از صفحه عاطفه رنگریز:
یک می امسال با هم بازداشت شدیم و پای در مسیری متفاوت گذاشتیم، تجربه زندان سالی متفاوت را برایمان رقم زد، سالی که در آن سراسر عهد و پیمان شدیم و یاد گرفتیم که چطور در کنار هم زندگی را تغییر دهیم.
زیست در زندان قرچک جنبه هایی از سرنوشت مشترک مان را با دیگر زنان مریی کرد و فهمیدیم که چطور زندگی مان پیشاپیش گره خورده است با آن هزار و دویست نفر.
اینبار یاد گرفتیم که قوی تر باشیم و راهی دراز در پیش داریم، من چند روز زودتر از ندا از اوین به زندان قرچک آمدم و در میان هزار و دویست نفر درگیر این بودم موقعیت جدیدم را بفهمم، اصلا نمیتوانستم غذا بخورم تا ندا آمد و او را که دیدم گویی به اندازه ده سال حرف داشتیم و بعد متوجه شدیم که در این لحظه تاریخی باید سخت بود و سخت تر شد… یادم میاید یکبار بازی تنگ ماهی را با جمع سی نفره انجام دادیم و پانتومیم ها نشانی بود از خود زنی، رفتار رئیس مابانه انتظامات و نوبت دادن بهداری عصرها توسط بهداشتیار… در پس هر خبر که از روزنامه اطلاعات میخواندیم و یا از تلویزیون به وقت ۲۰ و ۳۰ میدیدم درباره وقایع، موقعیت های بیرون و درون با هم صحبت میکردیم و دیدیم که پشت میله های زندان زندگی طور دیگری در جریان است.
زندان عمومی برایمان لحظه فشرده ایی از مسائل متفاوت بود: زنی که چک هایش برگشت خورده بود، زنی که به تن فروشی تن داده بود و حالا باید تاوان تن دادن اجباری اش را میداد، زنی در استانه هجده سالگی که هنوز از کودکی اش عبور نکرده بود به خاطر تبلیغات اینستاگرامی آنجا بود و هنوز درکی از عمل مجرمانه امروز نداشت و هزار مورد دیگر و ما دیدیم که چگونه برخی بی پولی آنها را به اینجا کشانده بود و برخی دیگر جنسیت شان. فساد و فحشا، تن فروشی در خیابان کد دار و مانتوهای جلوباز و … یا مادری و همسری سبب شده بود که او مواد بچه یا شوهرش را بر عهده بگیرد… خلاصه عهد بستیم که در برابر هر آنچه که قصد دارد ما را بشکند، مقاومت کنیم، حالا امروز همدیگر را دیدیم به یاد آوردیم تمام آن روزها را و تمام آن زن های زندانی را. به یاد آوردیم عهدمان را و به یاد آوردیم که عهدمان باید بماند تا فردایی که…
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت