چهارشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۳

چهارشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۳

نامه جمعی از زنان زندانی سیاسی از اوین: «تغییرات اقلیمی؛ هشداری برای فرزندان ایران»

زنان زندانی ضمن یادآوری شرایط اقلیمی تحت خطر ایران، شش مطالبه جهت حفاظت از محیط ‎زیست و مقابله با خطراتی که به واسطه تغییرات اقلیمی آینده کشور را تهدید می‌کند، مطرح کرده‌اند. آنان از همگان خواسته‌اند از این مطالبات حمایت کرده و به «جنبش اقلیمی» در جهان بپیوندند.

نامه‌ای به صورت اختصاصی از جناب جمعی از زنان زندانی سیاسی-عقیدتی زندان اوین به دست زمانه رسیده است که نویسندگان در آن ضمن ابراز نگرانی عمیق از شرایط اقلیمی و محیط‌زیستی در ایران، با طرح شش خواسته محوری، از همه ایرانیان خواسته‌اند که در راستای تحقق آنها برای آینده بهتر، کوشا باشند:

محیط‌زیست یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های بشر بوده و جنبش‌های بسیاری حول آن به‌عنوان یک چالش عمده جهانی شکل گرفته است. «جنبش اقلیمی» در سراسر جهان یکی از تأثیرگذارترین و فراگیرترین جنبش‌های اخیر بوده و ارتباط تنگانگی با ابعاد مختلف زیست انسان یافته است.

بر اساس شواهد غیرقابل انکار، تغییرات اقلیمی در نتیجه فعالیت‌های انسان به وجود آمده است؛ بنابراین باور داریم که حفظ محیط‌زیست نه فقط برای کشور عزیزمان بلکه برای جهان امری حیاتی است و نمی‌توان و نباید آن را نادیده انگاشت. انتشار گازهای گلخانه‌ای (دی‌اکسید کربن، متان و…) ناشی از سوخت‌های فسیلی (از جمله نفت و گاز) و تخریب زیست‌بوم‌های طبیعی سبب تغییرات بی‌سابقه اقلیمی و گرمایشی زمین شده است. این امر تأثیرات مخرب گسترده‌ای بر زندگی انسان‌ها، جانوران و گیاهان دارد. شرایط چنان خطرناک است که حیات بر روی سیاره زمین را در مقیاسی باورنکردنی درمعرض تغییرات مخرب و غیرقابل کنترل قرار داده است.

اکنون همه ما در موقعیت حساسی قرار داریم، زیرا از طرفی دهه پیش‌رو سال‌هایی سرنوشت‌ساز برای اطلاح مسیر جهانی خوواهد بود که در شرایط کنونی به سوی فاجعه اقلیمی پیش می‌رود و از طرف دیگر جمهوری اسلامی ایران در حال مشورت و تصمیم‌گیری مهمی درباره سهم کشورمان در جلوگیری و یا تشدید این بحران است. با توجه به گزارش اخیر کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی به تاریخ سه‌شنبه دوم اسفند ۱۴۰۱ در صحن مجلس و سخنان سلاجقه رئیس سازمان محیط‌زیست که در همایش ملی دیپلماسی زیست‌محیطی مورخ هفتم اسفند ۱۴۰۱ عضویت ایران در موافقت‌نامه اقلیمی پاریس پس از تأخیر طولانی هفت‌ساله و تدوین برنامه جدید مشارکت لی ایران در حال بررسی است.

با توجه به این رخدادهای مهم وظیفه خود می‌دانیم که دغدغه‌ جدی خود نسبت به مسئله تغییرات اقلیمی و حقوق نسل‌های آینده برای زندگی در جهانی امن و سالم را با شما در میان بگذاریک و نسبت به روندی که آینده کشور و حیات بر روی کره زمین را تهدید می‌کند اظهار نگرانی کنیم.

متاسفانه باید اذعان کرد که ایران با قرار گرفتن در مقام ششم جهانی، نه تنها از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای است بلکه هم‌زمان یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها نسبت به اثرات منفی تغییرات اقلیمی نیز است و انتشار دی‌اکسید کربن در ایران ۶۷۸ میلیون تُن در سال است که به تنهایی با مجموعه همین میزان گاز گلخانه‌ای که در کشورهای فرانسه، بریتانیا، سوئد، نروژ و سوئیس تولید می‌شود، برابری می‌کند. هم‌زمان ایران مستعد خشک‎‌سالی، کم‌آبی، ریزگرد، توفان‌های گردوغبار، سیل‌های ناگهانی و سایر رویدادهای آب‌وهوایی شدیدی است که به دلیل تغییرات اقلیمی در حال تشدید است و اثرات مخربی بر کشاورزی، اقتصاد، تامین آب آشامیدنی، سلامت و غیره دارند.

موافقت‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ در بیست و یکمین نشست اعضای (COP21) در پاریس ذیل چهارچوب عهدنامه سازمان ملل برای مقابله با تغییرات اقلیمی (UNFCCC) تصویب شد و طی آن ۱۹۵ کشور جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران متعهد شدند که تا پایان سال ۲۱۰۰ میلادی گرمایش زمین را به ۲ درجه سانتی‌گراد محدود نمایند و برای محدود کردن آن تا مرز ۱.۵ درجه تلاش کنند. این اقدام به معنای کاهش ۴۵% گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ نسبت به ۲۰۱۰ و به صفر رساندن آن تا ۲۰۵۰* است. ایران در آوریل ۲۰۱۶ این توافق‌نامه را امضا کرده اما هنوز به تصویب مجلس نرسانده و به همین جهت عضویت خود را رسمی نکرده است.**

تا این لحظه فرصت‌های زیادی از دست رفته است و جامعه جهانی به نحوی موثر از بروز فاجعه جلوگیری نکرده است، اما در سال‌های اخیر کشورهای بسیاری تحت فشار مطالبات «جنبش اقلیمی» تعهدات جدی‌تری به عهده گرفته‌اند. در این میان جمهوری اسلامی ایران نه تنها به تعهدات ضروری عمل نکرده، بلکه ممکناست از تعهداتن محدود قلی خود نیز عقب‌نشینی کند تا به توسعه صنایع آلاینده نفت و گاز و پتروشیمی با همتان روال گذشته ادامه دهد. به جای کاهش کازهای گلخانه‌ای اکنون ما حتی شاهد آن هستیم که مرکز دفن زباله «آرادکوه» در جنوب تهران به تنهایی یه یکی از سه منشأ بزرگ گاز متان در جهان یعنی دومین گاز خطرناک گلخانه‌ای و مسبب ۳۰% گرمایش زمین تبدیل شده است، که با تولید ۸۵۰۰ کیلوگرم متان در ساعت سبب مشاهده ابری از این گاز به وسعت ۴.۸ کیلومتر مربع در جنوب پایتخت شده است.

ما زنان زندانی سیاسی ئ عقیدتی زندان این و فعالان اجتماعی، محیط‌زیستی و سیاسی عرصه‌های مختلف و مادران و مادربزرگ‌های نسل بعد نسبت به آینده کشور و فرزندانمان قویاً ابراز نگرانی می‌کنیم. ما به رغم تنگناها و مشکلات نفس‌گیر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و… که بر زندگی همه ما سایه افکنده، خواستار عزم راسخ ملی جهت دستیابی به اهداف موافقت‌نامه پاریس و تعهدات حدی و اقدامات مقتضی هستیم. ما از همه هم‌وطنان عزیزمان می‌خواهیم که با درک عمیق‌تری از اضطرار وضع موجود به مسئله حیاتی تغییرات اقلیمی توجه و آن را بخش مهمی از مطالبات خود نظر بگیرند.

با پیوستن به جنیش جهانی اقلیمی می‌توانیم به جای آنکه پاره‌ای از مشکل باشیم بخشی از راه‌حل بشویم.

در همین راستا اقدامات زیر را در ایران ضروری و ممکن می‌دانیم. همه این موارد با در نظر گرفتن عدالت اجتماعی و اقلیمی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و با مشارکت مردمی به‌خصوص زنان، جوانان، جوامع محلی و اقلیت‌های بومی محقق خواهد شد:

۱- گذار از سوخت‌های فسیلی و حرکت به سوی استفاده از ظرفیت‌های کشور در زمینه انرژی تجدیدپذیر (خورشیدی و بادی)

۲- حفاظت و احیای زیست‌بوم‌های جاذب دی‌اکسید کرین (جنگل‌ها، تالاب‌ها، آبسنگ‌های مرجانی خلیج فارس و…) و تنوع زیستی که ضامن سلامت آنهاست.

۳- گذار به اقتصاد کم کربن و توسعه تاب‌آور

۴- گاهش آلودگی و افزایش بهره‌وری و انرژی و گاهش هدر رفت گاز طبیعی و انرژی در فرایند تولید و استفاده از فناوری پاک

۵- کاهش خطر رویدادهای شدید آب‌وهوایی با مدیریت سوانج، حفاظت از زیست‌بوم‌ها و…

۶- اقدامات اساسی جهت سازی‌پذیری (Adaptation) نسبت به اثرات غیرقابل اجتناب تغییرات اقلیمی در صنایع کشاورزی، مدیریت یک‌پارچه آب و غیره

برای همه فرزندان سربلند ایران و به یاد پیروزها که از طبیعت سالم بی‌بهره ماندده‌اند.

امضاکنندگان:

نرگس محمدی، سپیده قلیان، ناهید تقوی، فریبا کمال‌آبادی، مریم حاج‌حسینی، ویدا ربانی، فائزه هاشمی، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، مهوش ثابت، زهرا زهتابچی، فاطمه متنی، سارا احمدی، رها عسکری‌زاده، نوشین جعفری، هستی امیری، نرگس ظریفیان، ژیلا مکوندی، مژگان اینانلو و عسل محمدی.

جهت پیوستن به جمع حامیان و امضاکنندگان به سایت دادخواست بروید.

پانوشت‌ها:

*- در موافقت‌نامه پاریس کشورها به شکل داوطلبانه سهم خود را جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مشخص می‌کنند که به آن برنامه مشارکت ملی (NDC) گفته می‌شود. ایران از زمان امضای این توافق اعلان داشته که انتشار گازهای گلخانه‌ای‌اش را به میزان ۴% تا سال ۲۰۳۰ یعنی ۱۴۰۸ در مقایسه با سال ۱۳۸۸ کاهش خواهد داد و در صورت برداشته شدن تحریم‌های اقتصادی، انتقال فناوری پاک و کرین و غیره، قادر خواهد بود این میزان را تا ۱.۸% افزایش دهد که هنوز به مرحله اجرا در میانده است.

**- هم‌اکنون دمای زمین دست‌کم ۱.۱ درجه نسبت به دوران پیشاصنعتی افزایش یافته و در صورتی که اقداماتی فوری صورت نگیرد، احتمال رسیدن به گرمایش ۲.۴ درجه تا ۶.۵ درجه سانتی‌گراد تا پایان قرن حاضر وجود دارد، شرایطی که انسان تاکنون تجربه نکرده است.

https://akhbar-rooz.com/?p=198712 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
Manoochehr Nabian
Manoochehr Nabian
11 ماه قبل

درود به جمعِ شما؛ زنانِ مبارزِ زندانی سیاسی _ عقیدتی ی « زندانِ مخوفِ اِوین» و فعالانِ اجتماعی، محیطِ زیستی و سیاسی ی عرصه های مختلفِ… ایران!. انتشارِ نامهء جمعیِ « تغییراتِ اقلیمی، هشداری برای فرزندانِ ایرانِ» شما، زنانِ آزاده و فرهیختگانِ مبارز دلیرِ دربند ، موجبِ خُرسندی و پشتیبانی است. پیام عمومی تان چنین است که « با همبستگی ملی و باپیوستن به جنبش جهانی اقلیمی، این نامه اعلانِ فراخوانی است ملی خطاب به هموطنانِ داخل (و پشتیبانی ایرانیانِِ برون مرزی!؟ ) و اجراء اقداماتِ ششگانهء نامبرده، در متنِ نامه را در ایران ضروری و ممکن می دانید.» و افزون بر این تاکید می شود که « همه این موارد با در نظر گرفتن عدالتِ اجتماعی و اقلیمی وحمایت از اقشارِ آسیب‌پذیر و با مشارکتِ مردمی بخصوص زنان، جوانان، جوامعِ محلی و اقلیت های بومی محقق خواهد شد.» این نامه؛ ارزشیابی ی سنجیدهء بسیار پُراهمیت، هشداردهنده‌ و مسئولیت بَرانگیزی است به تمامی هم میهنان و ازسوی دیگر، و بویژه یک‌راست به حاکمین و مسئولان و مجریانِ قانون و رهبری کشور مربوط است. و فقط و فقط اینان مُکلف باجراء و اداره‌ی اُموراتِ بهزیستی و تندرستی همگانیِ حفظِ سلامتِ و آبادانیِ زیست محیطیِ اند تا با مدیریتی دقیق _ مدرن، مترقی، مطمئن، استراتژیک _ در سراسرِ سرزمینِ ایران اقدام نمایند. پاسداریِ و پاکیزگی ی : هوا، آب، خاک، زدودنِ آلنده های مختلفِی که موجدِ تولیدِ گازهای گلخانه ای اند و نیز کاهش و کنترلِ دمای زمین و اجرا و تحققِ مستمر این اهدافِ بُنیادینِ ملی و بین‌المللی ، برای « نجاتِ زمین و نجاتِ جانِ کلیهء جانداران» ضروری و لازم‌الاجراست.!!!می دانیم که، آموزش، تبلیغ، ترویج پیوسته عمومی وسایلِ گوناگون ازیک سو و از طرف دیگر بخصوص آموزش علمی، اساسی ( نظری و تجربی) از دبستان تا دورهء راهنمایی تحصیلی، مبنایی است. اگر توانایی وقدرتِ کارایی و تغییر، تحول، دگرگونی سازندگی انسان به میزانِ دانش، تجربه، مهارت ومعلوماتِ او بستگی دارد، پس هم بایست آموزش وپرورش واطلاع رسانی وآگاهینیدن _ دانشِ علمی_ خودآگاهی در میانِ نوجوانان، جوانان،درجامعه منظم رواج داشته باشد. با چنین مجموعه میلیاردی انسان های آگاه و با همبستگی ملی و بین‌المللی _ سالیانِ متمادی، تاآینده وزمان های نامعلوم!!!؟ برای نجاتِ کره زمین، برای حفظِ بقاء ونجاتِ جانِ انسان و تداومِ هستی تمامی ی جانداران، می توان و بایستی، این سرمایه داران و ثروتمندانِ فوقالعاده مقتدر، هیولای های تبهکار و جهانخواران تولید کنندگانِ و صادرکنندگان اسلحه‌های مرگبارِ جنگ افروز_ این آمرین وعاملینِ تخریب، چپاول، ویرانی تباهی ی_ کرهء زمین و سلامتِ محیطِ زیست، تهدیدکنندگانِ اصلی حیاتِ جانِ موجوداتِ زنده و طبیعت… را به چالش طلبید. این است آنتی تز وچارهء مبارزه در برابر کلان سرمایه داران خون آشام و متجاوز. شصت سالی است که صدها و هزارها گروها، انجمن ها وسازمان ها، احزاب، مؤسسات، تشکیلات های گوناگون _خُرد وکلان_ Green Peas، مدافانِ جانِ حیوانات و حوش، جنبشُ دانش آموزان: « Friday’s for Futures » و… سازمان ملل متد، برگذارکنندگانِ کنفرانس های جهانی جهتِ سازماندهی پذیرشِ تعهدو همکاری، سرمایه گذاری برای « کاهشِ گازهای گلخانه‌ای و کاهشِ گرمایشِ زمن» و فعالانِ _ Oxfamx _ در جهان به شیوه های متنوع و با تشکل های گوناگونی که برای « نجاتِ کره زمین، حفظِ سلامتِ محیطِ زیست،آبِ آشامیدن، خشکسالی و…» و علیه جهانی شدن سرمایه داری، مدافانِ جنبشِ صلح و مخالفانِ جنگ، مُبارزانِ علیه فقر و گرسنگی تهیه مواد خوراکی ومبارزانِ منعِ اعدام و… باید همچنان مبارزه ادامه بیابد، پیکاری بسیار زیاد دشوار و سنگینی در پیش است و بازدهی هم فراوان ناچیز به‌چشم می‌خورد.!!! آیا چاره ای دگر در پیش موجود است؟! زندانی سیاسی آزاد بایدگردد. پیروز باد مبارزاتِ رهایبخشِ « زن، زندگی، آزادی» برای؛ دموکراسی، عدالتِ اجتماعی، برابری و سوسیالیسم.

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x