جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

۱۶ آذر روز دانشجو روز مبارزه با ستمگران!

۱۶ آذر در شرایطی فرا می رسد که مردم ایران درگیریکی از حادترین  و سرنوشت ساز ترین مبارزات تاریخ خود هستند. مبارزه ای که در راس آن زنان و جوانان قرار دارند. دانشجویان نیز از جوانان تشکیل شده و بخش عظیمی از دانشجویان را زنان تشکیل می دهند.هر روز شاهد ابتکارات و خلاقیت دانشجویان در دانشگاه های مختلف برای شعله ور تر کردن آتش قیام انقلابی هستیم. در این دوره خیزش انقلابی، بسیاری از باید ها و خط قرمز های تعیین شده ضد زن جمهوری اسلامی توسط دانشجویان زن و مرد زیر پا گذاشته شد و به فضای مبارزاتی و انقلابی نه تنها در دانشگاه ها بلکه در کل جامعه دمید.

۱۶ آذر روزی تاریخی برای مبارزه است و نه تنها برای مبارزه علیه جمهوری اسلامی بلکه برای مبارزه علیه همه ستمگران واستثمارگران گوناگون. ۱۶ آذر سمبل مبارزه علیه ارتجاع و امپریالیسم است. در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ بعد از کودتای آمریکایی شاه ودر اعتراض به سفر نیکسون معاون رئیس جمهوری آمریکا بود که دانشجویان به پا خاستند و علیه شاه و اربابان آمریکایی اش که قرار بود بساط شان را برای سلطه بر ایران پهن کنند به مبارزه پرداختند و در نتیجه حمله سرکوبگران جنایتکار شاه به دانشگاه سه دانشجوی مبارز شریعت رضوی ، قندچی و بزرگنیا کشته شدند. خون این دانشجویان که برای استقلال و رهایی برزمین دانشگاه جاری شد ،نهال جنبش دانشجویی را آن چنان آبیاری کرد که علیرغم سرکوب های وحشیانه در زمان  شاه و در دوران جمهوری اسلامی و علیرغم افت های موقت اما در بزنگاه های تاریخی نقش مهم خود را ایفاء کرده است.

جنبش دانشجویی در دوران انقلاب ۵۷ یکی از سنگرهای پیشرو انقلاب بود و تلاش کرد تا از انقلاب واقعی مردم در مقابل فرصت طلبان و مرتجعین اسلامی که در صدد مصادره انقلاب مردم بودند بایستد. زمانیکه این مرتجعین به پراکندن افکارارتجاعی اسلامی مشغول بودند و در تلاش فراگیر کردن حکومت اسلامی بودند، در دانشگاه، دانشجویان مبارز و انقلابی با شعارهایی هم چون «کارگر قهرمان، رهبر زحمت کشان ، درود خلق ایران بر تو باد» تلاش داشتند جو دانشگاه و جامعه را تغییر دهند. اما فضای آن دوره جامعه و توهم نسبت به حکومت اسلامی امکان تاثیر و غلبه بر جو حاکم را ناممکن ساخت.جمهوری اسلامی که از دانشگاه وحشت به خود راه داده بود و خمینی همه مصائب را از چشم دانشگاه می دید از همان ابتدا درصدد سرکوب دانشجویان مبارز بر آمد  و طرح ارتجاعی “انقلاب فرهنگی” را پیش گذاشت.

«انقلاب فرهنگی» کذایی که در اوج بیا و بروی جمهور ی اسلامی و با توافق و اتحاد همه جناح های مرتجع آن صورت گرفت قرار بود به اصطلاح به تربیت نسل هایی از دانشجویان مکتبی بپردازد و به این طریق از رشد دوباره جنبش دانشجویی جلو گیری کند. به همین دلیل بگیر و ببندها و مستقر کردن حراست و بازداشت و زندانی کردن دانشجویان مبارز و  محروم کردن بسیاری شان  از تحصیل از جمله تحرکات ارتجاعی جمهوری اسلامی بود که برای «پاک سازی» دانشگاه ها از دانشجویان و استادان مبارز انجام گرفت. بدون شک این تحرکات ارتجاعی و پس از دوره ای وجود دارودسته های طرفدار «اصلاح طلبان» حکومتی بر جو دانشگاه ها تاثیر گذاشت، اما این تاثیرات موقت و گذرا بود.

جنبش دانشجویی در هیچ کجای دنیا و در هیچ مقطع تاریخی نتوانسته در دنیایی کاملا منفصل و جدا از جامعه ای که زندگی می کند وجود داشته باشد. جنبش دانشجویی ایران از ۱۶ آذر ۳۲ به بعد پیوسته توانسته نقشه پیشروی خود را باز یابد. امااین نقش پیشرو در محدوده های معینی که شرایط سیاسی و اجتماعی برای آن تعیین کرده است، قرار می گیرد.حداقل ۳ دهه برای مردم زمان برد تا بتواند خود را از محدودیت های سیاسی – اجتماعی که بی ارتباط با تعصبات دینی- مذهبی و اعتقادی و انتخاب بین بد و بدتر در جامعه نبود، رها کند.

در چنین روند و تحولی جنبش دانشجویی هم نقش محوری خود را بازی کرده است. مبارزات دانشجویی سال ۷۹ اگر چه در چارچوب و چنبره اصلاح طلبان بود اما جزو اولین مبارزات جدی از جانب مردم و وارد آوردن ضربه کاری به مشروعیت رژیم بود. بعد از آن جنبش دانشجویی جان بیشتری گرفت و تفکرات دموکراتیک و رادیکال و چپ قدرت بیشتری در آن یافت به همین دلیل در آستانه خیزش سال ۸۸ ، رژیم با حمله به کوی دانشگاه و ضرب و شتم وحشیانه دانشجویان تلاش کرد تا نقش دانشجویان را در خیزشی که درحال شکلگیری بود محدود کند.

بدنبال آن بود که جمهوری اسلامی تلاش کرد تا با بازداشت و آزار و اذیت  دانشجویان فعال و محرومیت از ادامه تحصیل جلوی پیشروی ونزج یابی جنبش دانشجویی را بگیرد اما نتوانست چنین کند. در خیزش دی ماه ۹۶ این جنبش دانشجویی بود که شعارکلیدی و تعیین تکلیف با کل رژیم جمهوری اسلامی را پیش گذاشت و به سرعت فراگیر شد:«اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا».

بدون شک از آن زمان جنبش دانشجویی و فعالان آن بیش از پیش تحت فشار و اذیت و آزار های دستگاههای سرکوب رژیم هم چون حراست، وزارت اطلاعات و سپاه قرار داشته است تا از رشد دوباره این جنبش جلوگیری کنند. اگر چه به نظر می رسید که جنبش دانشجویی در چند سال اخیر ساکت و خاموش است، اما آتش زیر خاکستربود. آخر مگر می توان جلوی رویش و رشد گل ها و جوانه زدن های آنانرا هنگامی که بر روی یک زمین حاصل خیز قرار گرفته اند را گرفت.

جنبش دانشجویی با خیزش انقلابی اخیر بعد از مرگ بی رحمانه ژینا امینی زن جوان کرد توسط گشت ارشاد در شهریورماه امسال دوباره خروشید و نقش محوری خود را از سر گرفت و خیال خام خنثی کردن جنبش دانشجویی را در هم شکست.
جنبش دانشجویی نه تنها خروشید بلکه نقش محوری و کلیدی را در خیزش کنونی بازی کرد. بیش از صد دانشگاه در سراسر ایران به خیزش و صدای رهایی طلبانه مردم پاسخ مثبت دادند و آن را در اوج نگاه داشتند. با نیروهای بسیجی  که مسلح به سلاح های گرم و سرد بودند درگیر شدند و مبارزات شجاعانه ای را در صحن دانشگاه ها به پیش بردند و می برند. بیش از هزار دانشجو بازداشت شدند، تعدادی توسط آدمکشان به قتل رسیدند و از وضعیت بسیاری از دانشجویان اطلاعی در دست نیست، اما مبارزات ادامه دارد و ۱۶ آذر این سال تاریخی در مبارزات انقلابی را با اعتصاب و به سر کلاس نرفتن و انجام خلاقیت ها و ابتکارات گوناگون  برپا می کنند. اعتصاب و مبارزات دانشجویان نه تنها برای آزادی رفقای دانشجوی بازداشت شده و برای از بین بردن جدا سازی های جنسیتی ارتجاعی و زن ستیز در دانشگاه هاست بلکه بخصوص در خدمت و تقویت خیزش انقلابی برای سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی است. ۱۶ آذر را با مبارزات پرشور خود و پیوستن به مبارزات خیزش انقلابی گرامی بداریم

جمعی از کمونیست های انقلابی – ایران

https://akhbar-rooz.com/?p=183707 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x