تنها توانگران
زمامدارِ جهان ا‌ند،
با ارتشِ مزدوران‌شان به هیأتِ قدیس،
صف کشیده در جُبّه‌هایِ رنگ رنگ
با عصایِ مرصّع و زُنّار‌هایِ منگوله دار
همه پاسدارِ سُلطه‌یِ بیداد.
اینان،
ز بدوِ توطئه در ضمیرِ کسان تخمِ خرافه کاشتند
زیرا معرفت را
به عزمِ تسخیر
سِلاحی مخرّب تر از زهرِ بلاهت نیافتند:
رُعب از حضورِ دائمِ ذوالقدرِ قادری موهوم
که شک به چون و چرایی‌اش معصیتی گران بود،
و عِقابِ نفیِ قدرت‌اش عذابِ عظیمِ جهنم…
***
و انسانکِ مفلوک
تا هنوز
دریوزه گرِ اجری‌ست در گولِ آخرت؛
و از آغازِ بلوغتِ نارس
تا دمِ گور،
در کشاکشِ این باورِ کور
به فضاحتِ بیگاری تن می‌‌سپرد
و یگانه‌یِ حیات را
به باد می‌‌دهد.
**********
تیبوران- ۱۲ آپریل ۲۰۲۳
