زندگی با ویروس هایش
در جریان است و درمی گیرد
ترس
که شیوعش چون آتش است
می افتد
از جان این زندگی به آن زندگی
/
آدمهای سوخته عاصیند
زنده ها لهیب می کشند
در خانه هم که باشی
ترس می رسد
رویش را هم نبوسی
او رویت را می بوسد
/
ویروس ها چون آتش شایعند
و ترس از جنس ویروس
هر دو ناخوانده اند
در و پیکر نمی شناسند
بی محابا و بی ماسک
رخنه می کنند و شعله می کشند
/
و با زبانه هایشان می سوزانند
نفس را از درون
ویروس و ترس
مرده ها و زنده ها را
در هم و با هم لوله
و جزغاله می کنند.
/
نیلوفر شیدمهر
ونکوور کانادا
۴ مارس ۲۰۲۰
وبسایت:
https://nilofarshidmehr.com
