از نهم آذرماه ۱۴۰۱ که اولین حملات شیمیایی به مدارس و خوابگاه های دانشجویی آغاز شد، پنج ماه میگذرد. این اقدامات تروریستی علیه دختران جوان کشور، بدون اراده قدرتمندی در حکومت نمی توانست تداوم یابد. حتی پس از آن که خامنه ای رهبر رژیم این اقدامات را جنایتکارانه خواند و خواهان توقف آن شد، این حملات در سال جدید با قدرت و وسعت بیشتری ادامه یافته است. به نظر می رسد که دیگر حتی سخنان و دستورات رهبر رژیم نیز “فصل الخطاب” تلقی نمی شود و نیروهای سیاسی پیش برندۀ و تداوم دهندۀ این سیاست آنچنان قدرتمند و پر نفوذ هستند که دستورات خامنه ای را نیز نادیده می گیرند. رهبران حکومت اسلامی نیز به نظر می رسد که برای جلوگیری از گسترش اختلافات درونی، این اقدامات را با همراهی دنبال می کنند و هیچ اقدامی برای متوقف کردن آن به عمل نمی آورند ، زیرا به وحدت درونی خود در شرایط تعرض گسترده توده های مردم بیش از هر چیز دیگر اهمیت می دهند.
تداوم اقدامات جنایتکارانه علیه دختران جوان کشور و مسموم سازی های سازمانیافته و رذیلانه، نشان از جنگ قدرتی درحاکمیت می دهد که عوارض آن دامن دختران جوان کشور و خانواده هایشان را گرفته است. این سیاست در کنار تمرکز بر مبارزه با آزادپوشان و بستن بازارها و رستوران ها و مراکز گردشگری به جرم حضور زنان “بدحجاب” ، از جنگ قدرتی خبر می دهد که قدرت تصمیم گیری و واکنش مناسب موقعیت حکومت را نیز از آنها گرفته است و وضعیت رژیم را شکننده تر می کند. آنچه در شرایط کنونی بیش از پیش روشن شده ، این است که جناح هارتر حکومت، یا بخش فاشیستی آن که مرید افکار مصباح یزدی ، یعنی ایمن الظواهری شیعه، هست، از قدرت و توان عملیاتی بیشتری برخوردار شده و تلاش دارد تمامی عرصه های قدرت را در دست بگیرد و در کنار طالبان افغانستان، حکومت اسلامی با اتکا کامل به شریعت محض را در ایران تثبیت کند.
سرنوشت جنگ قدرت در میان جناح های رژیم هر چه باشد، آنچه به مردم کشور مربوط می شود، تداوم حملات شیمیائی زنجیره ای و مسموم سازی های سریالی دختران دانش آموز است. این اقدامات جناتیکارانه نه تنها بر روح و روان این نونهالان کشور تاثیرات بسیار سوئی خواهد گذاشت بلکه سلامت آنها را نیز به خطر خواهد انداخت. توجه کنیم که بخش اعظم این دختران جوان که تحت تاثیر آسیب های جسمی و روحی خطرناکی قرار می گیرند، مادران آینده این کشور هستند. این سیاست جنایت کارانه نه تنها زندگی امروز دختران جوان و خانواده هایشان را به قصد انتقام گیری هدف گرفته ، بلکه زندگی نسل های آینده را نیز مورد حمله قرار داده است .
در برابر این جنایات سازمانیافته نمی توان و نباید سکوت کرد. روشن است که بدون واکنش جمعی، همگانی و سراسری نمی توان این موج اقدامات فاشیستی را متوقف ساخت . شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور با انتشار اعلامیه ای«خواستار تشکیل هر چه سریعتر کمیته های مستقل و مردمی حفاظت از مدارس به ابتکار والدین در ارتباط با معلمان و دانش آموزان» شده است. روشن است که باید از این درخواست با قاطعیت حمایت کرد . اما در کنار آن باید موج گسترده ای از اعتراضات در ایران و جهان را نیز سازمان داد تا بتوان به این توحش سازمانیافته پایان داد و درد و رنج عظیم دختران جوان کشور و ترس و وحشت آن ها را از میان برد.
حملات شیمیائی سازمانیافته در کنار تعرض سیتماتیک به زنان آزادپوش کشور، دو بازوی سرکوبگرانه حاکمیت برای مقابله با جنبش شکوهمند «زن، زندگی، آزادی» است. برای در هم شکستن این بازوهای سرکوب، باید بیشترین نیرو را به میدان آورد. در هر جا که حملات شیمیائی صورت می گیرد می توان از مردم خواست تا با تجمع در محل و حمایت از والدین و دانش آموزان و معلمان شریف، اعتراض خود را بیان کنند. دانش آموزان پسر مدارس و دبیرستان های همجوار می توانند در صورت بروز این جنایات، با تعطیل کلاس ها به کمک خواهران خود بشتابند. بر همه نیروها و شخصیت های نامدارعرصه فرهنگ، هنر و ورزش است که نسبت به این جنایات بی تفاوت نباشند و به این حملات غیرانسانی اعتراض کنند. تشکل های دمکراتیک و مدنی خارج از کشور و سازمان ها و احزاب سیاسی می توانند و باید نسبت به این جنایات موضع گرفته و افکار عمومی جهان را علیه این اقدامات ضدانسانی حکومت اسلامی آگاه کرده و از این طریق فشار بر حکومت اسلامی را افزایش دهند. نمی توان و نباید در برابر این جنایت سازمانیافته حکومتی سکوت کرد. زندگی دختران جوان کشور و آینده نسل های بعدی مردم ما با خطرات جدی روبروست.
یازدهم اردیبهشت روز جهانی طبقه کارگر و دوازدهم اردیبهشت روز معلم فرصت های بی همتائی است که درپشتیبانی از اعتصابات هزاران نفر از کارگران شاغل در بیش از صد شرکت پیمانکاری پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمی، پالایشگاه‌ها، معادن و صنایع فولاد در سراسر ایران، والدین، دانش آموزان دختر و پسر و معلمان می توانند قدرت جنبش همبسته اعتراضی برای رهائی را به صحنه بیاورند.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
حزب کمونیست ایران
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)جمعه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ برابر با ۲۸ آوریل
