بحران های ملی و جهانی و انسداد تفکر سیاسی اپوزیسیون برونمرز – احمد هاشمی

سخن آغازین

تفکر سیاسی را می توان “نقشه ی جغرافیایی از سیاست” دانست که به ما نشان می دهد، کجا هستیم و چه راهی ما را به مقصد می رساند.

تفکر سیاسی، یک کلیت نظام یافته از آرای سیاسی، بینش ها و همراه با تصویرهایی از آینده است.

هر تفکر سیاسی در چارچوب وضعیت زمانی و مکانی و در یک دوره معین تاریخی، برای پاسخ گویی به ضرورت ها و زمینه های عینی – اجتماعی همان دوران مشخص، اندیشیده شده است.

با این رویکرد به تفکر سیاسی، می توان گفت که سیر، پیدایش و شکل گیری عناصر تشکیل دهنده این تفکر، در دوره ای که ما در آن زندگی می کنیم،  شامل چهار مرحله است

1. مشاهده بحران های ملی و جهانی
2. تشخیص دردها و مصائب این بحران ها
3. ارائه وضع بدیل برای این بحران ها
4. تنظیم راهکارهای عملی

بحران های ملی و جهانی

الف- بحران های جهانی

نمودار زیر، نشان دهنده جهت یابی و تاثیر متقابل مهمترین بحران های کنونی، در جهان امروز است، این نمودار توسط دپارتمان تحقیقات بحران، در دانشگاه کیل آلمان ترسیم شده است.

آریل روزنتال و همکاران در کتاب “مقابله با بحران، مدیریت بلاها، آشوب ها و تروریسم”، بحران را دوره ای از آشوب ها و فشارهای جمعی تصور می کنند، که الگوی مرسوم را به هم ریخته و ارزش های بنیادین و ساختارهای سیستم اجتماعی را، با روش های غیرمنتظره و اغلب غیرقابل تصور تهدید می کنند.

آن ها می نویسند: “امروزه دیگر بحران ها حادثه ای مجزا و گسسته تلقی نمی شوند، بلکه فرآیندی چند بعدی و چند لایه ای هستند، که با اشکال پیش بینی ناپذیر و نامعین، با یکدیگر تعامل دارند.

 در دو دهه اخیر، نه تنها جهان وارد یک دوره جدید عدم قطعیت شده است، بلکه ما شاهد سرعت تحولات، رادیکال شدن قطب های متعدد قدرت، اوج گیری سریع موضوعات و مسائل به تنش و منازعه و غافلگیری حوادث هستیم.

از سوی دیگر، اما فرصت ها زودگذر و زمان مواجه با تهدیدها و آسیب پذیری ها به سرعت دیر می شود.

 ب- بحران ملی

 فضای ژئوپلیتیکی ایران، از یکسو تحت تاثیر تغییرات سریع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فناورانه؛ غرب آسیا، شبه قاره هند، آسیای مرکزی، اورآسیا و اروپا است، و از سوی دیگر به دلیل سیاست های ماجراجویانه جمهوری اسلامی در رابطه با آمریکا و اسرائیل، به یک فضای ژئوپلیتیکی پر خطر، برای ثبات سیاسی ایران تبدیل شده است.

اکنون چنین به نظر می رسد، که زیر ساخت های تمدنی و اجتماعی جامعه ایرانی، در محیطی مملو از بی ثباتی رژیم جمهوری اسلامی و ضربات محیطی از قبیل بحران های طبیعی، مثل تغییرات اقلیمی، بلایای طبیعی، با بحران های چند بعدی و چند لایه ای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواجه است. در این ارتباط، می توان گفت که زیرساخت های طیبعی و انسانی – اجتماعی ایران، در معرض فروپاشی و اضمحلال قرار دارند.

انسداد تفکر سیاسی اپوزیسون برونمرز

انسداد تفکر سیاسی دراپوزیسیون برونمرز، باعث شده است که این اپوزیسیون قادر به درک ابعاد و پیامدهای ژئوپلیتیک پرخطر رژیم جمهوری اسلامی در ایران نیست و لذا ناتوان از تشخیص درد و راه حل بدیل و راهکارهای عملیاتی است.

ما اکنون در دیاسپورا با اپوزیسیونی سرو کار داریم، که کمتر می اندیشد و بیشتر سخن می گوید. سیاست ورزانی که تمام تلاششان جلوگیری از پیش افتادن از رقبا است، آنها به  همکارانشان کاری ندارند، “زیرا هنگامی که هم جهت با پادشاه شنا کنید، می توانید از پادشاه نیز سبقت بگیرید”.

[email protected]

چاپ کن