در شرایط فعلی کە کرونا مردم را در سراسر جهان خانەنشین و بیکار کردە و شرکتها و موسسات تولیدی در همە جهان بە حالت تعطیل و نیمە تعطیل درامدەاند، توجە بە این بیماری و بازتابهای ناشی از این بیماری بر زندگی مردم، بە داغترین موضوعات در فضای مجازی و حقیقی تبدیل شدە است . هیچکدام از رهبران جهان متوجە اهمیت و گستردگی پیامدهای این ویروس نبودەاند؛ تا اینکە ویروس تبدیل بە پدیدە فراگیر در جهان شد . تفاوت این مریضی با افات و بلایای طبیعی دیگر در اینست کە خود بشر اینبار در انتشارش مسئول است . قدرتهای اقتصادی فکر میکردند و میکنند کە میتوانند هر بلای را برسر طبعت بیاورند بدون اینکە طبیعت از انها و مردمان بیگناە زهر چشم بگیرد .
سوالی کە در حالت فعلی مطرح است اینست کە ایا دنیای پسا کرونا چە دنیایی خواهد بود ؟ ایا قدرتهای اقتصادی و سیاسی جهان از شیوع این ویروس مرگبار درس گرفتە و از این بە بعد حفظ محیط زیست در صدر سیاستهایشان قرار خواهد گرفت ؟
پیشبینی اینکە جهان پسا کرونا تغیر کند چندان اسان نیست، چونکە همکنون کە این بیماری واگیر و همەگیر عرصە را بر مردم تنگ نمودە است، جمعیت جهان از مرز ٧ میلیارد نفر گذشتە است . این جمعیت انبوە برای اینکە زندە بماند احتیاج بە امرار معاش، مصرف و بە طبع ان تولید دارد . بنابراین تولید و مصرف بعد از شیوع کرونا نیز یک فرمول زندگی بشر باقی خواهد ماند . زیرا بازار تابع قانون عرضە و تقاضاست . اما شکی نیست پیامدهای تولید انبوە بر محیط زیست باعث بلایای طبیعی و مریضی بیشتری خواهد شد . طوری کە این ازدیاد جمعیت بە شکل طبیعی، طبیعت کنترولش خواهد نمود . مگر اینکە بشر یک فکر اساسی بە حال اکولوژی و محیط زیست نماید .
اولین تغیری کە درجهان پسا کرونا میتوان از ان حرف زد اینست کە، انسان درک دیگری یا تازەتری از سبک زندگی وجهان خواهد داشت . در جهانی کە بیش از ٧ میلیارد نفر زندگی میکنند امکان اینکە چرخە مصرف و تولید را بە عقب برگرداند، نیست . اما شکی نیست کە در این جهان چگونگی تولید و مصرف منبعد بە یکی از مسائل اساسی و استراتژیک تبدیل خواهد شد . و راەهای چگونگی تولید و مصرف بە محور اصلی سیاست احزاب، سازمانها و نهادهای سیاسی کشورهای درحال رشت و قدرتهای اقتصادی تبدیل خواهد شد .
تاثیرت شیوع کرونا بر کشورهای پیرامونی یا جهان سومی این خواهد بود کە، تودهای مردم این کشورها فقیرتر و فرودستتر خواهند شد . زیرا دراین کشورها اثری از تضمینات اجتماعی و تعاونی نیست . و ثروت ملی این ممالک یا در حساب زمامداران این کشورهاست یا صرف رقابتهای بیهودە منطقەای و جهانی ویا نزاعهای داخلی شدە یا میشود . و شیوع بیماری کرونا دور دیگری از دیکتاتوری، انهم از نوع عریانترش، دامن مردم این کشورها را خواهد گرفت . برای نمونە قحطی و بیماریهای مسری استانە جنگ جهانی اول موجب برامدن دیکتاتوری ٢٠ سالە رضاخانی شد .
البتە هوشیاری و اگاهی سیاسی – اجتماعی و سازماندهی و خودمدیریتی مردم در این برهە از زمان کە نوعی عقبگرد سیاسیت، نقش بسزای در حال حاضر و ایندە دارد . در حالی کە جمهوری اسلامی در مقابل مردم بخشهای مختلف ایران هیچگونە مسئولیتی را از خود نشان نمیدهد، لازم و ضروریست کە مردم بە نوعی خودگردانی روی بیاورند . بە این معنی کە مردم ادارە امور خود را بە شوراهای مردمی و یا نهادهای مردمی بسپارند و خود نیز با انها همکاری کنند . بە این شکل شاید بتوان از تهدید کرونا در ایران فرصتی ایجاد نمود .
