شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با انتشار بیانیه ای به انتشار منشور موصوف به منشور ۶ نفره واکنش نشان داده و افزود که منشور شش نفره ای که توسط بازماندگان سلطنت و امثالهم منتشر شده سندی در مقابل ما کارگران و انقلاب زن، زندگی، آزادی است. منشور ما همان منشور ۲۰ تشکل است. متن کامل این بیانیه را در ادامه بخوانید:
منشور ما همان منشور ۲۰ تشکل است
ما اعلام کرده ایم که منشور ما منشوری است که بنام منشور ۲۰ تشکل به مناسبت سی و یکمین سالروزانقلاب ۵۷ انتشار یافت و نکات تاکیدی و خواستهای حداقلی ما بطور فشرده در این منشور اعلام شد که بطور خلاصه عبارتند از: آزادی بدون قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، برابری زن و مرد در تمام عرصه ها و امحاء و لغو بی قید و شرط قوانین و فرم‌های تبعیض آمیزعلیه تعلقات و گرایشهای جنسی و جنسیتی، خصوصی بودن امر مذهب و عدم دخالت آن بر مقدرات و قوانین سیاسی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، برچیده شدن ارگانهای سرکوب و محدود شدن اختیارات دولت و دخالت مستقیم و دائمی مردم در اداره امور کشور از طریق شوراهای محلی و سراسری و عزل هر مقام دولتی و غیر دولتی توسط انتخاب کنندگان، تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران، معلمان، کارمندان و همه زحمتکشان شاغل و بازنشسته، ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده، رایگان سازی آموزش و پرورش و بهداشت و درمان برای همه مردم، از جمله بخشی از خواستهای فوری اعلام شده ما در آن منشور است.
یک تاکید ما نقطه پایان گذاشتن بر تاریخ یکصد سال عقب‌ماندگی و در حاشیه ماندن آرمان بر پایی جامعه ای مدرن و مرفه و آزاد در ایران و پایان دادن به هرگونه اعمال قدرتی از بالا و نیز بر انقلابی اجتماعی، مدرن و انسانی برای رهائی از تمامی اشکال ستم و تبعیض و استثمار و استبداد و دیکتاتوری بود.
منشور شش نفره ای که توسط بازماندگان سلطنت و امثالهم منتشر شده سندی در مقابل ما کارگران و انقلاب زن، زندگی، آزادی است. منشور زد و بند از بالا است که در آن هیچ یک از خواستهای بنیادین و حداقلی ما مردم در آن نیست. در منشور ۶ نفره همه هم و غم متولیان آن حفظ بوروکراسی و شکوفایی اقتصاد است. زیر فشار اعتراضات ما کارگران و ما مردم در کف خیابان و زیر فشار منشوری که داده ایم، ما را به کنوانسیونهای جهانی حواله داده اند تا حرف مشخصی به نفع مردم نزنند. کنوانسیونهایی که هیچگونه تضمین عملی ای برای اجرایش نیست. منشور ۶ نفره ، از حقوق مردم بطور مشخص چیزی نمیگوید اما واضح و آشکار از حفظ سپاه و نیروهای سرکوب حرف میزند. این منشور حفظ بخشهایی از سیستم موجود و سپاه و نیروهای سرکوب حکومت است.
خیلی صریح و بدون لکنت بر حفظ و نگهداری ارتش و ادغام “بچه های خوب سپاه” در ارتش یا “نیروهای نظامی دیگر” صحبت کرده اند و وظیفه ارتش نیز دفاع از تمامیت ارضی تعریف شده که به معنای مقابله با مردم معترض است نه نقش سنتی آن دفاع از مرزها و غیره. بعلاوه اینکه ادغام ارتش و سپاه تضمینی بر امنیت “محیط کسب و کار” برای جلب توجه مفتخوران سرمایه دار داخل و خارج است.
منشور ۶ نفره هیچ ارتباطی به ما کارگران و ما مردم ندارد و ما کارگران اجاازه هیچگونه زد و بندی از بالای سر مردم را نخواهیم داد و بدون شک جامعه از آن عبور خواهد کرد. این منشور حتی از همان اعتراضات کف خیابانی ما مردم و ما بخش های مختلف کارگری بسیار عقب است. سیل حمایتهای وسیع از سوی نهادهای مردمی از منشور ما کارگران با بیست امضا نشانگر این هوشیاری است. فراخوان ما پیوستن هر چه بیشتر به منشور خواستهای حداقلی با بیست امضا است.
زنده باد انقلاب زن، زندگی، آزادی
منشوری که با امضای بیست تشکل صنفی و مدنی منتشر شده است دارای چند انحراف اساسی است و در پیوستن به” انقلاب زن زندگی آزادی” و مقبولیت نیروهای راست امپریالیستی و رسانه‌های وابسته به آن تنظیم شده است :
یکم اینکه ماهیت و سابقه فعالیت امضا کنندگان این تشکل ها منهای شورای هماهنگی صنفی فرهنگیان روشن نیست . معلوم نیست اساسا آیا چنین تشکل‌هایی در عرصه عملی و حقیقی وجود دارند یا فقط رهبران تک نفره میدان نبرد “انقلاب” مجازی هستند.
دوم اینکه محتوای برنامه حداقلی این منشور با شکل سازمانی آن خوانایی ندارد و اینان برنامه حزب سیاسی و اتحادیه های صنفی را درهم آمیخته اند .این محافل “صنفی و مدنی” اساسا درک نمی کنند که اتحادیه کارگری و صنفی چیست ؟ چه تفاوتی میان مبارزه حرفهای و مبارزه سیاسی وجود دارد؟ وظایف اتحادیه کارگری و وظایف حزب طبقه کارگر کدامند؟
اتحادیه کارگری محل تجمع کارگران است، اساس تشکل آنها اعتقادات ایدئولوژیک نیست ، ایمان به همکاری برای بهبود شرایط معیشتی خود آنهاست. در اتحادیه کارگری همانقدر میتوان کمونیست بود که مذهبی و یا حتی هوادار حکومت وقت بود . اتحادیه کارگری وظیفه اش ساماندهی به ساده‌ترین شکل مبارزه کارگری است که جنبه اقتصادی دارد . اتحادیه کارگری ماهیتا محل تجمع همه کارگران به صرف کارگر بودن است .
آنها بر اساس منافع صنفی خود بدور هم جمع می شوند و هر چه تعداد این کارگران که آمادگی دارند برای منافع صنفی خود مشترکا مبارزه کنند،
بیشتر باشد آن اتحادیه کارگری قدرتمندتر و با نفوذ تر است.
هدف اتحادیه کارگری مبارزه برای کسب قدرت سیاسی و استقرار ” سوسیالیسم ” و یا ” سوسیالیسم کارگری ” و یا ” سوسیالیسم دموکراتیک ” و الغای مالکیت خصوصی بر ابزار تولید و لغو استثمار نیست… کسب قدرت
سیاسی وظیفه حزب سیاسی طبقه کارگر در رهبری مبارزات زحمتکشان است که بر مبنای ایدئولوژیک، سیاسی مشخص و اصول سازمانی لنینی بوجود آمده است و مغز و ستاد فرماندهی طبقه کارگر در همه عرصه ها و از جمله در عرصه مبارزه سندیکائی و یا سایر عرصه‌های مبارزه صنفی، دموکراتیک و… میباشد. اتحادیه کارگری نه از نظر سازمانی و نه از نظر ایدئولوژیک قادر نیست به رهبر مبارزات سیاسی طبقه کارگر بدل شود.
سوم اینکه انحراف اساسی این ” تشکلات صنفی و مدنی” فقط در شکل انحرافی آن محدود نمی‌شود بلکه برنامه‌ای را که ارائه میدهند یک
برنامه “حداقلی ” سیاسی حزبی است که سایه روشنهای سرنگونی رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی ، ” مصادره اموال همه اشخاص حقیقی و حقوقی و نهادهای دولتی و شبه دولتی و خصوصی که با غارت مستقیم و یا رانت حکومتی، اموال و ثروتهای اجتماعی مردم ایران را به یغما برده‌اند…”.، لغو استثمار و برنامه سیاست خارجی را در آن مشاهده می‌کنید .
این منشور فقط در یک بند، بند ششم به حقوق صنفی کارگران پرداخته است ” تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران،
معلمان، کارمندان و همه زحمتکشان شاغل و بازنشسته با حضور و دخالت و توافق نماینده های منتخب تشکل‌های مستقل و سراسری آنان.”. پس می‌بینید که این منشور ربطی به حقوق صنفی و مدنی کارگران و مزدبگبران در چهارچوب نظام سرمایه داری حاکم ندارد و اهداف سیاسی‌اش چون دم خروس از زیر دوازده بند کشدار، مبهم و قابل تفسیر آن بیرون زده است.
چهارم اینکه تدوین کنندگان این منشور با توجه به تحولات اخیر ایران و تحت پرچم “همه باهم و پوپولیستی انقلاب زن زندگی، آزادی” به میدان
آمده‌اند تا اینطور القا کنند که اینان نمایندگان واقعی جنبش کارگری ایرانند و برای” تداوم انقلاب اجتماعی” ایران در صحنه عمل حضور دارند و مدعی کسب قدرت سیاسی اند . تدوین کنندگان این منشور آگاهانه از موضع گیری علیه مداخالت خارجی و تشدید تحریم‌های اقتصادی
ایران اجتناب می کنند و هم صدا با رسانه‌های برون مرزی راه حل برون رفت از بحران کنونی ایران را ” عادی سازی روابط خارجی در بالاترین
سطوح با همه کشورهای جهان بر مبنای روابطی عادلانه و احترام متقابل، ممنوعیت دستیابی به سلاح اتمی و تلاش برای صلح جهانی.” میدانند.چنین فرمولبندی مبین این امر است که:
یکم اینکه رژیم ایران ، رژیم عادی نیست و مسبب بحران و جنگ در منطقه است .
دوم اینکه جامعه جهانی باید از پیشروی ایران برای دستیابی به سلاح اتمی ممانعت بهعمل آورد .
سوم اینکه ایران باید با رژیم صهیونیستی اسرائیل رابطه سیاسی برقرار کند .
با توجه به چنین مواضع بودار و ارتجاعی است که رسانه‌های امپریالیستی بی بی سی ، منو و تو، سعودی اینترناشنال، صدای آمریکا و رادیو فرداد و رادیوو زمانه ….همگی یک صدا به تبلیغ این ” ۲۰ تشکل صنفی و مدنی ” که نه ماهیت کارگری دارند و نه پایگاه اجتماعی می‌پردازند …
منشور شش نفر که منشور نیست حکم است از بالا به پائین این منشور تشکلات کف خیابان است که بدون تعیین تکلیف برای سازمان اجتماعی کار و مردم امکانی برای انتخاب آزاد مردم در تشکلات خویش داده است اگر از آزادی زنان و رفع ستم حرف می زند این امکانی ست تا تمام تشکلات زنان با مشارکت یکدیگر و رقابت بر سر کرسی های شوراهای زنان از پائین تا بالا ضرورتهای مطالبات زنان را با تصمیم مستقیم و اعمال اراده ی مستقیم در شوراها خودشان آزادانه عملی سازند همینطور است سایر گروههای اجتماعی از اینرو ما از تمام گروههای اجتماعی می خواهیم که نه تنها تشکلات خود را برای سازماندهی صنف و گروه اجتماعی خود ایجاد نمایند بلکه برای عملی ساختن نیازهایتان نیز مطالبات خودتان را تعریف و مشخص نمائید این شما هستید که خودتان را رهبری کرده و مطالباتتان را عملی خواهید ساخت این یک دموکراسی گسترده برای دخالتگری تمام اعضای جامعه برای اعمال حق انتخاب و تعیین سرنوشت خودش در آزادی بی قید و شرط و برابر است پس با عضویت تشکلات خودتان در منشور مطالبات خودتان را پی گیری نمائید مطالبات شما وابسته به فعالیتهای خود شماست .
زنده باد آگاهی طبقاتی!