یکی از اولین نمایش‌های تبلیغاتی دولت نازی در روز ۱۰ ماه مه ۱۹۳۳ برگزار شد. صحنه‌گردان نمایش به هنگام کتاب‌سوزان که در ۱۸ دانشگاه سازماندهی شده بود، نه هیتلر، بلکه گوبلز[۱] بود. گزارش‌هایی در برنامه »اخبار هفته«، در سینما‌ها و رادیو پخش شد. در یکی از اطلاعیه‌ها می‌خوانیم:»روح خبیث هم‌زمان در تمام دانشگاه‌ها اعدام خواهد شد. و رادیو آلمان جزئیات عملیات را بین ساعت ۱۱ تا ۱۲ شب(…) پخش خواهد کرد«. در این اطلاعیه آگاهانه به کتاب‌سوزان دیگری اشاره می‌شود[۲]. در جشن وارتبورگ(۱۸۱۷) دستور‌های پلیس پروس و بسته کاغذی که نام چند نویسنده بر آن بود، سوزانده شدند. در معرفی برنامه رادیویی تاکید می‌شود:»و امروز آن‌ها بار دیگر در مقابل دادگاه قراردارند و جوان آلمانی بار دیگر آتش نابود کننده را شعله‌ور می‌کند«. حقوق‌دان و نویسنده یهودی آلفرد کانتوروویچ که سال ۱۹۳۳ به فرانسه گریخت، کتاب‌سوزان را »موعد بربریت« نامید.
بهترین‌های ادبیات آلمان
کتاب‌هایی که در این روز سوزانده شدند، بهترین‌های ادبیات آلمان بودند. توماس مان، هاینریش مان، کلاوس مان، کورت توخولسکی، هاینریش هاینه و آنا زگرس. همچنین آثاری از نویسندگان خارجی. به‌طور نمونه ارنست همینگوی، یاروسلاو هاسک و آلکساندرا کولونتای. بسیاری از نویسندگان به خارج از آلمان گریختند و از تبعید به نوشتن علیه فاشیسم ادامه دادند[۳]. اسکار‌ماریا گراف در ماه مه ۱۹۳۳ به‌طور اتفاقی در وین بود. او از طریق روزنامه بورزن بلات مطلع شد که جز یکی از کتاب‌های او »ما زندانی هستیم«، کتاب‌های دیگر او ممنوع نشده‌اند. او در نامه سرگشاده که در روزنامه کارگری وین چاپ شد، به این امر اعتراض کرد و در مقاله‌ای با عنوان »مرا هم بسوزانید!« نوشت:»پس از یک‌عمر زندگی و نویسندگی حق من است که بخواهم کتاب‌های من به شعله‌های پاک آتش سپرده شود و به دست‌های خونین و مغزها‌ی پوسیده باندهای جانی‌های قهوه‌ای پوش نیافتد!«.
گوبلز شخصا در میدان اپرای برلین که امروز میدان ببل نام دارد، با سخنان خود بر شعله‌های آتش هیزم انباشته شده که کتاب‌ها در آن می‌سوختند، می‌دمید. او در روز ۱۳ مارس به عنوان »وزیر تبلیغات و اطلاع‌رسانی« منصوب شد. در تبلیغات حزب نازی پیش از ۱۹۳۳ روزنامه‌نگاران و نویسندگان یهودی و چپ به کرات به‌عنوان کارگزاران به اصطلاح سقوط آلمان معرفی می‌شدند.
اریش کستنر به همراه یکی از دوستانش ناظر این وقایع وحشتناک بود. او در مقاله‌ای در سال ۱۹۴۷ نوشت:»آن شب برای ما خفه‌کننده بود. به همین‌سادگی می‌شد ادبیات را نابود کرد. آیا شرارت و حماقت توانست با این اعمال خشن و فرومایه فاتحانه جشن بگیرد؟ آیا به همین سادگی روح اندیشه تسلیم شد؟«.
»علیه روح غیرآلمانی«
کتاب‌سوزان عمدتاً توسط تشکیلات دانشجویان آلمانی(Dst) و اتحادیه دانشجویان نازی سازماندهی شده بود. دانشجویان دانشگاه‌ها طی اطلاعیه‌ای در روز ۶ آوریل به شرکت در این برنامه فراخوانده شدند. »عملیات در روز ۱۲ آوریل با اعلان عمومی ۱۲ تز علیه روح غیرآلمانی آغاز می‌شود و با گردهمایی روز ۱۰ ماه مه در تمام محل‌های دانشگاهی پایان می‌یابد. این اقدامات تا آن روز مدام تشدید شده و با تمام ابزار تبلیغاتی مانند رادیو، آگهی‌دیواری، اطلاعیه و مقاله‌های ویژه در نشریه‌های دانشجویی همراه خواهد بود«. صحنه‌آرایی از ابتدای امر روشن بود. ۱۲ تز را پاول اشمیت تنظیم کرده بود که می‌بایستی به تقلید از ۱۲ تنز مارتین لوتر علناً اعلان شوند. این تزها خواهان پالایش زبان آلمانی و اخراج دانشجویان و استادان یهودی بود. پاول اشمیت پس از ۱۹۴۵ با نام پاول کاررل موفقیت‌های شغلی کسب کرد. او در نشریه‌هایی مانند تسایت و اشپیگل مقاله می‌نوشت و سال‌ها مشاور بنگاه انتشاراتی آکسل‌ـ‌اشپرینگر بود و مشاورت خصوصی و مسؤلیت امنیتی اشپرینگر را برعهده داشت. از روز ۲۶ آوریل ۱۹۳۳ دانشجویان و نیروهای اس آ[۴] در جستجوی ادبیات نامطلوب به تفتیش کتاب‌خانه‌ها و کتابفروشی‌ها پرداختند. آن‌ها لیست کتاب‌هایی‌که باید توقیف می‌شد در اختیار داشتند. اگرچه ۱۰ ماه مه اوج کتاب‌سوزان بود، پس از آن نیز ادامه داشت. آخرین آن‌ها روز ۲۱ ماه ژوئن در شهر دارمشتات به‌وقوع پیوست.
در خارج از آلمان علیه این کتاب‌سوزاندن‌ها اعتراض‌هایی صورت گرفت. در نیویورک بنابر اخبار روزنامه‌ها صدها هزار نفر در مارشی علیه »موعد بربریت« شرکت کردند. در هلند رادیو هیلورسوم گزیده‌هایی از کتاب‌های سوزانده شده را پخش کرد. ۱۰ ماه مه سال‌ها است که روز یاد‌آوری اهمیت آزادی عقیده است.
نویسنده: یانگا کروگر
منبع:
https://antifa.vvn-bda.de/2023/04/29/stichtag-der-barbarei/
[۱] پاول یوزف گوبلز یکی از مهره‌های کلیدی فاشیسم هیتلری بود. او با اختیار داشتن وزارت تبلیغات و امکانات رسانه‌ای نقش عمده‌ای در سرکوب شهروندان یهودی و دگراندیش داشت. پس از ورود ارتش سرخ به برلین در روز اول ماه مه ۱۹۴۵ خود کشی کرد.
[۲] اشاره‌ای است به جشن دانشجویان ناسیونالیست در تاریخ ۱۸ اکتبر ۱۸۱۷ در قلعه وارتبورگ استان تورینگن آلمان که در جریان آن دانشجویان با شعار »شرف، آزادی، میهن« تعدادی از کتاب‌های مخالف‌های خود را به طور سمبلیک سوزاندند.
هاینریش هاینه شاعر آزادی‌خواه آلمانی سال ۱۸۲۰ در این باره نوشت:»این تنها یک پیش‌درآمد بود. جایی‌که کتاب‌ها سوزانده می‌شوند، در نهایت انسان‌ها را هم می‌سوزانند«
[۳] آنا زگرس، توماس مان، برتولت برشت، اشتفان هایم، هاینریش مان، پتر وایس،……..
[۴] سازمان شبه نظامی حزب نازی که سال ۱۹۲۱ در جمهوری وایمار تشکیل شد و نقش پررنگی در سرکوب نیروهای مخالف فاشیسم و به قدرت رسیدن هیتلر داشت.
در سال ۱۹۳۳ هیتلر و کنگره صهیونیستهای المان قرارداد تاریخی هاوارا را امضا نمودند و براساس این قرارداد هیتلر مقدمات انتقال صهیونیستهای المان و قوم برگوزیده به فلسطین را فراهم آورد و نطفه اجرایی و چگونگی تشکیل جمعیتی اسراییل بسته شد .
به پاس گرامیداشت قرارداد تاریخی هاوارا دولت المان نازی سکه ای به ضرب رسانید که در یک سوی آن صلیب شکسته و در سوی دیگر ستاره داوود منقش شده بود .
حزب نازی پس از امضای این قرارداد میلیونها یهودی متفکر نابغه موسیقیدان و یا فقیر غیر صهیونیست سرتاسر اروپا را قتل عام نمود تا زمینه تاسیس اسراییل را فراهم نماید .
بنیانگذاران موساد بنابر اسناد منتشره توسط هاارتص و دیگر نشریات اسراییل همگی افسران نازی و گشتاپو بودند .
هیتلر و حزب نازی عامل مستقیم صهیونیسم جهانی بودند که اروپا را از وجود اندیشمندان و یهودیان غیر صهیونیست پاک نمودند به گونه ای که علوم انسانی در هر رشته ای در اروپا برای همیشه عقیم و نازا گردید
هیتلر پادشاه اسراییل است .