دیروز چه حالِ خوشی داشت:
شلاق بر گُرده ی اندوه می کشید،
موج از دهانِ باد می گرفت
و غمزه یِ قو را
به آوازِ آبی ی آب می بخشید.
(اینجا همراهِ دلداده است!)
امروز پَپویِ مُرَدّدی است: *
در غُبارِ پریشانِ پاییز.
در ازدحامِ بی خیالِ خیابان
با کامی تلخ تر از زَقّوم و زَقنبوت؛
می رود و سوت می زند
نخلِ یائسه خواب است.
(اینجا دلداده رفته است!)
فردا دهانِ بازِ خاطراتِ دیروز است
و بادِ هرزه ی بیابانی؛
خیالِ سبزِ بهار را با خود برده است.
خیالِ عشق؛
آواز می شود گاهی
و بر لبانِ خاطره می ماسد!
(اینجا دلداده مُرده است!)
* “پَپو” در واژگانِ کرمانشاهی به معنای قاصدک است.
** تصویر متن: از هنرمند لهستانی Tomasz Alen Kopera
