راجر واترز، خواننده، آهنگساز و عضو اسبق گروه اسطوره‌ای پینک فلوید در روزهای ۳ و ۴ مه کنسرت‌هایی را در استادیوم آکور آرنا پاریس اجرا کرد. دیدگاه‌های او بویژه در حمایت از فلسطینیان باعث شده که عده ای او به یهودی ستیزی متهم کنند. پیشتر نیز مقامات فرانکفورت آلمان برای لغو کنسرت وی با این ادعا که او «یکی از شناخته‌شده‌ترین افراد ضد یهود در جهان» است، تلاش کرده بودند.
به گزارش یورو نیوز، وکلای آقای واترز موضوع برگزاری کنسرت در فرانکفورت را به دادگاه بردند و در روز ۲۵ آوریل موفق شدند به نفع این ستاره موسیقی راک حکم بگیرند. در نتیجه او قرار است در روز ۲۸ مه در این شهر کنسرت اجرا کند.
راجر واترز در آغاز کنسرت پاریس خود گفت: «من محکوم به ضدیهودی بودن نشدم. من هیچ‌گاه ضد یهود نبودم و قرار است ۲۸ مه در فرانکفورت کنسرت اجرا کنم.»
آقای واترز سپس با لحنی تند افزود: «سر جایتان بشینید. نمایش اکنون آغاز می‌شود. اگر پینک‌فلوید را دوست دارید اما نمی‌خواهید اجازه دهید من درگیر سیاست شوم، گورتان را گم کنید و به بار بروید.»
کنسرت با آهنگ Comfortably Numb اثر دیوید گیلمور از آلبوم دیوار آغاز می‌شود. هم‌زمان با این آهنگ روی نمایشگرهای عظیم صحنه کنسرت ویدیویی از یک ویرانشهر نمادین و مدرن به تصویر در می‌آید. کمی بعد‌تر آهنگ The Powers that Be از K.A.O.S دومین آلبوم انفرادی راجر واترز نواخته می‌شود و همراه آن تصاویری از سرکوب اعتراضات اخیر ایران به نمایش در می‌آید. این تصاویر به نمایش اسامی با عنوان «قربانیان بی‌عدالتی» ختم می‌شود. این اسامی ازمهسا امینی، آنه فرانک گرفته و شیرین ابوعاقله تمام نمایشگر را اشغال کرده و در پایینشان مکان، جرم و مجازات نقش بسته است. برای آنه فرانک، دختر نوجوان یهودی که به دست نیروهای نظامی آلمان نازی کشته شد، مکان: برگن-بلسن آلمان، جرم: یهودی بودن و مجازات: مرگ ذکر شده. همچنین برای مهسا امینی، مکان: تهران، جرم: زن بودن و مجازات: مرگ عنوان شده است.
در متن این ترانه می‌آید: «قدرت‌ها تهدید و حیله را می‌پسندند. قدرت‌ها ترس و نفرت را دوست دارند. آن‌ها مرگ و شکوه را می‌ستایند. قدرت‌ها عاشق داستان‌های خوب هستند. تو بهتر است فرار کنی. فرار کن و به خانه برو.»
پس از این آهنگ تصاویر رئیس جمهورهای آمریکا از رونالد ریگان به بعد روی صفحه نمایش ظاهر می‌شود. تصاویر آن‌ها با فیلتری قرمز به نمایش درآمده و روی تصویرشان عبارت «جنایتکار جنگی» حک شده است.
پس از این آهنگ راجر واترز به مردم می‌گوید: «خیلی خوشحالم که پس از مدت‌ها به پاریس آمده‌ام. عاشق مناظره با کسانی هستم که لزوما با من هم عقیده نیستند، این خیلی فرانسوی است. اقلا از اواخر قرن هجدهم.»
سپس بخش مربوط به آثار پینک فلوید با آهنگ Have a Cigar آغاز می‌شود. در این بخش تصاویری از اعضای پینک فلوید بر صفحه نمایش ظاهر می‌شود. در هیچ‌کدام از تصاویر اثری از دیوید گیلمور، عضو اصلی، خواننده، گیتاریست و آهنگساز گروه از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۱۴ نیست. این موضوع سابقه‌ای طولانی دارد و به مشاجره قدیمی بین این دو هنرمند تکرارناپذیر موسیقی راک پیشرو باز می‌گردد.
در این بخش از کنسرت قطعات Wish You Were Here و Shine On You Crazy Diamond به یاد سید برت، غضو پیشین گروه که پس از سال‌ها اعتیاد در سال ۲۰۰۶ درگذشت اجرا شده و خاطراتی از او بر نمایشگرها نوشته می‌شود.
سپس به عنوان آهنگ پایانی بخش اول کنسرت، قطعه Sheep از آلبوم Animal که ملهم از مزرعه حیوانات جورج اورول است نواخته می‌شود. همراه با این آهنگ پیام‌هایی در حمایت از حق سقط جنین در آمریکا و در ستایش ایستادگی در برابر نژادپرستی، سرمایه‌داری و نظامی‌گری به تصویر در می‌آید.
در بخش دوم کنسرت راجر واترز به بازنوازی قطعات آلبوم دیوار پینک فلوید ادامه می‌دهد و همراه با آن‌ها پیام‌هایی در حمایت از آزادی جولیان آسانژ، مدیر وبسایت افشاگر ویکی لیکس و همچنین احترام به حقوق فلسطینیان بر نمایشگرها به تصویر در می‌آیند.
کمی بعد پس از آن‌که گروه چند ترک از آلبوم Final Cut را اجرا می‌کند، مردم فریاد «ماکرون، استعفا» سر می‌دهند. البته که در نگاه اول این دو هیچ ربط مشخصی به هم ندارند. اما به هرحال راجر واترز آلبوم مذبور را «ضد جنگ» می‌داند.
این هنرمند کنسرت پاریس را با ادای احترام به کامیلا همسرش، جان واترز برادرش که سال گذشته درگذشت و باب دیلن، خواننده و آهنگساز بزرگ آمریکایی به پایان رساند.
