با اوج گرفتن اپیدمی ویروس کرونا و احتمال شیوع آن در زندانها که محیط بشدت مساعدی برای وقوع یک فاجعه ست ، مواردی از شورش یا فرار زندانیان در بعضی از زندانهای کشور منتشر شده است. این شرایط، زندانی را بر سر دو راهی تسلیم و احتمال مرگ، یا شورش و اعتراض و فرار برای نجات خود قرار داده است.
تلاش زندانی برای نجات جانش امری طبیعی و حق هر انسان، بلکه هر موجود زنده ای ست.
طبق قوانین بعضی از کشورهای اروپائی از جمله آلمان، فرار زندانی جرم نیست.
کشتن و تنبیه زندانی که بهر دلیل از جمله برای فرار از مبتلا شدن به کرونا ، تلاش میکند ، باید جرم تلقی شده و آمرین و عاملین آن محاکمه شوند. امور زندانها در رابطه با حفظ جان زندانی تحت هر شرایطی مسئول میباشد.
هم اکنون تمامی زندانیان بایستی در کنار خانواده در قرنطینه ی کامل باشند نه در زندان هایی بسر ببرند که در شرایط عادی هم بدلایل سوءتغذیه و بهداشت نامناسب در معرض خطر انواع بیماری هستند.
حال که مدتهاست خطر شیوع ویروس کرونا در سطح کشور بحرانی و موجب تلفات شدیدی بویژه برای مبتلایانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند شده ، و اکثر زندانیان نیز شرایط جسمی مناسبی ندارند، بایستی هر چه سریعتر هراس و نگرانی زندانی وخانواده ها و جامعه را جدی گرفت و موجبات آزادی همه زندانیان بدون تبعیض و تفاوت در نوع جرم و مدت حبس، هر چند موقت آنان فراهم گردد.
وجدان عمومی و فرهنگ اخلاقی هیچ جامعه ای ، نمیتواند اختلاف و تبعیض در مقابل مرگ را برای زندانیانی که اسیر حکومت هستند، تائید کند.
آزادی گزینشی زندانیان عطف به منفعت های سیاسی، با هیچ دلیلی قابل توجیه نیست.
زندانیان باید در مقابل این خطر ، نجات یابند.
شورای بازنشستگان ایران
۲ فروردین ۹۹
