زنانی از جنس فریاد قد برافراشتند و دستهای ناهید شیربیشه و مادر کتابدار ، در دست مادرانی از چهار دهه خون خواهی نهاده شد. از مادرانخاوران تا مادر سعیدزینالی و شهنازاکملی تا مادر پویابختیاری, فریاد زدند نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم
امسال هشت مارس روز جهانی زن در حالی فرا میرسد که جامعه ایران فصل تازه ای از مبارزات چهل ساله خود را با مناسبات حاکم رقم میزند.
مناسباتی که بعد از چهل سال ظلم و تبعیض و سرکوب و کشتار در برابر مطالبات شفاف جنبش زنان و دیگر جنبشهای مبارزاتی قرار میگیرد و به سرکوب گسترده ی فعالین در تمام عرصه ها و همچنین مقابله همه جانبه با فعالین زنان پرداخته و با احکام زندان تلاش میکند هر صدای حق خواهی را خاموش کند.
کم نبودند زنانی که تنها به جرم خواست زیست برابر ، زندگیشان به تباهی کشیده شد. زنانی که می خواهند انسان شمرده شوند و از مناسبات ضد زن حاکم که حتی در زندان به شکنجه های جنسیتی مبادرت میکند ، به فغان آمده اند.
دختر جوانی که تنها جرمش تلاش برای راه یافتن به استادیوم ورزشی است و با احکام ظالمانه زندان مواجه میشود و با سپردن جانش به دست شعله های آتش سحر را فریاد میزند و دخترآبی میشود. شعله هایی که شراره های آن در آبان زبانه میکشد و اینبار آتش را به جان حاکمانی می اندازد که با تکیه بر نابودی زندگی مردم ، ثروت های نجومی اندوخته و قدرتهای مافیایی ساخته اند. رویارویی مردم ایران در جنگی نابرابر با دستهایی پر از فریاد در برابر بیرحمانی که گلوله را نثار زندگی کردند و چشمهای پرفروغ نیکتااسفندانی دختر چهارده ساله را به نگاه ندا آقاسلطان و ریحانه جباری و هزاران زنی که در این سالیان به دست جور حاکم کشته شدند، پیوند زدند. و پویا ها ، آمنه ها ، محسن ها و …
نیزار ماهشهر و خیابانهای قلعه حسن خان تا شهریار و شیراز ….. را جاودانه ساختند.
اینبار زنانی از جنس فریاد قد برافراشتند و دستهای ناهید شیربیشه و مادر کتابدار ، در دست مادرانی از چهار دهه خون خواهی نهاده شد.
از مادرانخاوران تا مادر سعیدزینالی و شهنازاکملی تا مادر پویابختیاری
فریاد زدند نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم.
درحالی هشت مارس خونین امسال را سپری می کنیم که کشتار بیرحمانه کودکان و زنان و مردان بیگناه در سقوط هواپیما ، توسط موشک های حاکمان که زندگی ۱۷۶نفر را در آسمان به آتش کشیدند و جامعه بشری را در شوک هولناکی قرار داده است.
همچنین در سایه بی مسئولیتی حاکمان و بی ارزش شمردن جان انسانها در حال حاضر شاهد رواج گسترده بیماری خطرناک کرونا در جامعه ایران هستیم و میرود تا به فاجعه انسانی دیگری بدل شود و در برابر چشمهایمان شاهد جان باختن عزیزانمان باشیم و هیچ کس پاسخگوی وضعیت موجود نمی باشد در حالیکه سیاستهای حاکم باعث کشته شدن انسانهایی میشود که حق سلامت و رفاه داشته و به دلیل نبود شرایط استاندارد و نبود امکانات بهداشتی رایگان جانشان را از دست می دهند. و برای جلوگیری از گسترش عواقب مرگبار بیماری کرونا خواهان تعطیلی تمامی مراکز تجمع و گشوده شدن درب زندانها و آزادی و مرخصی زندانیان تا بعد از شرایط بحرانی هستیم.
از همین رو “ندای زنان ایران” که هر ساله مبادرت به برگزاری مراسم های باشکوه به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن مینمود و همواره با ابتکارات متنوع تلاش کرده این روز را به عنوان سنت اعتراضی جنبش زنان در سطح اجتماع بزرگ بدارد بنا به شرایط اضطراری موجود و ضرورت تعطیلی همه مراکز تجمع به منظور جلوگیری از رواج بیماری ، از برگزاری تجمعات به مناسبت هشت مارس خودداری کرده و اعلام میدارد :
جنبش زنان در کنار تظلم خواهی از چهل و یک سال آپارتاید جنسیتی که زندگی میلیونها انسان را به نابودی کشانده است در هشت مارس امسال در کنار همه خانواده هایی که خون عزیزانشان بیرحمانه ریخته شد و یا عزیزانشان را به دلیل سیاستهای حاکمان از دست داده اند ، می ایستد و خواهان معرفی و محاکمه و مجازات تمام آمرین و عاملین کشتار بیرحمانه و جان باختن فرزندان این سرزمین است و همراه همه مردم ایران فریاد میزند:
چرا کشتید؟
ندای زنان ایران
اسفند ۱۳۹۸
