این روزها کارشناسان بهداشت و درمان در مورد کروناویروس به مردم پیشنهاد میکنند از خانه خارج نشوند. اما برای اکثریت خانوارها چنین چیزی ممکن نیست.
بسیاری از مردم که برای تامین زندگی خود ناچار از فروش نیروی کار یا عرضه کالاها و خدمات روزانه هستند ، یک اضطراب و فشارمعیشتی نومیدکننده ای را تجربه میکنند. درنتیجه بی اعتناء به این توصیه های بدون پشتوانه، با هر درجه از ریسک، سراغ محل کسب درآمدهای یومیه خود میروند تا بتوانند زنده بمانند. در جامعه ای که چتر حمایتی اقتصادی برای خانوارها وجود ندارد، بیکاری برابرست با مرگ تدریجی توام با رنج وسختی.
جمعیت بزرگی شامل دستفروشان، رانندگان شهری و برون شهری ، مغازه دارانی که کالاها یا خدماتشان در بازار، نیازهای روزانه مردم نیست، کودکان کار و خیابان، کارگران ساختمانی، مشاغل پراکنده ای که به تبع فعالیتهای روزانه بازار، و در حاشیه یک شرایط نرمال میتواند وجود داشته باشد ، همگی دچار رکود و بیکاری یا کم کاری شده و تامین معیشت روزانه شان با مخاطرات جدی روبرو میگردد.این اقشار نمیتوانند خانه نشین شوند. بقایشان به هر قیمتی در گرو تلاش مستمر هر روزه ست.
ترس از مرگ احتمالی ناشی از ویروس کرونا که بالقوه ست مانع ازفشار گرسنگی و ادامه حیات که بالفعل ست ، نمیشود.
از طرفی میلیونها مزدبگیری که معیشتشان توسط سرمایه و کارفرما به گروگان گرفته شده، با حضور اجباری در محیط های کار بدون تمهیدات و الزامات
پیشگیرانه، مجبور به ادامه کار روزمره خود شده و نمیتوانند تا رفع خطر و شرایط ایمن، خانه نشین شوند.
چه باید کرد؟
با توجه به تصاحب و اختیار حکومت به ثروت،امکانات ، ظرفیت ها و زیرساخت های جامعه و مخصوصا” با عنایت به اینکه برای منفعت های سیاسی-اقتصادی با پنهانکاریها وقصور، ایجاد و گسترش این شرایط را موجب شده است، موظف ست که در شرایط قرنطینه خانگی توصیه شده ، سبد معیشتی مناسب و مکفی را در اختیار شهروندان جامعه قرار داده و بموازات آن با آزاد کردن زندانیان و تعطیلی کلیه مراکز تجمع و همچنین ایجاد امن ترین شرایط بهداشتی و پیشگیرانه با وسائل و تجهیزات کافی برای کارکنانی که ناچار از حضور در محیط کارشان هستند، اقدام فوری را اعمال کند.
بدینوسیله تمامی کارکنانی که به شرایط محیط کار خود مطمئن نیستند و ذره ای سلامتی خودرا در مخاطره میبینند، حق دارند بی قید و شرط از ادامه کار در چنین محیط هائی اجتناب کنند.
حکومت همچنین موظف ست سایر اقدامات اجتماعی در مقیاس کشوری را با تکیه به دانش علمی و کارشناسی و تجربیات و ارتباطات جهانی، برای تامین سلامت شهروندان جامعه، مسئولانه اعمال کند.
شورای بازنشستگان ایران
۹ اسفند ۱۳۹۸
