هر سال طبقه کارگر در اقصا نقاط جهان به استقبال روز کارگر میروند تا ضرورت همبستگی طبقاتی‌اشان را زنده نگه دارند، از حق و حقوق انسانی‌اشان دفاع کنند، بر ایدآل‌هایشان برای ساختن جهانی بدور ازستم و استثمار و بیعدالتی تأکیدی مجدد بنمایند و به سرمایه‌داران و حکومتهای حامی آنان اعلام کنند که؛ مبارزه کارگران علیه ستم و بیداد و برای رهایی بشریت از فلاکتی که نظام سرمایه‌داری به او تحمیل نموده و ساختن دنیایی که همگان در رفاه و امنیت بسر برند همچنان ادامه دارد.
امسال در شرایطی به استقبال روز کارگر میرویم که شیوع و فراگیری بیماری کرونا همه کشورهای جهان را در بر گرفته و به بحرانی جهانی تبدیل شده است. بر اساس اظهارات سازمان بین‌المللی کار؛ با شیوع ویروس کرونا، بیش‌از هشتاد در صد نیروی کار ۳.۳ میلیاردی جهان، با تعطیلی کامل یا نیمه تعطیلی محل کارشان مواجه شده‌اند. در حالیکه اوضاع اقتصادی بسوی بحرانی بی سابقه در حرکت است و آمار بیکاری در جهان، از صدها میلیون بیکار شده در اثر شیوع ویروس کرونا و تأثیر منفی آن بر اقتصاد جهانی حکایت دارد، و اقتصاد ایران در اثر فساد نهادینه شده در حاکمیت و دزدی و چپاول و نا کارامدی مدیران و حاکمان جنایتکار اسلامی ایران در رکودی بی سابقه بسر میبرد، و اوضاع اقتصادی ایران روز به روز چشم‌انداز نامطلوب‌تری پیدا میکند، علی خامنه‌ای درسخنرانی آغاز سال ۱۳۹۹ شعار “جهش تولید” سر میدهد. شعار پارسال علی خامنه‌ای “رونق تولید” بود. بنا بر گزارش “مرکز آمار از رشد اقتصادی”، رشد اقتصادی سال گذشته منفی ۹% بوده است. روز ۲۲ فروردین، علی ربیعی سخنگوی دولت میگوید؛ “بیش از ۳ میلیون شاغل رسمی و چهار میلیون شاغل غیر رسمی در معرض کاهش دستمزد و اخراج قرار گرفته‌اند، و فعالیت یک میلیون و پانصد هزار کارگاه متوقف شده است، سال ۱۳۹۸ رشد اقتصادی نزدیک به صفر و سال ۱۳۹۹ به زیر صفر میرسد”. تورم بالا، نرخ بیکاری دو رقمی، پایین آمدن شدید نرخ ارز، فرار سرمایه‌دارها از ایران، رشد اقتصادی منفی، . . . همه اینها بیانگر کساد اقتصادی است نه رونق آن. باید نهادهای اقتصادی تحت امر علی خامنه‌ای که بخش بزرگی از اقتصاد ایران را در کنترول خود دارند، و نه مالیاتی میپردازند و نه به کسی پاسخگو هستند، در هماهنگی با “برادران قاچاقچی سپاه پاسداران” و از طریق پخش و صدور مخفیانه مواد مخدر سود کلانی عایدشان شده باشد، که با رضایت خاطر “رونق تولید” را پشت سر گذاشته و به مرحله “جهش تولید” رسیده‌اند.
در شرایط کنونی بیشتر دولتها در جهان تلاش میکنند از کسب و کارها و خیل بیکاران حمایت مالی به عمل آورند، اما دولت ایران در چنین شرایطی برای خالی کردن جیب کارگران و مردم زحمتکش برنامه‌‌ریزی میکند. حداقل دستمزد تعین شده برای سال جاری، که از جانب نمایندگان دولت و کارفرمایان تصویب شد، یک میلیون و هشتصد و سی و پنج هزار تومان اعلام گردید. حتی “نماینده کارگران” که البته مورد تأیید دولت و نیروهای امنیتی رژیم هم میباشد، حاضر به امضای چنین توافقی نشد، زیرا مبنای تعیین حداقل دستمزد باید بر اساس نرخ تورم سالانه و هزینه حداقلی سبد معیشتی کارگران باشد. نرخ تورم اعلام شده از جانب بانک مرکزی ۴۱% است، اما این نمایندگان ضد کارگر نرخ تورم را ۲۱% در نظر گرفتند. بنابراین؛ قدرت خرید کارگران، حتی با درست فرض کردن معیارهای بانک مرکزی ایران در مورد نرخ تورم، ۲۰% کاهش میابد.
اقتصاد ایران با فساد گسترده مالی و اداری و ناکارامدی شدید مدیریت و تحریم‌های امریکا دست به گریبان است. ۷۰% کارگران در کشور زیر خط فقر زندگی میکنند. دستمزد پائین‌تر برای کارگران تضمین کننده درآمد بیشتر برای کارفرمایان و سرمایه‌داران است. کاهش حداقل دستمزد یعنی گرسنگی و کوچکتر شدن سفره کارگران و افزایش درآمد سرمایه‌داران. در حالیکه کارشناسان اقتصادی بر این نظرند که سبد معیشت امسال بیش‌از پنج میلیون تومان است، دولت حداقل دستمزد را یک میلیون و هشتصد و سی و پنج هزار تومان تعیین کرده است. این رژیم همواره امنیت شغلی و حقوق کارگران را قربانی کسب سود بیشتر برای سرمایه داران نموده است. پایین نگه داشتن دستمزد کارگران، برای افزایش بودجه ماشین سرکوب و کشتار در داخل و افزایش هزینه‌های نظامی ــ امنیتی رژیم و پرتاب ماهواره سپاه پاسداران است. ربطی به بی پولی و کسر بودجه ادعایی دولت و مسئله تحریم‌ها ندارد. حاکمان اسلامی ایران برای تدارک و تجهیز؛ حزب‌الله لبنان، حوثی‌های یمن، حشد شعبی در عراق، حفظ بشار اسد در قدرت، و دیگر گروههای تروریستی در اقصا نقاط منطقه، و برای افزایش هزینه‌های سرسام آور سپاه پاسداران و فعالیتهای بی ثبات کننده‌اش در منطقه، پول دارد، اما برای کارگران و زحمتکشان ایران نه تنها پول ندارد، بلکه هر بار فکر بکری برای دست بردن تو جیب‌شان در سر دارد. ترفند اخیر علی خامنه‌ای و باز کردن “بخش ویژه دریافت کمک مالی برای آسیب دیدگان کرونا” درهمین راستا است.
رژیم اسلامی ایران در مورد شیوع بیماری کرونا نیز؛ اول به پنهانکاری و انکار آن پرداخت و در ادامه به دروغگویی و اطلاع رسانی تحریف شده روی آورد. این رژیم علیرغم ادعاهای دروغین‌اش، برای تهیه و تأمین امکانات و تجهیزات پزشکی نه تنها تلاش مفیدی انجام نداده، بلکه جلوی کمکهای انساندوستانه پزشکان بدون مرز را که با تجهیزات کامل برای ایجاد یک بیمارستان جهت کمک به بیماران کرونایی به ایران رسیده بودند را هم گرفت و آنان را با اتهام “احتمال جاسوسی” برای بیگانه اخراج کرد. دیگرکمکهایی اهدایی برخی دولتهاهم از جمله؛ ماسک، دستکش، مواد ضد عفونی کننده، بجای توزیع دربین نیازمندان، از طریق دلالان رژیم در بازار سیاه و به قیمت گران به فروش میرسد. بدینسان این رژیم شیوع ویروس کرونا را، موهبتی برای کسب درآمد میداند و آنرا به سایه مرگ و یک فاجعه انسانی برای مردم ایران تبدیل کرده است. از این رو مردم کوچکترین اعتمادی به وعده‌های دروغین رژیم ندارند و خودشان با کمترین امکانات به جنگ با کرونا ادامه میدهند.
در این شکی نیست که در سال جاری نیزکارگران ایران با مشکلات بیشتری روبرو خواهند بود. حداقل دستمزد تعیین شده از جانب رژیم، با توجه به نرخ تورم بالا و گرانی سرسام آور کالاهای مورد نیاز زندگی روزمره، وضعیت معیشتی کارگران را فلاکت‌بارتر میکند. از این رو؛ مبارزه کارگران برای تغییر شرایط دشواری که به آنان تحمیل میشود و برای ایجاد بهبودی در زندگی روزمره‌اشان در سال جاری نیز با توان بیشتر ادامه خواهد یافت. اتحاد و همبستگی کارگران بخشهای مختلف و حمایت آنان ازهمدیگر، و تلاش برای جلب حمایت و پشتیبانی دیگر جنبشهای اجتماعی، از ملزومات هرنوع پیشرفت و پیشروی در جنبش عدالتخواهانه کارگران است.
روز کارگر، روز تجدید عهد وپیمان برای تداوم مبارزه در راه کسب عدالتخواهی اجتماعی و نوید بخش آینده‌ای بدون ستم و استثمار برای بشریت است. در این مقطع که شیوع کرونا همه کشورهای جهان را فرا گرفته، و فجایع ببار آمده ناشی از آن، همه کشورهای جهان را با بحران اقتصادی و به تبع آن با مخاطرات جدی روبرو ساخته است. بحران کنونی نشان میدهد که درد مشترک جهانی است. روز کارگر امسال مناسب‌ترین روز برای فریاد درد مشترک محرومان در این مقطع تاریخی است.
کارگران جهان متحد شوید
سرنگون باد رژیم جرم و جنایت جمهوری اسلامی ایران
زنده باد سوسیالیسم
روند سوسیالیستی کومه‌له
۲۷.۰۴.۲۰۲۰
