
در پایان و به عنوان نتیجه گیری باید توجه کرد که انتشار این متن با اقبال فعالین اجتماعی از جمله فعالین زنان، کارگری، محیط زیست، اچ، بی، تی، کیو+ روبرو نخواهد شد. بر عکس خشم آن ها را برخواهد انگیخت. از طرف دیگر با آوردن بجای خواست مشخص یعنی لغو اعدام و منع شکنجه موجب از دست دادن بخشی از طرفداران افراطی رضا پهلوی خواهد شد. طرح مبهم رفع تبعیض ملی نیز موجب همبستگی بیشتر با طرفداران رفع ستم ملی نیز نخواهد شد. با این که نام این متن “منشور همبستگی و سازماندهی برای آزادی (مهسا) است اما این نام گذاری موجب همبستگی بیشتر با نویسندگان این متن و افزایش توان سازماندهی آن ها نخواهد شد. چیزی که به قدرت رایزنی تاکنونی آن ها با دولت های غربی نیز چیزی نخواهد افزود. چه بسا که از میزان آن نیز خواهد کاست.
پدر و مادری ، دارای دخترانی زیبا روی بودند. دختر ها
به دم بخت رسیده بوند و هر روز خواستگاری درب خانه ی آنها را می‌کوبید و …!
پس از رفتن هر خواستگاری، پدر و مادر دختران زیبا روی، به مشورت و تبادل نظر در مورد خواستگار جدید می‌نشستند.
اما یک مشکل در آنجا وجود داشت و آن هم اینکه، مادر عروس خانم، دوست داشت، نظری خلاف نظر همسرش بیان کند.
پس از مشورت و تبادل نظر و سبک سنگین کردن نقاط قوت و ضعف خواستگار، مادر عروس از همسرش می‌پرسید: ” نظرت چیه؟ دخترمون را به این خواستگار، بدیم یا ندیم؟
و طبیعتا اگر مرد موافق بود، او علم مخالفت را بلند می‌کرد و اگر پدر دختر، مخالف بود، او، مادر عروس، موافقت می‌کرد.
روزی ، با آمدن و رفتن خواستگاری جدید، آنها طبق روال همیشگی، به مشورت و تبادل نظر پرداختند. باز هم زن از مرد پرسید، نظرت چیست؟ مرد گفت،خانم به نظر من چه کار داری، تو که همیشه بر خلاف نظر من رفتار میکنی؟
زن هم جواب می‌دهد: ” دقیقا به همین دلیل میخواهم نظرت را بدانم، تا مخالف آن رفتار کنم” !
حالا شده حکایت اپوزیسیون ما. گویی منتظر نشسته ایم تا یکی یه کاری کنه، بدون اجازه ی ما حرفی بزنه، جیکی بزنه و ما باهاش مخالفت کنیم.
خوب گرامیان ، شما هم میتوانید، لطف کنید و
“من شورتان ” را بنویسید، تا دیگران از شما بیاموزند.
شرط میبندم، که در آنصورت به تعداد گروه ها و احزاب سیاسیمون ” من شور ” خواهیم داشت و هیچ گروهی هم “من شور “گروه دیگری را تأیید نخواهد کرد. این جزو ثابت فرهنگ سیاسی ما میباشد.
نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است.
آ قا Kourosh؛ زمانیکه رضا پهلوی و “یارانش” سوار بر اتوبوس پلاک واشنگتن مجانی ولی خرابی که در هواپیما جای گرفته بود و در مونیخ و بلژیک و رم و آکسفورد و….جولان می دادند و نزدیک یک ماه پیش مبارزان داخل کشور منشور خود را انتشار دادند که با استقبال گسترده در داخل و خارج کشور روبرو شد.(به همین سایت اخبار روز نگاهی کنید) آخرین گروهی که از منشور مزبورحمایت کرده است؛ شورای سازماندهی کارگران نفت است (امروز)
به نظر میرسد که اصلا از دنیای دور و بر خود خبر ندارید (کمتر بهانه بگیرید) و نظر میدهید که سخنی رانده باشید و مرغتان هم یک پا دارد.
“آنان که نمیدانند نادان هستند ولی آنان که میدانند و آن را انکار میکنند تبهکارند” (برتولت برشت )
سلامت باشید
جناب کهنسال،
بدون انتقاد، بخصوص انتقاد از خود، انتقاد از چپ در مورد ما، حرکتی به پیش نخواهد بود.
انتقاد از چپ را لطفآ با تخریب چپ یکی ندانید.
چون ایدیولوژی چپ ارزشمند است، پس نباید نسبت به آن بی تفاوت بود. ما فقط با طرح دیدگاه های متفاوت و انتقادی می‌توانیم گامی به پیش بگذاریم . بدون طرح دیدگاه های انتقادی، فقط در جا خواهیم زد. انتقاد من به چپ، انتقاد به خود نیز میباشد.
با احترام: کوروش
کتابخوان این گروه ۶ نفره (علی کریمی و گلشیفته را چه شد ؟) حامد اسماعیلیون است . و ایشان ادعا کرده اند این منشور از داخل میاید. حامد دیر آمده ولی ماشاالله زود یاد گرفته است که تحریف کند. کدام داخل؟ اسم منشوررا هم مهسا گذاشته اند !؟
اگر ریگی در کفش این گروه شش نفره “خود رهبر خوانده” نیست که حتما هست بهتر بود :
منشور مبارزان داخل کشور که مدتها پیش در ۱۲ ماده توسط ۲۰ تشکل و صنف و سندیکای مستقل انتشار یافته و توسط ده ها حزب و گروه و سازمان سیاسی داخل و خارج از کشور با استقبال روبرو شده است .
را به رسمیت می شناخت.
حامد اسماعیلیون و سایر انتشار دهندگان این منشور؛ سعی در خاک پاشیدن در چشم مبارزان داخل کشور کرده اند و تلاش در به انحراف کشیدن مبارزات کارگران؛ فرهنگیان؛ دانش آموزان و دانشجویان؛ دادخواهان جنایات چند دهه ؛ بازنشستگان و… در شهر و روستا و کارخانجات و مدرسه و دانشگاه می نمایند .
دولتهای غربی و راست ترین و فاشیستی ترین جناحهای پارلمانهای اروپایی از این گروه ۶ نفره به عنوان اهرم فشار بر ج.ا استفاده خواهند کرد تا منافع خود را به پیش برند و در زمان مقتضی آنان را نیز به دور خواهند انداخت .
قلب انقلاب در وطن می تپد. بدون اتکا به هیچ نیروی خارجی
حامد اسماعیلیون خطرناکترین عضو این گروه است زیرا در رابطه با سقوط هواپیمای مسافربری تماسهای زیادی با مافیاهای حنگ اوکراین و دلالان اسلحه و هنری لوی داشته و دارد به همین دلیل اولین تظاهراتی که تشکیل داد تلاش کرد تا پرچم اوکراین را در کنار اعتراضات و حتی سخنرانی ها از اعتبار زن زندگی آزادی برای جنگ اوکراین تامین اعتبار نماید هنری لوی نه تنها در تمام کشورها تفرقه و جنگ و تجزیه طلبی را دامن می زند بلکه واسطه ی دیدارهای چنین افرادی مانند مسیح علینژاد با مکرون یا اتحادیه ی اروپا و حمایت راستها را برای آنها فراهم کرده است و حتی هزینه های این فعالیتها را هم تامین می کند راستگرایان و سلطنت طلبها تلاش دارند تا هنری لوی را به یک نویسنده و تحلیلگر ساده تقلیل دهند اما گرایش ایران اینترنشنال به حامد اسماعیلیون پس از اخراج از بریتانیا و همچنین دادن امتیاز تبلیغاتی ویژه برای حامد اسماعیلیون نشان می دهد که ایران اینترنشنال تلاش دارد حق امتیاز را به هنری لوی و حامد اسماعیلیون منتقل نماید همچنین حامد اسماعیلیون دائما در کنار دست راستی های حتی کانادا نیز نشان از تمایلات فاشیستی حامد اسماعیلیون دارد . از اینرو خطر اسماعیلیون حتی ده برابر بیشتر از رضا پهلویست
همانطور که پوتین و شی جین پینگ و لوکاشنکو و…..به روشهای مختلف و برای حفظ منافع خود مثل کوه پشت سید علی جنایتکار و ابراهیم قاتل ایستاده اند ( انواع قراردادها و توافقنامه ها …..فقط در همین چند ماه گذشته) . غربی ها هم افراد و روشهای خود را دارند. مسیح و هنری لوی و….
دلقکی مانند زلنسکی که کاسه به دست در کاخها و پارلمانهای امریکا و اروپا و کانادا می گردد و پول می خواهد تا به جای آن جسد تحویل دهد.
در شلیک دو موشک از طرف جنایتکاران سپاه پاسداران به هواپیمای اکراینی ۱۲ نفر از کادر و خدمه پرواز اکراینی نیز جان خود را از دست دادند. غرب و حامد به دنبال متحدینی برای خود از آنان می‌گردند.
جنگ منافع و جنگ لاشخورها چه که بر سر زحمتکشان جهان نمیاورد .
.
فکر می‌کنم نویسنده مقاله در گذشته معلم انشا بوده وبه همه شاگردانش نمره ۱۲ میداده
آقای عزیز این منشور از نظر سیاسی باید بررسی شود و مهم‌ترین اثر سیاسی آن ایزوله‌کردن طرفداران برپایی مجدد ساواک است یک نگاهی به کلاب هاوس های طرفداران حزب شاه الهی ها به شما نشان خواهد داد که سردرگمی عمیقی را در این طیف ایجاد‌کرده است
هموطن عزیز!
مطئنم که شما خودتان هم متوجه مثبت بودن این منشور شده اید و فقط برای آن که مخالفت کنید دنبال بهانه گشته اید.
………گفت هریک تان دهد جنگ وفراق
گفتِ من آرد شما را اتّفاق
پس شما خاموش باشیدأنْصِتوا
تا زبان تان من شوم در گفتگو
گرسخنتان درتوافق موُثَقه است
در اثر مایهٔ نزاع وتفرقه است
((مولوی بلخی))
باز حد اقل این کوه هر از گاهی میتواند بزاید! نسل شما که کنار نشست و به امید واهی جبر تاریخ منتظر ماند سترون شد و قدرت زایش و باز تولید چپ را از دست داد. این دلیل اصلی بازی مسخره ایرادگیری به فعالان سیاسی جدید است.
موش، کود زایید!
بغیر از مخالفت با بخشی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی اولویت دیگری ندارید؟
هر ائتلاف یا اتحاد یا جبهه ای کاری در جهت تحزب و شناسنامه دار کردن فضای سیاسی است. بجای تخریب دیگران متشکل شوید و اهداف عالیه تری مطرح کنید.