حزبِ پیکارگران خستگی‌ناپذیرِ تحقق حقوق کارگران و زحمتکشان، حزب مبارزان ضدامپریالیسم، حزب پایه گذاران جنبش زنان، حزب پیشگامان جنبش جوانان و جنبش دانشجویی، حزب مبارزان راه دستیابی به حقوق خلق‌ها، حزب مدافعانِ صلح و آزادی و عدالت اجتماعی، و حزب منادیان اتحادِ عملِ نیروهای ملی و آزادی خواه هشتادوسه‌ساله شد!
هم‌میهنان عزیز!
با فرارسیدن دهم مهرماه ۱۴۰۳، هشتادوسه سال از تأسیس حزب تودهٔ ایران می‌گذرد. تولد حزب تودهٔ ایران در مهرماه ۱۳۲۰، دورانی که ایران در چنگال عقب‌ماندگی اجتماعی، مداخله‌های قدرت‌های استعماری، و حاکمیت ارتجاع داخلی دست‌وپا می‌زد رویدادی مهم و تاریخی بوده است، رویدادی که به‌گواهِ دوست و دشمن منشأ تحول‌هایی مهم در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی در کشور ما شد. طرحِ برنامه‌هایی انقلابی و تلاش برای به رسمیت شناختن حقوق کارگران و تصویب قانون کار، مبارزه برای تحقق یافتن اصلاحات ارضی به‌نفع دهقانان، بهره‌مند شدن زنان از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن، بهداشت و آموزش رایگان برای همه، تقسیم عادلانهٔ ثروت و دستیابی به عدالت اجتماعی، حق خودمختاری خلق‌ها در چارچوب ایرانی آزاد، آزادی فعالیت حزب‌های سیاسی و تشکل‌های صنفی، ازجمله طرح‌ها و برنامه‌هایی دوران‌ساز بوده‌اند که نخستین بار از سوی حزب تودهٔ ایران مطرح شد و از سوی مردم، قشرهای مختلف جامعه، و زحمتکشان مورد استقبال قرار گرفت.
افزون بر این برنامه‌های انقلابی و نوآورانه در ایران آن دوران، انتشار صدها کتاب و جزوهٔ علمی، نشریه‌ها، مجله‌ها، هفته‌نامه‌ها، و ماه‌نامه‌های پرمحتوای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و هنری که از آن زمره بودند نشریه‌های “نامه مردم”، “رهبر”، “ظفر”، “سیاست”، “بشر”، “بسوی آینده”، “رزم”، “پیکار”، و نشر اندیشه‌های نو علمی و دوران‌ساز مارکسیسم-لنینیسم در جامعه، تأثیری ژرف و پردامنه در دگرگونی و رشد حیات اجتماعی میهن‌مان داشت.
در هشتادوسه سال گذشته حکومت‌های فاسد و مردم‌ستیز پهلوی و جمهوری اسلامی هدفی همسان یکدیگر برای نابودی حزب تودهٔ ایران در صدر برنامه‌های امنیتی‌شان بوده است. از کشتار شمار بزرگی انسان‌های والا و رزمندگان قهرمان توده‌ای همچون روزبه‌ها، سیامک‌ها، مبشری‌ها، وارتان‌ها، وکیلی‌ها، کیوان‌ها در پی کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به‌دست رژیم محمدرضا پهلوی گرفته تا بزرگ‌ترین کشتار سیاسی تاریخ میهن ما در تابستانِ ۱۳۶۷، کشتاری که در خلال تبه‌کاری‌های ضدبشری‌اش هزاران زندانی سیاسی، شماری از برجسته‌ترین رهبران، کادرها، اعضا، و هواداران حزب تودهٔ ایران قهرمانانی مانند رحمان هاتفی (مهرگان) فاطمه مدرسی (سیمین فردین)حجری‌ها، کی‌منش‌ها، باقرزاده‌ها، شلتوکی‌ها، آگاهی‌ها، نیک‌آیین‌ها، افضلی‌ها، حسین‌پورتبریزی‌ها، شناسایی‌ها، حسن جلالی‌ها، و… اسطوره‌های پایداری‌ای که شماری از آنان بیش از سه دهه از عمرشان را به‌دلیل پایبندی‌شان به آرمان‌های طبقه کارگر و آزادی میهن در شکنجه‌گاه‌های شاه و رژیم جمهوری اسلامی سپری کرده بودند، به‌فرمان خمینی اعدام و در گورهای دسته‌جمعی بی‌نشان در خاوران خاک شدند.
هم‌میهنان گرامی!
هشتادوسومین سالگرد بنیان‌گذاری حزب تودۀ ایران، در حالی فرا می رسد که ایران و منطقهٔ خاورمیانه در گیرودار اوضاع‌واحوالی بسیار بحرانی قرار دارد. از کشتار ده‌ها هزار تن فلسطینی شامل دوازده هزار کودک مقیم در غزه که نهادهای بین المللی، از جمله کمیسیون مستقل تحقیقات بین‌الملل سازمان ملل متحد و دیوان بین‌المللی لاهه آنرا نسل کشی و جنایت علیه بشریت اعلام کردند، نزدیک به یک سال می گذرد. به دنبال این جنایت‌های ضدبشری انجام ترورهایی پی در پی از جمله قتل اسماعیل هنیه در تهران، ترور سید حسن نصراله رهبر “حزب الله” و شماری بسیار از رهبران آن و بمباران سنگین لبنان و یمن از سوی دولت فاسد و تبه‌کار نتانیاهو در زیر چتر حمایتی امپریالیسم آمریکا و متحدان اروپایی‌اش درمجموع وضعیتی بسیار بحرانی پدید آورده است. تهدیدهای جمهوری اسلامی در مورد انتقام گرفتن از ترور حسن نصرالله و تهدید متقابل دولت اسرائیل و اعلام این که این دولت توان ضربه زدن به ایران را دارد روندی بسیار خطرناک از تنش‌افزایی در منطقه به‌وجود آورده است. به‌نظر ما زمینه‌ساز اصلی همۀ این تنش‌های خطرناک و بحران‌آفرین در منطقه سیاست‌های مخرب و نواستعماری امپریالیسم آمریکا و متحد درجه اول آن دولت نژاد پرست و جنایتکار اسرائیل برای کنترل منطقه خاورمیانه و منابع عظیم نفتی و گازی آن است. حزب تودهٔ ایران در روزهای اخیر ضمن محکوم کردن شدید دُور تازهٔ ترور و عملیات جنایتکارانهٔ دولت نژادپرست اسرائیل علیه مردم لبنان، بار دیگر تأکید می کند که وظیفهٔ همهٔ نیروهای مترقی و صلح‌دوست کشورهای منطقه این است که با درایت و هوشیاری از افتادن به دام خطرناک گسترش درگیری‌های نظامی پرهیز کنند و اجازه ندهند منطقه خاورمیانه بار دیگر برای حفظ رژیم جنایتکار نتانیاهو و همراهان امپریالیستی و اروپایی‌اش درگیر جنگ خانمان‌سوزی دیگر شود، جنگی که عواقب آن برای منطقه فاجعه‌بار خواهد بود.
هم‌میهنان گرامی!
در کنار این اوضاع بسیار خطرناک منطقه، میهن ما دوران پرتلاطم و دشواری را نیز از سر می‌گذراند. ورشکستگی اقتصادی، فقر و محرومیت ده‌ها میلیون تن از کارگران و زحمتکشان، فساد گسترده و ظلم دستگاه‌های دولتی و ادامۀ سرکوب خشن و خونین خاموش کردن هرگونه صدای آزادی‌خواهی در ایران، زندگی را بر اکثریت مردم میهن ما بسیار دشوار کرده است. ما در هفته های اخیر شاهد بودیم که ادامهٔ برنامهٔ ضد مردمی هفتم توسعه که روی تشدید مقررات‌زدایی،عدم تضمین شرایط ایمنی و خصوصی‌سازی تنظیم شده است، و پیش‌برد بیش از سه دهه سیاست های نولیبرالی اقتصادی زمینه ساز فاجعه مرگ بیش از ۵۱ کارگر در معدن خصوصی ”معدن‌جوی“ طبس بود.
چندماه پس از نمایش انتخاباتی برگماری مسعود پزشکیان به ریاست‌جمهوری و با تعیین کابینه‌ای گذرانده شده از فیلتر تأیید علی خامنه‌ای، هر روز بیش از روز پیش آشکار می‌شود که به‌جز شعارهای نمایشی و بی‌محتوای پزشکیان، او هم مانند رئیسی و روحانی رئیس‌جمهوری بی‌اختیار است، رئیس‌جمهوری است که تنها وظیفه‌اش اجرای فرامین “رهبری” و گشودن راه برای مذاکره با غرب و عادی سازی این روابط با آن است.
هشتادوسومین سالگرد تأسیس حزب تودۀ ایران همچنین با دومین سالگرد جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی” هم‌زمان است. همان‌طور که اعلامیه حزب ما در ارزیابی این سالگرد اشاره کرده است، اگر چه رژیم سرکوبگر و ضدمردمی ولایت فقیه با استفاده از کشتار مردم معترض در خیابان‌ها، دستگیری هزاران زن و جوان آزادی‌خواه، شکنجه‌های وحشیانه، و صادر کردن حکم‌های اعدام بسیار، آتش شعله‌ور جنبش “زن، زندگی، آزادی” را توانست تا حدی فرونشاند، ولی برخلاف تصور سران رژیم جنبش اعتراضی مردم، از اعتصاب‌های دلیرانهٔ کارگران پروژه‌ای صنعت نفت گرفته تا اعتصاب کارگران واگن پارس، اعتراض‌های سراسری پرستاران کشور، حرکت‌های اعتراضی مدام بازنشستگان، و مقاومت دلیرانهٔ زنان میهن ما در مقابل “طرح نور” و حجاب اجباری نشان‌هایی روشن از این واقعیت‌اند که آرمان‌های جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی” به‌شکلی نیرومند در بطن جامعه، همچنان زنده است و در قالب جنبش اعتراضی توده‌ها برضد حکومت استبدادی حاکم به نضج گرفتن ادامه می‌دهد.
اعضاء و هواداران حزب!
ما در حالی به استقبال هشتادوسومین سالگرد تأسیس حزبمان می‌رویم که تلاش‌های همه‌جانبۀ دستگاه‌های امنیتی رژیم برای ضربه زدن به حزب تودۀ ایران همچنان با شدت و گستردگی ادامه دارد. هراس دستگاه‌های امنیتی رژیم از سر بلند کردن مجدد حزب به‌رغم همه تلاش‌ها به‌منظور “حزب سازی” و به‌وجود آوردن انشعاب و تفرقه بین هواداران و اعضای حزب همچنان یکی از محورهای اساسی برخورد دستگاه‌های امنیتی رژیم با توده‌ای‌ها و مبارزان چپ است. برگزاری موفق هفتمین کنگرۀ حزب تودۀ ایران (“کنگره خاوری”) و تنظیم برنامه مبارزاتی حزب و تشدید مبارزه برای پایان دادن به رژیم استبدادی حاکم و گشودن راه برای استقرار حکومتی ملی و دموکراتیک، بار دیگر مُهر تأییدی بر این واقعیت است که حزب توده‌های کار و زحمت، حزب تودهٔ ایران، چهل سال پس از ضربهٔ گسترده و خونین رژیم ولایت فقیه و به‌رغم همه دشواری‌هایی که جنبش کارگری و کمونیستی جهان در پی فروپاشی دولت‌های سوسیالیستی در شوروی و اروپای شرقی با آن روبه رو شد، سربلند و استوار همچنان به حیات پرفرازونشیب خود ادامه می‌دهد و برای تحقق آرمان‌های والای طبقهٔ کارگر و زحمتکشان میهن دمی از تلاش نمی‌ایستد. در آستانهٔ هشتادوسومین سالگرد بنیادگذاری حزب تودهٔ ایران، ما بار دیگر اعتقاد عمیق و خلل‌ناپذیرمان را به رسالت تاریخی حزب برای رهایی ایران از چنگال استبداد و استقرار آزادی، استقلال واقعی، عدالت اجتماعی، و سوسیالیسم اعلام می‌کنیم. ما بار دیگر با کاروان انبوه جان‌باختگان حزب و همهٔ جان‌باختگان راه آزادی و رهایی میهن تجدید عهد می‌کنیم. ما تردید نداریم که جانبازی‌ها و فداکاری‌های سترگ رزمندان راه آزادی نه‌فقط بی‌ثمر نخواهد ماند بلکه زمینه‌ساز رهایی نهایی میهن‌مان از چنگال استبداد و ارتجاع خواهد بود.
درود آتشین به خاطرهٔ تابناک همهٔ جان‌باختگان توده‌ای و همهٔ جان‌باختگان راه آزادی!
درود به زندانیان سیاسی و همهٔ خانواده‌های جان‌باختگان و زندانیان سیاسی!
درود به رزمندگان توده‌ای که با تلاش و شجاعت در مقابل توطئه‌های رژیم ایستادگی کرده و می‌کنند!
پیروز باد مبارزهٔ مشترک نیروهای میهن‌دوست و آزادی‌خواه ایران برای گذار از رژیم ولایت فقیه و استقرار جمهوری ملی و دموکراتیک!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۸ مهرماه ۱۴۰۳
ممکن است کل افرادی را که به رهایی بشریت و صلح و ترقی ایمان دارند از سوی ارتجاع از پای درآیند اما ایده صلح و ترقی برای بشریت را نمی‌توان کشت.
چراغ را می‌توان کشت اما روشنایی را هرگز!
گرامی باد هشتاد و سومین سالگرد تاسیس حزب طبقه کارگر ایران.