جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

برای محمد حبیبی

ضیا نبوی: یک بار از محمد حبیبی پرسیدم که در زندان وقتِ فکر کردن به آزادی آن را چطور تصور می کردی؟ به خودت می گفتی آزاد بشوم که چه کنم؟ گفت آزادی رو با کار و فعالیت جمعی تخیل می کردم.

حقیقت این است که محمد حبیبی از معدود چهره‌های شناخته شده در سیاست ایران است که درکش از سیاست و اساساً مسئله‌ی زیستن مبتنی بر ساختن جمع و “ما” است. در ۵ سال اخیر ۴ بار بازداشت شده و هر بار که بازداشت شد بخاطر کار جمعی و فعالیت تشکیلاتی‌اش بوده و هر بار که آزاد شد در اسرع وقت به کار جمعی بازگشته است. دستکم از نظر من موثرترین فعال مدنی است که شناخته‌ام و بیش از هر فعال دیگری در عرصه عمومی چیزی را تولید کرده که می‌توان بر آن سیاست حقیقی نام نهاد سیاستی که پیوند عمیقی با امر اجتماعی دارد و با مطالبه گری تشکل‌یابی و کار جمعی همراه شده است.

اینکه یک چنین فهمی از سیاست، تا بدین حد مهجور است اصلاً چیز عجیبی نیست. نه رسانه‌های جریان اصلی اپوزسیون علاقه‌ای به چنین سیاستی دارند، نه محمد حبیبی. غالب فعالین عرصه عمومی، حوصله، توان، بینش و یا حتی تواضع پرداختن مستمر و بی هیاهوی به چنین سیاستی را در خود می‌بینند این نکته اما حداقل مانع از ین تصریح نمی‌شود که بگوییم آینده سیاسی ما اگر که با امیدی توام باشد در پیوند با چنین کنشگران و چنین فهمی از سیاست است.

برگرفته از اینستاگرام نویسنده

https://akhbar-rooz.com/?p=200148 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x