امروز صدمین سال تولد هنری کیسینجر است. این واقعیت که به جای اینکه در زندان باشد تولد او را جشن گرفته اند بیان کننده این است که او بخشی از یک مسئله بسیار بزرگتر است – و آن مسئله امپراتوری جهانی آمریکاست.
مرحوم آنتونی بوردین در سال ۲۰۰۱ نوشت۱ «اگر سفری به کامبوج کرده باشید، هرگز نمی توانید تمایل خود را به کتک زدن کیسینجر تا دم مرگ با دست های خالی متوقف کنید.»
علیرغم اینکه در طی چندین دهه احتمالا خیلی ها این تمایل را داشته اند، کیسینجر هنوز در کنار ماست. امروز صدمین سال تولد اوست. و هنوز با او مثل یک دولتمرد پیر محترم رفتار می شود. این نوع رفتار آنچه را که ما احتیاج داریم در مورد امپراتوری جهانی آمریکا بدانیم به ما می گوید.
حداقل او به ورزش علاقه دارد
تمام هفته قدردانی و سپاسگزاری به سوی دکتر کیسینجر جاری بود. در “سی ان ان”، مخبر امور خارجی دیوید آلدرمن۲ با اشتیاق اعلام می کند که “در صد سالگی، هنری کیسینجر هنوز به ما درس “جهان بینی Weltanschaunng” می دهد. (در اینجا جهان بینی یعنی “درک عمیقی از اینکه جهان چگونه کار می کند.) در وب سایت کمیته بین المللی المپیک، رئیس کمیته توماس باخ۳ کیسینجر را یک “دولتمرد بزرگ” و “یک نابغه سیاسی” خطاب می کند که مدت طولانی با المپیک رابطه داشته است.
ولی هیچ کدام از آنها برایشان مهم نبود که اشاره ای به جنایات گوناگون او کرده باشند.
به عنوان مشاور امنیت ملی ریچارد نیکسون (و بعد وزیر امور خارجه آمریکا، پستی را که بدون ترک شغل امنیت ملی اش به عهده گرفت) کیسینجر شخصا عملیات بمبارانی۴ که ۱۵۰۰۰۰ غیر نظامی را در کامبوج به قتل رساند به عهده گرفت. و در میان وحشیگری های دیگری که او در آن دست داشت، سرنگون کردن سالوادور آلنده۵ بود، رئیس جمهوری که به طور دموکراتیک انتخاب شده بود. کیسینجر به طور آشکار گفت۶ که او دلیلی نمی بیند «که چرا ما باید با بی تفاوتی شاهد این باشیم که کشوری به علت بی مسئولیتی مردمش کمونیست شود.»
تردیدی بر صحت مدارک این جنایت ها وجود ندارد. همه مدارک در دست عموم است. پس چرا “دکتر کیسینجر” هرگز درون زندان را ندیده است؟
زشت ترین واقعیت در مورد هنری کیسینجر این است که او یک هیولای منحصر به فرد نیست. او نماینده غیر عادی و رک گوی سیستم هیولایی هژمونی جهانی آمریکاست.
کیسینجر و نیکسون
نیکسون آنقدر عمر نکرد که شاهد صد سالگی خودش باشد. او در سال ۱۹۹۴، در ۸۱ سالگی فوت کرد. اما تولد صد سالگی این رئیس جمهور بدنام در سال ۲۰۱۳ جشن گرفته شد. کیسینجر در آن رویداد صحبت کرد، و اظهاراتش۷ را با این شادباش در یادبود نیکسون (نوشیدن با یاد نیکسون) خاتمه داد: یک «میهن پرست، رئیس جمهور، و، در صدر آن، صلح ساز.»
این درست است که نیکسون در پی تشنج زدایی واقع بینانه با رقبای ابرقدرت آمریکا (چین و شوروی) بود. اما وقتی که من کلیپ شادباش نیکسون به عنوان یک “صلح ساز” را دیدم، تنها چیزی که به فکرم رسید بخش کوچکی از مکالمه۸ ۱۹۷۰ بین کیسینجر و معاون او الکساندر هیگ بود که در آن کیسینجر دستورالعمل های نیکسون را برای بمباران کامبوج رله می کرد. کیسینجر می دانست که برخی از اعضای دولت ممکن بود که در مورد گسترش جنگ به یک کشور بی طرف تردید داشته باشند، اما او با صراحت گفت که فرمانده کل قوا در مورد آن بسیار جدی است.
کیسینجر: دوم، او یک کمپین بمباران همه جانبه در کامبوج می خواهد. و چیز دیگری نمی خواهد بشنود. یک دستور است، باید انجام شود. هر چیزی که پرواز می کند هرچه که حرکت می کند. فهمیدید؟
هیگ: (کاملا واضح نبود ولی اینطور شنیده می شد که او در حاشیه می خندد.)
چند سال بعد از بمباران کامبوج، نیکسون و کیسینجر اعتبارنامه “صلح ساز” خود را به رخ همه می کشیدند، البته پس از چندین سال تشدید خونریزی در ویتنام، لائوس و کامبوج و تسلیم شدن در مقابل فشارها و امضای (اجباری) قرار داد صلح. شاید وقتی که او به یاد صدمین سالگرد تولد رئیس اش شادباش می گفت این دستاوردی بود که کیسینجر با چنان علاقه و هیجانی آن را به یاد می آورد.
اگر علت هیجان کیسینجر این بود، او خود را به فراموشی زده بود که او و نیکسون در نهایت قراردادی را که امضا کردند همان قراردادی بود که در طول مذاکرات صلح به آن دائما لگد میزدند، درحالیکه همزمان به جنگ هم دامن می زدند. در واقع، حتی قبل از اینکه نیکسون در کاخ سفید باشد، او مشغول خرابکاری مذاکرات صلح پاریس سلف خود لیندون جانسون بود – نمایندگان ویتنام جنوبی را تشویق می کرد که چوب لای چرخ مذاکرات بگذارند به این امید که وقتی او وارد کاخ سفید شود به قرارداد بهتری دست یابد.
تا اینجا کسی اینها را انکار نمی کند. اما بحث هایی در مورد نقشی که دکتر کیسینجر بازی کرد وجود دارد. در برنامه بزرگداشت “سی ان ان” از کیسینجر، دیوید اندلمن از او با این استدلال دفاع کرد «بعضی ها پیشنهاد کرده اند که کیسینجر بود که در پی آهسته کردن فرایند صلح در خلال کمپین انتخاباتی نیکسون بود،» شواهد از نوارهای صوتی اچ. آر. هالدمن به عنوان همدست اصلی در”برهم زدن” مذاکرات حکایت می کند. ولی حتی اندلمن قبول می کند که دکتر کیسینجر «امکان دارد که اطلاعاتی در مورد تفکرات جانسون به تیم انتخاباتی نیکسون داده باشد.»
ولی احتمالا این نکته کوچکی در مورد یک “دولتمرد مهمی” می باشد که دوست دارد از کلماتی مثل جهان بینی Weltanschaunng استفاده کند.
یک داستان مستمر
وقتی که کنگره آمریکا طرح استیضاح نیکسون به خاطر فساد و کارشکنی در اجرای عدالت به صحن کنگره آورد، نماینده حزب دموکرات جان کانیرز پیشنهاد کرد که بمباران غیر قانونی کامبوج به آن اضافه شود – که البته در ابتدا از مردم آمریکا پنهان نگه داشته شده بود. این پیشنهاد با ۲۶ رای مخالف و ۱۲ رای موافق شکست خورد. همانطور که کانیرز بعدا در مقاله ای۹ در همان سال به آن اشاره کرده بود، علت رد این پیشنهاد در کنگره این بود که مطرح کردن موضوع جنایات جنگی در جنوب شرقی آسیا “دولت قبلی آمریکا” و شکست کنگره در کنترل قدرت جنگ افروزی رئیس جمهور را به زیر سوال می برد.
بعد از اینکه که نیکسون از ریاست جمهوری استعفا داد، کیسینجر باقی ماند، و به نقش دوگانه کاملا غیر عادی اش به عنوان مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه جانشین نیکسون یعنی جرالد فورد ادامه داد. و از آن زمان تا به حال، همه روسای جمهور آمریکا از فورد تا جو بایدن (دموکرات ها و جمهوریخواهان) در مقاطعی از دکتر “ک” دعوت کرده اند که در مورد موضوعات جنگ و دیپلماسی با او مشورت کنند.
برخی از آن ملاقات ها حتی احتمالا به کیسینجر فرصتی داده است که با دوستان قدیمی اش دوباره ارتباط برقرار کند. و آن هیولایی که در حاشیه نوار صوتی وقتی که کسینجر دستورالعمل های نیکسون را در مورد بمباران غیر نظامیان کامبوج رله می کرد به آرامی می خندید، الکساندر هیگ، به عنوان فرمانده ستاد فرماندهی اروپایی آمریکا و فرمانده عالی متحدین اروپا در بیشتر دوران ریاست جمهوری جیمی کارتر خدمت کرد. و در نهایت رونالد ریگان او را وزیر امور خارجه آمریکا کرد.
فقط یک کیسینجر وجود ندارد
به طرز عجیبی، کیسینجر به کاخ سفید جو بایدن نرفته است، حداقل هنوز نرفته است. دوست دارم اینطور تصور کنم که رئیس جمهور فعلی از تاریخ طولانی درگیری های قابل پیگرد قانونی جنایت علیه بشریت کیسینجر آشفته شده است. اما گذشته بایدن روایت متفاوتی را ارائه می دهد.
آیا فکر می کنید که کشتار غیرنظامیان در کامبوج به وسیله کیسینجر جو بایدن را پریشان کند؟ سناتور بایدن وقتی که از حمله ۲۰۰۳ آمریکا به عراق حمایت کرد، مسئله ای با بمباران های “شوک و هراس” عراق نداشت.
آیا فکر می کنید که نقشه های کودتا بر علیه چپگراهای منتخب در آمریکای لاتین به وسیله کیسینجر بایدن را پریشان کند؟ وقتی که رئیس جمهور وقت آمریکا اوباما و وزیر امور خارجه اش هیلاری کلینتون از کودتا بر علیه رئیس جمهور هندوراس مانوئل زلایا حمایت کردند، صدای اعتراض بایدن به عنوان معاون رئیس جمهور آمریکا در نیامد.
و حالا که صحبت از هیلاری کلینتون است، باید به یاد داشته باشیم که به عنوان نامزد انتخاباتی ۲۰۱۶ او رابطه اش را با هنری کیسینجر با صدای بلند انتشار داد (کیسینجر را یک دوست و مشاور مورد اعتماد خطاب کرد). در جواب هیلاری کلینتون وقتی که رقیب دموکرات او برنی سندرز۱۰ سرنوشت سالوادور آلنده را مطرح کرد، عکس العمل کلینتون و مجری برنامه را می توان اینطور خلاصه کرد، “سالوادور کی؟”
کیسینجر هرگز شراکت اش را در نقض آشکار قوانین آمریکا و قوانین بین المللی که تعداد انبوهی از مردم بیگناه را کشته است پنهان نمی کند. این واقعیت که او به عنوان یک فرد آزاد به صد سالگی عمر خود رسیده است یک اشتباه نظری نیست بلکه نشانه یک آسیب شناسی عمیق تری است.
سالها پیش از آنکه هنری کیسینجر وارد صحنه شود، تمایل آمریکا برای زیر پا گذاشتن قوانین جهانی (ترور افراد، کشتار روستاییان، عزل منتخبین چپگرا و غیره) در چگونگی مدیریت حوزه های نفوذ بخشی از ساختار فکری آمریکا شده بود.
اینطور نیست که مثلا دوایت آیزنهاور، وقتی که در سال ۱۹۵۴ تصمیم گرفت برای منافع کمپانی یونایتد فروت دولت گواتمالا را سرنگون کند۱۱، به مشورت هنری کیسینجر احتیاج داشت ( که در آن مقطع کیسینجر در حال تکمیل تحصیلات دانشگاهی اش بود). و یا اینکه کلینتون وقتی که وزیر امور خارجه بود در بحران هندوراس به مشورت با دکتر “ک” سالخورده در مورد اینکه چطور آن را مدیریت کند، نیازی داشت.
وقتی که بالاخره دکتر کیسینجر فوت کند من یقینا قطره اشکی برای او نخواهم ریخت. و اگر قبل از مرگش روزی درون زندان را ببیند از ته دل خوشحال (و البته شوکه) می شوم. اما نباید خود را اینطور فریب دهیم که مثلا او یک مورد استثنایی است. اداره یک امپراتوری جهانی برای چندین دهه، زمین زدن رقبای ژئوپلتیک، انقلاب های دهقانی، قیام مردم کشورهای تحت اشغال، و رای “نامناسب مردم” در کشورهای وابسته، بدون در اختیار داشتن تعداد زیادی از کارکنان ماشین امپراتوری که مثل کیسینجر فکر کنند امکان پذیر نیست.
گستاخی دکتر “ک” در مورد جنایت هایش ممکن است که بیانگر ذهنیت اهریمنی او باشد. اما وقتی که موضوع تمایلات بنیانی او در بی اعتنایی به محظورات اخلاقی و قانونی در تحمیل خواسته آمریکا به جهان باشد، کیسینجر مرزی نمی شناسد.
منبع: https://jacobin.com/2023/05/henry-kissinger-100th-birthday-us-foreign-policy
نویسنده: بن بورگیس مقاله نویس ژاکوبین و استاد مدعو فلسفه در دانشگاه راتگرز، آمریکا است.
Notes
۲. https://edition.cnn.com/2023/05/23/opinions/henry-kissinger-100-birthday-legacy-andelman/index.html
https://www.salon.com/2016/02/13/the_10_most_ghoulish_quotes_of_henry_kissingers_monstrous_partner/
۷. https://www.youtube.com/watch?v=b0pzoAcpOuA
۸. https://nsarchive2.gwu.edu/NSAEBB/NSAEBB123/3%20%20Kissinger%20telcon%20with%20Haig.pdf
۹. https://www.jstor.org/stable/41065758
۱۰. https://www.youtube.com/watch?v=fCjQbTEuoDU
۱۱. https://www.lrb.co.uk/podcasts-and-videos/podcasts/the-lrb-podcast/the-guatemalan-coup
