اول ماه مه روز تاریخی عزم و رزم کارگران جهان است، که هر ساله قدرت اردوی کار و زحمت را به معرض نمایش می‌گذارند، و نشان می‌دهند که انسان را کالا یا شئی نمی‌دانند، و خواهان روابط انسانی اند، و یک زندگی بهتر توام با رفاه و سلامت برای همگان را نوید می‌دهند. ما در شرایطی به استقبال اول مه می‌رویم که ویروس کرونا زمین و زمان را به هم ریخته و بیش‌ترین آسیب را به اقشار فرودست یعنی کارگران و زحمتکشان وارد کرده است. هم اکنون میلیون‌ها نفر بیکار شده‌اند و فقر و فلاکت به طور فزاینده ابعاد بیشتری می‌یابد. ویروس کرونا اما ابعاد فاجعه‌بار نئولیبرالیسم، سیاست خصوصی‌سازی، کالایی کردن بهداشت سلامت، کم کردن پرستاران نسبت به بیماران را … در کشورهای اصلی سرمایه‌د‌اری نیز به معرض نمایش گذاشته است. و دهها هزار از شهروندان قربانی بی عدالتی رژیم‌های سرمایه داری شده‌اند. اما ورود ویروس کرونا در ایران و کشورهایی که فاقد هر گونه نهاد و تشکیلات اجتماعی کمک به مردم اند، اثرات به مراتب مخربی برجای می‌گذارد. بسیاری از کارگران هنوز حقوق معوقه خود را دریافت نکرده و انبوهی دیگر از آنان فاقد بیمه پزشکی اند .۸۰ درصد کارگران قرارداد سفید امضا دارند، یعنی هر لحظه صاحب سرمایه اراده کند اخراج می‌شوند. رژیم اسلامی در اطلاع رسانی راجع به کرونا هم نظیر سایر اعمال گذشته خود آمار و ارقام دروغین به مردم ارائه می دهد. تورم بالای چهل درصد و سقوط روزانه ارزش پول رایج ایران که سفره مزدبگیران را هرروزه کو‌چک‌تر می‌کند. دولت سقف حقوق کارگران را یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان اعلام کرده و فعالان و نمایندگان نهادهای کارگری ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان را نسبت به نرخ تورم اعلام کرده‌اند. این در حالیست که در ایران اعتصاب ممنوع است و کارگران برای ایجاد حق تشکل کارگری همچنان مبارزه میکنند و بسیاری از کارگران زندانی و یا بیکار و از کار اخراج شده‌اند. ولی کارگران زیر سرکوب سازمان‌یافته همچنان برای ساماندهی و پیوند بخش‌های مختلف جنبش‌های اجتماعی تلاش میکنند. کولبران کردستان و دست‌فروشان شهرها در شرایطی بسی دشوار در پی تامین معاش خویش اند. و بخشی اعظم نیروهای رانده شده از روستا و وامانده در شهر یا مهاجرت از درون شهر به حاشیه آن در حلبی آباد‌های حومه شهرها گرسنگی می‌کشند این نادیده شدگان و فرودستان هم شاید باروت انقلاب فردا باشند. معلمان که همچنان برای حق تشکل و آموزش رایگان در کنار دانشجویان علیه کالایی کردن آموزش مبارزه میکنند، فعالان زنان علیه حجاب اسلامی و تبعیض جنسی در کنار فعالان زبان مادری و حامیان محیط زیست برای جامعه‌ای عاری از ستم و سلطه و آب وهوایی سالم و در یک رابطه دوستانه با طبیعت پیکار میکنند. و با مقاومت و مبارزه جامعه و خود را آبدیده میکنند. کرونا همچنان در حال درو کردن جان آدمی حتی در زندان‌های ایران است و رژیم اسلامی هیچ ارزشی برای حفظ جان انسان‌ها قایل نیست. نویسندگان را به زندان فرا می‌خوانند و قوه قضاییه همچنان احکام سنگین زندان واعدام را صادر می‌کند و احکام اعدام هم کماکان برای ایجاد رعب و وحشت اجرا می‌شود. بسیاری از فعالان کارگری و معلمان، زنان، دانشجویان و….قبل از اول ماه مه بازداشت شده اند. ویروس کرونا هم به کمک رژیم ناکارآمد اسلامی برای از بین بردن یاران ما در زندان آمده است و جان زندانیان سیاسی در معرض خطر قرار گرفته است.
اکنون زمان تغییر فرا رسیده است، چهره پلشت جمهوری اسلامی امروز بیش از پیش برای فرودستان، محرومان و به طور کلی اردوی کار و زحمت عیان شده است. دی ماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸ چشمه‌هایی از این بیداری عمومی اند. از این رو به جای اینکه از اوضاع گله و شکایت کنیم، باید دست به سازماندهی در اشکال مختلف متناسب با شرایط هر بخش از فرودستان و توده‌های تحت ستم بزنیم. در سال گذشته نظیر سال‌های پیشین جنبش کارگری«کت بسته دهان بسته» نبوده است، و در اشکال مختلف تحصن، اعتصاب، راهبندان ، تجمع… چه در سطح واحدهای تولیدی و چه جلوی اماکن دولتی دست به مبارزه زده است. هم اکنون جنبش کارگری ایران یکی از پرخروش‌ترین گردان‌های طبقه کارگر در خاورمیانه محسوب می‌شود و «می‌رود که فتح کند فردا را». اول ماه مه، روزی برای برگزاری یک مراسم آیینی نیست، بلکه روز همبستگی بین بخش‌های مختلف جنبش کارگری است، اول ماه مه در پیکار با اردوی سرمایه متولد شده، و تنها با تمایز خود از اردوی سرمایه و در نبرد علیه مناسبات بهره‌کشانه‌ی آن معنا می‌یابد. برای این که از دست نظام استوار بر بهره‌کشی و بختک جمهوری اسلامی رها شویم، راهی به جز سازماندهی و اتحاد و همبستگی همراه با افق‌های روشن به سوی آزادی، دموکراسی و برابری نداریم.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران
زنده باد همبستگی کارگران و زحمتکشان
زنده باد آزادی و برابری
کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر
