نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به سازمان عفو بین الملل پیرامون خطر فاجعه مرگ زندانیان در زندانهای ایران
از: اتحادیه آزاد کارگران ایران
به: سازمان عفو بین الملل
همانگونه که مستحضرید شیوع بیماری کرونا در ایران دارد به یک فاجعه انسانی بی سابقه تبدیل می شود. گسترش شدید این بیماری به دلیل مخفی کاری حکومت در اعلام شروع ابتلای افراد به این ویروس و عدم قرنطینه اولین شهر درگیر بیماری و همچنین تبادل ترابری مابین چین و ایران و بسیاری از دلایل دیگر بود. اینکه ابتلا به بیماری تقریباً در کل کشور شیوع پیدا کرده است و جان میلیونها انسان در معرض خطر مرگ قرار گرفته است خود یک فاجعه بسیار بزرگ است. اما در این میان شرایط زندانیانی که در زندان های کشور به سر میبرند بسیار وحشتناک تر است. محیط زندانهای ایران ابداً بهداشتی نیستند و حکومت کمترین اهمیتی به سلامت و جان زندانیان نمی دهد. در این مدت بارها از زندانیان در زندانهای مختلف کشور اخباری به بیرون درز کرده است که بسیار نگران کننده است. اینکه اقدامات بهداشتی از قبیل ضدعفونی کردن محیط زندانها صورت نمی گیرد و هیچگونه وسایلی از جمله ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده دست در اختیار زندانیان قرار نمی گیرد خود نشان از عدم توجه نهادهای زیربط به حفظ سلامت زندانیان دارد. از طرف دیگر نیز اخباری مبنی بر ابتلای تعدادی از زندانیان به ویروس کرونا در چند زندان کشور منتشر شده است.
در این میان تعداد زیادی از فعالین سیاسی نیز به اتهامات سیاسی و عقیدتی در زندانهای کشور محبوس هستند و حکومت با عدم آزادی آنها و یا به مرخصی نفرستادن این زندانیان به شکل آشکاری دشمنی خود با زندانیان سیاسی را بیشتر از قبل نشان داده است.
زندانی کردن افراد به اتهامات سیاسی و عقیدتی یک پدیده بغایت ضد انسانی است و باید از ریشه برداشته شود. اما در چنین شرایطی برای حفظ جان زندانیان، حکومت بایست تمامی زندانیان را یا آزاد کند و یا آنها را به مرخصی تا پایان دوران بحران به خارج از زندان بفرستد.
ما به شدت نگران جان زندانیان هستیم و بیم آن میرود که حکومت در این شرایط بحرانی، زندانیان سیاسی را عامدانه به کام مرگ بفرستد. از اینرو از تمامی سازمان های حقوق بشری و مدافع حقوق انسان در سطح جهان درخواست داریم تا به هر شکل ممکن، چه از طریق ارسال نامه و یا برگزاری آکسیون های اعتراضی به اِعمال فشار به حکومت ایران اقدام نمایند و نگذارند که زندان های ایران در سکوت جامعه جهانی به قتلگاه زندانیان تبدیل گردد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- بیست و چهارم اسفندماه نود و هشت
رونوشت به تمامی سازمانهای کارگری و نهادهای حقوق بشری بین المللی
جان جعفر عظیم زاده در خطر است :
جعفر عظیم زاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در بند هشت زندان اوین زندانی است. ایشان به دلیل فعالیتهای کارگری به اتهام واهی اقدام علیه امنیت کشور به شش سال زندان محکوم گردید. جعفر عظیم زاده در سال ۹۵ در اعتراض به امنیتی کردن فعالیتهای صنفی در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زد و در طول اعتصاب غذای بسیار سخت ۶۴ روزه دچار صدمات جسمی شدیدی شد. از همان دوران اعتصاب غذا به بعد به مشکلات جدی قلبی و گوارشی و کلیوی مبتلا گردید. تا مدتها برای خونریزی روده و مشکلات قلبی تحت مداوا بود تا اینکه در تاریخ نهم بهمن ماه ۹۷ دوباره دستگیر شد و برای ادامه تحمل حکم شش سال زندان به زندان اوین منتقل شد.
در طول بیشتر از یکسال گذشته جعفر در اعتراض به برخورد تحقیر آمیز با زندانیان در حین انتقال به بیمارستان که زندانیان را با دستبند و پابند و با هزینه خود زندانی به بیمارستان می برند از رفتن به بیمارستان برای ادامه مداوا خودداری نموده است.
این در حالی است که گزارش بهداری زندان بر ضرورت درمان مشکلات قلبی و خونریزی شدید روده و بیماری کلیوی وی در بیمارستان خارج از زندان تأکید دارد.
در شرایط حاضر که شیوع بیماری کرونا سرعت بسیار زیاد به خود گرفته است و توصیه های بهداشتی تأکید بر ماندن در خانه و پرهیز از حضور در اماکن شلوغ و رعایت بسیار جدی بهداشت فردی و ضدعفونی مداوم دست ها و محیط زندگی دارد، محیط داخل زندانها ناامن ترین جای ممکن برای افراد است.
محیط زندانها به هیچوجه بهداشتی و سالم نیست و تراکم زندانیان در محیطی کاملاً محصور سبب می گردد که چنانچه به هر دلیلی یکی از زندانیان به ویروس مبتلا گردد تمامی آن بند و یا کل زندان به قتلگاهی برای زندانیان بدل شود. چون عملاً هیچ امکانی برای جداسازی فرد مبتلا وجود ندارد و وسایل بهداشت فردی از قبیل ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده ی دست در اختیار زندانیان قرار ندارد. البته حتی در صورت وجود این امکانات، وقتی در داخل بندی که بیشتر از یکصد زندانی در آن حضور دارند تنها سه توالت و روشویی که همگی به صورت مشترک از آن استفاده می کنند و وسایل آشپزی و سالن مشترک بسیار محدود وجود دارد چطور می شود انتظار داشت که بیماری به دیگران سرایت نکند. با توجه به گفته کارشناسان پزشکی این بیماری پس از چند روز از ابتلا علائم خود را نشان می دهد و پیش از بروز علائم قطعاً به دیگران سرایت خواهد کرد.
زندانیان با خارج از زندان در تماس نیستند اما کادر زندان که هر روز به خارج از زندان رفت و آمد دارند و اگر یکی از آنها به بیماری مبتلا گردد به راحتی از طریق آشپزخانه زندان یا نگهبانان و یا کادر اداری که زندانیان به صورت روزانه در ارتباط و مراوده با آنها قرار دارند این بیماری می تواند به سادگی به زندانیان سرایت کند.
با توجه به اینکه خطر مرگ در این بیماری برای افرادی که از قبل به مشکلات جسمی دیگری مبتلا باشند بسیار بالا و جدی است پس افرادی مانند جعفر عظیم زاده که مشکلات جدی قلبی و کلیوی و خونریزی شدید روده دارد شاید توان مقابله با این بیماری در صورت ابتلا به آن را نداشته باشد.
طی بخشنامه ای که در هفتم اسفند از سوی رئیس قوه قضائیه مبنی بر به مرخصی فرستادن زندانیان صادر شده است به صراحت بر اولویت زندانیانی که بیماری های حاد دارند تأکید دارد و این بخشنامه هر چه سریعتر باید درمورد جعفر عظیم زاده اِعمال گردد. با وجود اینکه جعفر عظیم زاده سرپرست خانواده است و همسر و دو فرزند وی در این شرایطِ بحران بیماری به شدت به وجود او نیاز دارند، پس عدم موافقت با مرخصی جعفر به معنای به گرو گرفتن زندگی خود وی و همچنین خانواده اوست.
قوه قضائیه و مسئولین اداره زندانها با توجه به شرایط حاد و خطرناک گسترش این بیماری و برای جلوگیری از فاجعه و مرگ و میر زندانیان باید آنها را آزاد کنند و یا به مرخصی تا پایان دوران بحران بفرستند.
جان جعفر عظیم زاده در خطر است و هر چه سریعتر باید آزاد گردد و یا به مرخصی فرستاده شود.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۲۵ اسفند ۹۸
