به مناسبت دومین سالگرد خیزش “زن، زندگی، آزادی” در ایران و در دفاع از مبارزات زنان برای استقرار یک دموکراسی لائیک، اجتماعی و عادلانه در این کشور، فعالان حقوق بشر، شهروندان و تبعیدیان مقیم فرانسه با انتشار بیانیه‌ای در روزنامۀ لیبراسیون چاپ پاریس عموم شهروندان را در صفی واحد به یک راهپیمایی همبستگی با مردم ایران برای روز یکشنبه ساعت دو بعد از ظهر از میدان باستیل به سمت شهرداری پاریس (Hôtel de ville) فراخوانده‌اند.
به گزارش ار. اف. ای، امضاءکنندگان این بیانیه هدف از این راهپیمایی را همبستگی با جامعۀ ایران برای استقرار یک دموکراسی لائیک و توقف فوری همۀ احکام اعدام در این کشور اعلام کرده‌اند. آنان خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و گروگان‌های دولتی در ایران (از جمله سه شهروند فرانسوی سسیل کولر، ژاک پاری و اُلیویه) شده‌اند و مخالفت خود را با جنگ که جان غیرنظامیان را به خطر می اندازد اعلام کرده‌اند.
امضاءکنندگان بیانیه از دولت فرانسه نیز خواسته‌اند که در وفاداری به سنت‌های خود همۀ ابزارهای دیپلماتیک را برای واداشتن رژیم ایران به امضاء کلیه معاهدات بین‌المللی جهت لغو مجازات اعدام به کار بگیرد. آنان همچنین از دولت فرانسه خواسته‌اند که ادامۀ مناسبات دیپلماتیک خود را با جمهوری اسلامی به رعایت حقوق بشر به ویژه حقوق زنان در قالب یک دیپلماسی طرفداری از حقوق آنان، مشروط سازد. نویسندگان بیانیه از دولت فرانسه خواسته اند که در صحنۀ بین‌المللی نیز تلاش ضروری را جهت جرم انگاری تبعیض جنسیتی و پیگرد جزایی عاملان آن انجام بدهد و از اعطای روادید بشردوستانه یا پناهندگی به فعالان حقوق بشر ایران و مدافع حقوق زنان در این کشور دریغ نکند.
در این بیانیه بلند قتل مهسا امینی، دختر جوان کُرد ایرانی، به دست پلیس گشت ارشاد در شانزدهم سپتامبر سال ٢٠٢٢ به عنوان سرآغاز و نماد یک جنبش قدرتمند سیاسی و اجتماعی حول مطالبات جهانی “زن، زندگی، آزادی” و استقرار یک دموکراسی لائیک، اجتماعی، عادلانه و مبتنی بر به رسمیت شناختن حق زندگی و حقوق گروه‌های قومی و مذهبی معرفی شده است. بیانیه می افزاید : برغم سرکوب گسترده و همه جانبۀ این جنبش بزرگ توسط رژیم مذهبی-نظامی ایران (سرکوبی که از سوی گزارشگران سازمان ملل به عنوان جنایت علیه بشریت نیز شناخته شده)، زنان ایران بی وقفه به نبرد خود ادامه می‌دهند، هر چند در دو سال گذشته، رژیم اسلامی از هیچ خشونتی علیه آنان فروگذاری نکرده است. به نوشتۀ بیانیه : ماشین مرگ جمهوری اسلامی در این دو سال با بی رحمی همۀ گرایش‌های جامعه را آماج سرکوب خود قرار داده است : دانشجویان سرکوب شده‌اند، دختران دانش آموز با گازهای سمی در مدارس سراسر کشور مسموم شدند. سندیکالیست‌ها و فعالان مدنی و اجتماعی (اعم از حقوقدانان، روزنامه‌نگاران، پزشکان، هنرمندان، ورزشکاران…) دستگیر و زندانی شدند…
بیانیه تصریح می کند که رژیم مذهبی ایران که منفور اکثریت بزرگ مردم این کشور است و فاقد هرگونه حقانیت و مشروعیت تنها به واسطۀ ترور در داخل و در صحنۀ بین‌المللی سر پا مانده است. رژیم اسلامی ایران در داخل از تمام مرزهای خشونت علیه مردم این کشور عبور کرده و در صحنۀ بین‌المللی با برانگیختن آتش جنگ، صلح و آرامش را به خطر انداخته است.
بیانیه جامعۀ مدنی فرانسه می افزاید که جمهوری اسلامی با بهره برداری از توجۀ جامعۀ جهانی به آشوب و جنگ در خاورمیانه به سرکوب نظامی جامعۀ ایران پشت درهای بسته سرگرم است و به نام مبارزه با “دشمنان داخلی”، زنان و جامعۀ مدنی ایران را آماج سیاست‌های سرکوبگرانۀ خود قرار داده است. نویسندگان بیانیه با اشاره به اعدام‌های گسترده و بی سابقه در ایران به ویژه علیه زنان از جمله صدور احکام مرگ علیه پخشان عزیزی، شریفه محمدی، وریشه مرادی، نسیم غلامی سیمیاری و همچنین ضمن اشاره به اعدام مخفیانه غلامرضا رسایی نوشته است که برغم همۀ این خشونت‌ها، نافرمانی مدنی در ایران، در خیابان‌ها و صندوق‌های رأی و در بین زندانیان سیاسی ادامه دارد. بیانیه با اشاره به تحریم گستردۀ شبه انتخابات در ایران افزوده است که مردم ایران تسلیم منطق انتخاب میان بد و بدتر در انتخابات اخیر ریاست جمهوری نشدند و ثمرۀ این شبه انتخابات مسعود پزشکیان، رئیس جمهور مطیع خامنه‌ای و فاقد استقلال نهادی بود.
نویسندگان بیانیه می افزایند که زندانیان سیاسی و در رأس آنان زنان زندانی سیاسی برغم همۀ فشارها و سرکوب‌های زندان در ایران، نظم استبدادی و پدرسالارانۀ رژیم مذهبی این کشور را به چالش کشیده‌اند. بند زنان زندان اوین به سنگر مقاومت و مبارزات دموکراتیک علیه رژیم مذهبی ایران بدل شده و زنان زندانی سیاسی زندان اوین همانند نرگس محمدی عالی ترین نشان‌های صلح و حقوق بشر را دریافت می‌کنند.
آنان نوشته‌اند که کل جامعۀ مدنی بین‌المللی در صفی واحد و حول شعار “زن، زندگی، آزادی” خواستار لغو مجازات اعدام و شکنجه در ایران، احیای حق زندگی و استقرار یک دموکراسی لائیک و اجتماعی در این کشور است.
از جمله امضاءکنندگان این بیانیه مهم عبارتند از : فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر، با هم علیه مجازات اعدام، بنیاد زنان، جامعۀ دفاع از حقوق بشر فرانسه، جامعۀ دفاع از حقوق بشر ایران، ائتلاف زنان برای دموکراسی، جامعۀ مبارزه با نژادپرستی و…
این شعار ربطی به زنان دلاوری که ۴۶ سال است علیه حجاب اجباری مبارزه می‌کنند، زنان کارگر ایران، زنان زحمتکش ایران، بانوانی که برای رهائی ایران می‌رزمند، از تمامیت ارضی ایران، حق حاکمیت ملی ایران دفاع کرده و قربانی تحریم و جنگ فرسایشی ترکیبی و تجاوزکارانه بیگانگان هستند ندارد. جبهه زنان مترقی و مبارز ایران با این جبهه نامشخص، بی حدود ثغور و معیوب زمین تا آسمان فرق دارد. مبارزه مردم ایران در رژیم جمهوری سرمایه‌داری اسلامی فقط برای رفع حجاب و کسب حقوق زنان نیست. دستیابی به این حقوق بخشی از مبارزه عمومی مردم ایران بر ضد حاکمیت ارتجاعی، سرمایه داری مسلط و علیه دشمنان بیگانه ایران است. کسانی که خواهان تجاوز نظامی به ایران بوده، از تشدید تحریم‌های آنان دفاع کرده، خواهان نقض همه قوانین جهانی که شامل ایران نیز میگردد، می‌باشند، تا فقط به آزادی‌های خصوصی دست یابند، در جبهه مبارزه مردم ایران جائی ندارند. آنها نسبت به سرنوشت کل جامعه ایران بیگانه‌اند و خودشان را تافته جدا بافته تعریف می‌کنند.
جامعه فرانسه حتی وظیفه! اخلاقی دارد که از جنبش ایرانی براندازی حکومت شیعه فاشیستی ملاها حمایت همه گونه بکند تا حتی مسلح کردن مقاومت داخلی ایران چون بدون جنگ رژیم ملایان داوطلبانه از قدرت کنار نمی‌رود.چرا ایرانیان مخالف رژیم ملایان از فرانسه طلبکار هم می‌توانند باشند چون این فرانسه بود که به خمینی دجال میدان فعالیت و اقامت در فرانسه داد تا حکومت فاشیستی اسلامی خودش را بعدا تشکیل بدهد. تظاهرات کنندگان ایرانی در روز یکشنبه لطفا چهارتا عکس اقامت خمینی جلاد در نوفل لوشاتو را هم بلند کنند تا دیگر فرانسوی های نسل جوان و جهان ببینند که فرانسه در روی کار آمدن خمینی مرتجع بیشترین نقش خبیث را داشته و حالا فرانسه باید جبران خیانت گذشته اش به مردم ایران را بکند و در براندازی رژیم ملایان کمک به اپوزیسیون ایرانی بکند نه آن حمایت غلط سابقش از گروه مجاهدین خلق استالینستهای اسلامی.آمدن خمینی فاشیست و برپایی ج.ا.ضد ایرانی را مدیون فرانسه هم هستیم.عکس اقامت خمینی در نوفل لوشاتو فرانسه در تظاهرات همراه باشد!
“جامعه مدنی” فرانسه خیلی بیجا کرده.
اگر انسانیت داشت اول با زنان، مادران و دختر بچه های قربانی‌تجاوز به بزرگترین زندان روباز جهان اعلام همبستگی می‌کرد.
این استانداردهای دوگانه نهادهای باصطلاح مدنی وابسته به محافل قدرت، مدتهاست رسوا شده اند.
بزودی باید دنبال صاحب‌کاران جدید بگردند!
یعنی اگر حرکتی موافق حماس و پوتین (و طبیعتا” جمهوری اسلامی) نبود بیخود کرده؟
اولا” هیچ روزی نیست که حرکتی در جهت محکومیت جنگ غزه در کشورهای دموکراتیک صورت نگیرد، از خودتان بپرسید که چرا یک تطاهرات یک نفره هم در جین و روسیه علیه اسرائیل صورت نگرفته و نخواهد گرفت؟
ثانیا” جامعه مدنی غربی مدت ها زیر بمباران فاسد روسی رسوای روشنفکران تهی مغز بود، کم کم دارد به آرمان نسل نو بدل میشود.
این حرفهای ثنار یک غاز تنها از شبکه های پامنقلی پهلوی چی ها یا مزدوران البانی نشین بر میاد.
چین اگر دولتش همسو با جنایتکاران زن و کودک کش بود، آنگاه مردمش بیرون می‌آمدند.
ولی وقتی دولت چین نقشی سازنده برای متحد کردن نیروهای فلسطینی ایفا می‌کند و برای آتش بس تلاش، دیگر تظاهرات برای چه؟
جامعه مدنی فرانسه برای فرانسه هم یک حرکتی بکند بد نیست. ماکرون و ماری لوپن، راست خوب و راست یک کم خوب، همدست هم رای مردم را دزدیدند و آب هم از آب جامعه مدنی تکان نخورد.