تشکل های مستقل بازنشستگان از جمله شورای بازنشستگان ایران، اتحاد بازنشستگان و اتحاد سراسری بازنشستگان ایران، در آستانه فرا رسیدن سال نو بیانیه های جداگانه ای به همین مناسبت منتشر کردند که متن کامل این بیانیه ها در ادامه آمده است:
شورای بازنشستگان ایران: بر پیشانی نوروز ۱۴۰۲ نوشته: زن زندگی آزادی
ساعتهای واپسین سال توام با مبارزه پر فراز و نشیب را پشت سر میگذاریم، لحظاتی که جنبشهای اجتماعی همچنان در هر فرصتی در کشاکش مداوم برای تحقق پیامهای انقلاب هستند.
در همین لحظات پایانی سال و در کنار برگزاری مراسم اعتراضی چهارشنبه سوری، رقص آزادانه دختران اکباتان و حضور همدلانه مردم بر سر مزار کشته شدگان انقلاب نشان داد که ” #ایستادهایمتا_پایان “فقط یک شعار نیست بلکه تکه ای از نفس و جان مردم ست.
از طرفی در این روزها جنبش کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر مزدبگیران، بدون اعمال اراده و حضور مستقیم شان در مذاکرات مزدی، حکومت و نهادهای کارفرمایی را برای تعیین مزد سال آینده در بن بست گیر انداخته اند. سایه تجمعات و اعتراضات خیابانی بر جلسات مزدی حکومتی سنگینی میکند.
چنانچه دولت به خواسته مزدبگیران که همانا تعیین مزد مطابق با هزینه های واقعی زندگی ست، تن ندهد، اعتراضات گسترده تری را در خیابانها شاهد خواهد بود.
بی تردید مبارزه برای معیشت و رفاه بخشی از مبارزات ۶ ماه اخیر مردم برای تغییرات بنیادین اجتماعی_اقتصادی خواهد بود که تاریخ این جامعه را دگرگون خواهد کرد.
گرچه حکومت در مقابل مردم، همه توان و همه امکانات داخلی و خارجی و همه ابزارهای سرکوب و بیرحمانه ترین خشونت های ضدانسانی را بکار برده است ولی اراده جمعی خواهان تغییر، سر بازایستادن ندارد. مردم تصمیم خود را گرفته اند
سهم ما از زندگی، رفاه و شادی و برابری خواهد بود. نوروز و هر جشن دیگری در پیوند با همین رفاه و آزادی اجتماعی مفهوم پیدا میکند
شورای بازنشستگان ایران بهار پیروزی را برای همه مردمی که در این شرایط سخت و دشوار لحظه ای از مبارزه و پیگیری دست برنداشته اند، آرزو میکند.
۲۸ اسفند ۱۴۰۱
اتحاد بازنشستگان: برای بهار و تجدید پیمان با یاران
🖌جنبشی که با نام زیبای ژینا آغاز شد و پرچم زن، زندگی، آزادی را در سراسر کشور برافراشت و آن را در منظر دیدگان جهان گذاشت، بی‌گمان مهم‌ترین رویداد سال گذشته بود؛ گرچه با قتل دردناک مهسا امینی آغاز شد.
این جنبش هم اکنون نیز با نشیب و فرازهایش ادامه یافته و نماد اعتراضات مردم ستمدیده‌ی ماست و برای تمامی خواسته‌های مردم چه اقتصادی و چه آزادی‌طلبانه شکل گرفته است.
اگرچه اعتراضات بازنشستگان عمدتاً صنفی بوده، اما در شش ماهی که از آغاز جنبش ژینا می‌گذرد، همدلی و همراهی تمام‌عیار خود را با تمام کسانی که پای به این میدان گذاشته‌اند، نشان داده است؛ زیرا نیک آگاهیم که در سایه‌ی پیروزی این جنبش، خواسته‌های بازنشستگان نیز برآورده خواهد‌شد.
ما جوان از دست داده‌ایم پس بدیهی است که طراوت بهار پیشِ رو به چشم‌مان نیآید، اما یقین داریم که با امید و اراده شاهد پیروزی را در آغوش خواهیم کشید.
آری شاید بهاری بی‌طراوت در راه باشد؛ چرا که جوانه‌ها در خاک تپیده‌اند اما لاله‌های سرخ سر بر می‌آورند و شهرها را رنگین می‌کنند.
از یاد نمی‌بریم که لابه‌لای اندوه رخسار کرمی و حسینی صداقت موج می‌زد و دستان خسته‌ی رهنورد، شکاری و ابراهیمی قصه‌ی رنج بود. این پنج اعدامی، دستان “کار” بودند، سخت‌کوش برای “نان” و در آرزوی “آزادی” … و اینک خواب از چشم بهار گرفته‌اند اما می‌دانیم که بهار سراسیمه به خانه می‌آید و فریاد می‌زند: ما زمستان دیگری را سپری کردیم با عصیان بزرگی که درونمان هست و تنها چیزی که گرممان می‌دارد آتش مقدس امیدواری است!
ما از مهسا و نیکا، خدانور و کیان آموختیم که نگذاریم فریاد آزادی خاموش شود. محمد مرادی قصه‌ی دستفروش تونسی را زمزمه کرد و محمد ما شد. ندا در زندگی ما حضور دارد و امیر جوادی‌فر و تمامی آن سروهای سهی.
ما سعید زینالی را همچون سعید سلطانپور عزیز می‌داریم.
قلب ما آکنده از عشق به جوانانی است که قدم در راه بی‌بازگشت گذاشتند تا دردهای مشترک را با هم فریاد کنیم.
می‌خواهیم از زمستان گذر کنیم و نسیم بهار را به خانه‌مان خوشامد بگوییم اما بسی دشوار است، چون دلسِتان‌های ما در زمستان جا مانده‌اند. همان‌ها که بهار را با همه جان خویش فریاد می‌کردند. می‌خواهیم شادباش بگوییم زبانمان نمی‌گردد وقتی کودک بلوچ‌مان شادی‌ندیده، زندگیش به یغما رفت. می‌خواهیم مبارک باد بگوییم چهره‌های عروسان و تازه دامادهای در خاک خفته به چشم‌مان می‌آیند.
آه، می‌خواهیم بگوییم رنگین‌کمان در راه است یاد کیان، جانمان را از مهر و اندوه لبریز میکند. با قلبی مملو از رنج و سوگ از این زمستان گذشتیم اما آرام‌هایِ جانمان امروز با ما نیستند این جان ربودگی رسم تازه‌ای نیست، تا یادمان می‌آید دست ستم و تطاول بر جان‌ها و زندگی‌های ما دراز بوده اما سخت‌جانی و ایستادگی هم رسم ما بوده است. خاطره نیمی از سال چراغی در دلمان روشن نگاه می‌دارد چون می‌دانیم که این مقاومت و سرزندگی و ایستادگی را پایانی نیست. داریم هم سرنوشتی‌مان را می‌فهمیم، به دل‌های یکدیگر راه یافته‌ایم، شادی و اندوه جمعی را در خیابان دیده‌ایم.
ما بازنشستگان آموختیم تا معیشت را با آزادی بخواهیم و دهلیز تاریک جداسری را با نور اتحاد درخشان کنیم.
ما بازنشستگان، با چشمانی پرامید و با همه‌ی بار سالیان به پای جان‌های جوان ایستاده‌ایم. ما تا پایان هم‌پیمان فرودستان می‌مانیم.
سال نو و نوروز و بهار را به یاد همه‌ی عزیزانی که دیگر نیستند، به یاد فرزندان زندانی‌مان و به یاد آزادیخواهان عدالتخواهی که در میان ما نیستند، سپری می‌کنیم.
بهاران خجسته باد!
۱۴۰۱/۱۲/۲۹
اتحاد بازنشستگان
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران: گرم‌ترین شادباش‌های نوروزی را برای ایرانیان در سراسر جهان آرزو می‌کنیم
بهار دل انگیز از راه می‌رسد و سال جدیدی با روزهای بهتر را نوید می‌دهد. بهار یعنی، سرزندگی و طراوت طبیعت و الهام نشاط در انسانها برای تلاش‌های روزافزون با هدف تامین رفاه و سعادت برای تمام مردم.
سالی که گذشت برای مردم ایران سالی پر از التهاب و اعتراض و شروع خیزش زن زندگی آزادی بود. اعتراضاتی با مضمون آزادی و برابری و حق خواهی.
امسال برای کارگران و بازنشستگان هم سال ویژه‌ای بود. به دنبال تورم افسار گسیخته ناشی از اجرای سیاست‌های نولیبرالی دولت، بالارفتن سبد معیشت حداقلی و خط فقر، و عدم افزایش حقوق و دستمزدها بر طبق قانون، بشدت طبقه کارگر و کارمندان، زحتمکشان و بازنشستگان و سایر اقشار مردم را تحت فشارهای طاقت‌فرسا قرار داد.
طبقه کارگر ایران که همچنان با ممنوعیت ایجاد تشکل‌های صنفی خود ازقبیل سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری مواجه است، مقاومت کرد و دولت را وادار به عقب‌نشینی کرد. قبول افزایش حداقل دستمزدها در سطح ۵۷ درصد و ۴۰ درصدتقریبی برای سایر سطوح واکنش ناگزیر دولت برای جلوگیری از طوفان اعتراضات سراسری کارگران بخش دولت بود.
در بخش قابل توجهی از نیروی کار کشور، یعنی کارمندان و بازنشستگان دولت که با افزایش ۱۰درصدی مواجه بودند متاسفانه تحرکات اعتراضی جدی به این افزایش حقیرانه مواجه نشد. یک بار دیگر ثابت شد که تا چه حد جای اتحادیه‌های کارمندان دولت خالی است و اتحاد کارکنان شریف بخش دولتی در غیاب تشکل‌های صنفی‌شان در مقابل سیاست‌های دولت‌ها دچار ضعف است.
در این میان حساب معلمان و فرهنگیان کشور اعم از شاغل و بازنشسته، در سایه تشکل‌های موجودشان که با تمام فشارها آنها را حفظ کرده‌اند از بقیه کارکنان دولت جدا است. معلمان و فرهنگیان در سال‌های گذشته در صف اول مبارزات صنفی حضور داشته و هم چنان سرفرازانه با تحمل سرکوب‌ها حضور دارند.
بازنشستگان اعم از تامین اجتماعی، کشوری و لشکری با عبور از چالش‌های سنگین مطالباتی در چند سال گذشته که همواره با فشارهای پلیس امنیت، اعم از بازداشت و حبس و اخراج و بیماری همراه بوده است، درغیاب تشکل‌های قانونی مانند اتحادیه‌های بازنشستگی، سرانجام به ایجاد آگاهی و جنبش مشهور به جنبش بازنشستگان نائل شده است.
تحمیل اجرای قانون همسان‌سازی حقوق بازنشستگان کشوری با کارکنان دولتی، و تحمیل متناسب سازی مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی به صندوق بازنشستگی و سازمان تامین اجتماعی، حاصل سال‌ها مبارزه جنبش بازنشستگان است.
تحمیل افزایش مستمری بازنشستگان برابر با مصوبات شورای عالی کار و به تبع آن، افزایش حقوق کارکنان و بازنشستگان دولت در میانه سال ۱۴۰۱ را باید بعنوان یکی از بزرگترین مبارزات بازنشستگان درمقابل دولتی تلقی کرد که فقط و فقط، مدافع طبقه سرمایه دارِ ایران است.
اکنون در آستانه سال جدید، طبقهٔ کارگر و کارکنان زحمتکش دولت در معرض تهدید جدیدی از طرف دولت حامی سرمایه‌داران و طبقه سرمایه‌دار قرار گرفته‌اند. از شواهد موجود چنین استنباط می‌شود که دولت، بار دیگر می‌خواهد سیاست‌های سرکوب دستمزدها و حقوق ها را درپیش بگیرد. دولت رییسی با استناد به بی‌معناترین توجهیات اقتصادی، قصد دارد مانع افزایش دستمزدها و حقوق‌ها برابر قانون شود. چنان که مشاهده شد دولت در بودجه سال آینده، افزایش حقوق‌ها را در سطح ۲۰ درصد درنظر گرفته است و مصصم است با اندکی افزایش آن را به دستمزدهای کارگران هم تسری دهد.
دولت رییسی با بودجه ضدکارگری و ضد زحمت‌کشانِ خود با اجرای سیاست‌های شوک درمانی و آزاد سازی قیمت‌ها که از نفرت انگیزترین بخش‌های اقتصاد نولیبرالی در جهان است، حذف کامل یارانه‌های دولتی حتی در مورد نان و دارو، همچنان بر اجرای سیاست‌های خانه خراب‌کن ضد کارگری خود مصمم است. اما بخوبی می‌داند که طبقه کارگر ایران با همراهی تمامی زحتمکشان حقوق‌بگیر دولت درمقابل تصمیمات و سیاست‌های ناکارآمد مقاومت خواهد کرد.
جنبش بازنشستگان در مسیر اعتلای خود از خواسته‌های قانونی عقب نمی‌نشیند. احضار و تهدید فعالان کارگری و بازنشستگان به بازداشت و حبس و زندان، تاثیری بر جنبش کارگری و بازنشستگی نخواهد داشت.
ما بار دیگر همراه با شادباش نوروزی به مردم ایران در آستانهٔ سال جدید، درودهای گرم خود را نثار کارگران و زحمت‌کشان و بازنشستگان ایران می‌کنیم و برای تمام مردم ایران، سال گشایش‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و معیشتی درسایه اتحاد و مبارزه برای حقوق قانونی آرزو می کنیم .
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران همه کارگران و زحمت‌کشان و بازنشستگان را به ایجاد تشکل‌های صنفی و ایجاد اتحاد و تداوم مبارزات صنفی و نهایتا همبستگی و اتحاد سراسری تا رسیدن به اهداف عالی طبقه کارگر و زحتمکشان ایران دعوت میکند.
نوروزتان خجسته
۲۹ اسفند ماه ۱۴۰۱
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
