هیئت تحریریه رسانه‌های اتحادیه آزاد کارگران ایران: وزیر کار در پاسخ به خبرنگار صداوسیما که از او میپرسد: ” آیا با این حقوق کارگری میتوان زندگی کرد؟” دست‌هایش که در دوران جوانی و نوجوانی بخاطر بیل زدن “تاول” زده بودند را نشان میدهد و میگوید: ” زندگی با حقوق کارگری سخت است اما با قناعت می‌شود زندگی کرد”. به این میگویند شارلاتانیسمی که در پشت مظلوم‌نمایی خود را پنهان میکند! (لطفا ویدیو کلیپ ضمیمه را ببینید).
تورم و گرانی بیداد میکند. کارشناسان از ورود نرخ تورم به مرحله “خطرناک” سخن میگویند. رشد تورم در سال‌های اخیر باعث شده تا بسیاری از کارشناسان از نزدیک شدن تورم به مرزهای “تورم ونزوئلایی” که در آنجا حتی چاپ اسکناس را مقرون به صرفه نمی‌دانستند، هشدار دهند. در چنین اوضاع و احوال فلاکت‌بار اقتصادی شورای عالی کار، این بازیچه دست دولت و کارفرمایان، مصوبه دستمزد پنج میلیون و ۳۰۷ هزار تومانی؛ دستمزدی چندین برابر زیر خط فقر را تصویب میکند. بدون حتی یک لحظه اندیشیدن هم میتوان فهمید که این میزان از دستمزد برای کارگران در مقابل رقم واقعی هزینه‌های معیشت خانوار که به بالای ۳۰ میلیون تومان در ماه رسیده است، نه حکم تداوم زندگی بلکه حکمِ تشدید فقر و فلاکت و مرگ است.
“اعضای کارگری شورایعالی کار”، این نمایندگان نهادهای دست‌ساز حکومتی، حالا که دیگر نمیتوانند این تورم کنترل ناپذیر را انکار کنند و از ترسِ عروج موج جدیدی از اعتراضات کارگری و جهت سوار شدن بر آن خواهان لغو “مصوبه دستمزد” و خواهان اصلاح آن شده‌اند. آنها ادعا میکنند که افزایش ۲۷ درصدی دستمزد ۱۴۰۲ تنها به “شرط مهار و کنترل تورم مصوب شده است”. باید به این عالیجنابان گفت دست از دروغ گویی و حقه بازی بردارید! شما با چه معیاری فکر میکردید که در سال جاری تورم قابل کنترل شدن است که تن به چنین خفت و خواری دادید! مگر شما روزنامه‌های حکومتی خودتان را نمیخوانید که در آن کارشناسان اقتصادی خبر از ورود نرخ تورم به مرحله “خطرناک” و احتمال تورم سه رقمی درسال جاری را میدهند.
دولت و کارفرمایان اما در ادامه سیاست سرکوب دستمزد کارگران و در تکرار آنچه که قبل از مصوبه دستمزد گفته بودند اعلام میکنند که قصد اصلاح و یا تغییر دستمزد را ندارند. وزیر کار با گستاخی هرچه تمامتر اعلام میکنند که: “فعلاً اصلاح دستمزد ۱۴۰۲ در دستور کار قرار ندارد” و نماینده کارفرمایان میگوید: “اصلاح رقم دستمزد، حاصل ذهنیت افراد است و اصلا تغییر دستمزد را در برنامه نداریم”. پیام وزیر کار و نماینده کارفرمایان به کارگران روشن است! اوضاع همین است که هست! از دولت و کارفرمایان انتظار برآورده شدن مطالبات خود را نداشته باشید! پس مثل خانواده آقای وزیر کار “کم توقع” باشید و “قناعت” کنید. بعبارت دیگر بسوزید و بسازید!
کارگران و دیگر اقشار محروم و ستمکش جامعه، اما، در طی سالها تجربه روزانه‌شان با این حقه بازی‌ها و سیاست‌های چپاولگرانه حاکمان و همچنین تلاشهای نهادهای دست نشانده حکومتی جهت به بیراه کشاندن مبارزاتشان آشنایی دارند.
دیگر باید بر همگان روشن شده باشد که هرگونه مطالبه‌گری و خواست بهبود اوضاع توسط حکومت به بن‌بست رسیده است و تنها راه برای بهبود اوضاع ایجاد تغییراتی بنیادین در ساختار سیاسی کشور است.
از اینرو تنها با اتحاد بین کارگران، معلمان، پرستاران، کارمندان و تمامی مزدبگیران جامعه و با دست بردن به اعتصابات و اعتراضات گسترده در تمامی کارخانجات و مراکز صنعتی و تولیدی بزرگ و کلیدی و پیوند آن با جنبش عظیم و تحول‌خواهانه‌ی مردمی است که میتوان مناسبات حاکمیتی موجود را در هم شکست و تغییر داد و در پس آن با اِعمال اراده‌ی مستقیم کارگران، شرایطی برای بهبود اوضاع معیشتی منطبق با نیازهای انسان قرن بیست و یکم ایجاد نمود.
[به قمار خانه رفتم، همه پاکباز دیدم///// چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی] (فخرالدین عراقی)