سهیل عربی، زندانی عقیدتی در زندان تهران بزرگ امروز شنبه ۱۶ فروردین‌ماه با نوشتن یادداشتی در اعتراض به عملی نشدن وعده مسئولان در خصوص اعزام وی به بیمارستان، شرایط نامساعد زندان، تداوم حبس و عدم اعزام به مرخصی، از اعتصاب مجدد خود خبر داد. آقای عربی در تاریخ ۲۶ اسفندماه با دلایل مشابه‌ای دست به اعتصاب زده و در تاریخ ۷ فروردین‌ماه در پی وعده مساعد مسئولان زندان به اعتصاب خود پایان داده بود.
آقای عربی طی نامه‌ای، ضمن اعتراض به بدعهدی مسئولان و عدم اعزام به مرخصی، شرایط نامساعد زندان، عدم رسیدگی پزشکی و تداوم حبس خود از آغاز دوباره اعتصاب خود خبر داده است.
پیشتر مسئولان زندان وعده داده بودند که آقای عربی را در تاریخ ۱۶ فروردین ماه به بیمارستان اعزام خواهند کرد.
متن نامه سهیل عربی :
“از سرگیری اعتصاب به دلیل نقض حقوق خود، جرم مضاعف و بدعهدی مسئولان
من مرتکب جرمی نشدم، وظیفه خبرنگار بیان واقعیت و انعکاس مشکلات مردم بالاخص دردمندان جامعه است و من تنها انجام وظیفه کرده و صدای ستمدیدگان بوده‌ام. به بی عدالتی‌ها اعتراض کرده‌ام. تمامی اتهامات مانند فعالیت تبلیغی علیه نظام و تشویش اذهان عمومی واهی بوده و توسط بازجوها تحت شکنجه و اکراه اخذ شده است. حتی اجازه دفاع در دادگاه به من داده نشده است. در بند الف ۱ قرارگاه ثارالله به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودم و از ناحیه بیضه دچار تروما شدم و هنوز پس از گذشت ماه‌ها درمان نشده‌‌ام و درد شدیدی را تحمل می‌کنم.
من پدر هستم و دلتنگ فرزند خود، من انسان هستم و قفس آزارم می‌دهد. دلایل بهتری برای اعتصاب غذا پیدا نمی‌شود. باتوجه به اینکه بارها نامه‌نگاری کرده‌ام و از شنیدن وعده‌های دروغ خسته‌ام. هرچند که طی چند روز اخیر هم غذا نخورده‌ام و فقط با سرم زنده بوده‌ام. بار گذشته نیز بر اثر اعتصاب غذا به کمای قندی رفتم. زمانی که به من سرم میزدند قصد داشتم سرم را بکشم. اما آنها اجازه ندادند و از من درخواست کردند چند روز دیگر صبر کنم تا مشکلاتم حل شود.
چرا؟ به چه دلیل از مرخصی محروم بوده‌ام؟ می‌گویند به این دلیل که بر سر موضع خود هستی! من نه قاتل هستم و نه سارق! بلکه تنها حقایق را نوشته‌ام و برای حقیقت گویی حبس را تحمل کرده‌ام. آنها که اختلاس کرده‌اند به مرخصی رفته و آزاد شده‌اند. سارقان مسلح آزاد شده‌اند. خطر یک خبرنگار چیست؟ اینکه واقعیت‌ها را بیان می‌کند و مردم را نسبت به حقوق و تکالیف خود آشنا می‌کند؟
من حق دارم کنار دخترم باشم. نگهداری من در این زندان ظلم مضاعف است زیرا من به دلیل اتهامات سیاسی مانند فعالیت تبلیغی علیه نظام دستگیر شده‌ام و نگهداری من در کنار سارقان و اختلاس گران ظلمی مضاعف بر تمامی ظلم‌هایی است که طی این هفت سال به من شده است. ظلم‌هایی چون محرومیت از مرخصی.
روزنامه نگاری جرم نیست!
سهیل عربی/ ۱۶ فروردین ماه ۱۳۹۹/ زندان تهران بزرگ.”
